Tor regatowy w Bydgoszczy

---

Lokalizacja

Tor regatowy usytuowany jest w wschodniej części Bydgoszczy, przy ulicy Witebskiej 26, w granicach jednostki urbanistycznej Brdyujście.

Charakterystyka

Tor regatowy to obiekt o charakterystycznym kształcie zbliżonym do prostokąta, którego oś przebiega w przybliżeniu w kierunku północ-południe. Od strony wschodniej do akwenu przylega wyspa, która oddziela tor od kanału ujściowego Brdy. Źródło wód zapewnia kanał prowadzący do śluzy Czersko Polskie, uznawanej za pierwszy element hydrotechniczny drogi wodnej Wisła-Odra.

Na południu akwenu znajduje się grobla, która oddziela tor od mniejszego zbiornika, niesłużącego do organizacji regat. Ten mniejszy akwen, zlokalizowany w bliskim sąsiedztwie stacji kolejowej Bydgoszcz Łęgnowo, znany jest jako „mały port drzewny”, a także „karpnik”. Na północnej części toru z kolei ulokowana jest meta regat oraz historyczna śluza Brdyujście, która funkcjonowała od 1879 do 2002 roku i została odrestaurowana w 2014.

Brzeg zachodni toru regatowego to miejsce, gdzie wybudowano trybuny dla widzów, wieżę sędziowską, a także hangary oraz parkingi, w których znaleźć można przystanie klubów żeglarskich. To tam również zlokalizowane są zimowiska dla statków.

Od strony zachodniej akwen ma wąską zatokę o długości 250 m, nad którą w 1890 roku zbudowano łukowy, ceglany most, który przetrwał do dziś w swojej oryginalnej formie. Całkowita powierzchnia toru regatowego wynosi 60 ha, a jego długość sięga około 2 km, szerokość wynoszącą 330 m czyni z niego najważniejszy zbiornik wodny w Bydgoszczy.

Historia

Geneza toru regatowego w Bydgoszczy jest ściśle związana z regulacją miejskiego odcinka rzeki Brdy. Po zakończeniu budowy Kanału Bydgoskiego w 1774 roku, Brda stała się integralną częścią drogi wodnej Wisła-Odra. Wraz z rosnącym ruchem na wodach oraz zwiększoną potrzebą składowania drewna, które miało być spławiane Kanałem Bydgoskim do Niemiec, pojawiła się konieczność budowy akwenu stabilizującego poziom Brdy, niezbędnego do bezpiecznej żeglugi.

Port drzewny (1879–1912)

Akwen został oficjalnie oddany do użytku 27 września 1879 roku, po ukończeniu prac regulacyjnych na Brdzie, które były niezbędne w obrębie drogi wodnej Wisła-Odra. Zbudowane obiekty hydrotechniczne, takie jak śluza Brdyujście, dwa jazy iglicowe oraz śluza Kapuściska, podniosły poziom wody w Brdzie, tworząc rozległy akwen o długości 1,65 km i szerokości 330 m. Aby oddzielić ten zbiornik od Wisły, zbudowano 3-kilometrowy wał, który powstał jako tzw. wewnętrzny port drzewny. W zbiorniku tym gromadzono drewno, które następnie przetwarzano w lokalnych tartakach oraz transportowano drogą wodną na zachód.

W 1906 roku port przeszedł przebudowę, w ramach której usunięto stopień wodny „Kapuściska”, a piętrzenie wody w Brdyujściu zwiększono, zmieniając jaz iglicowy na walcowy. To poszerzenie portu drzewnego przyczyniło się do tego, że Brda w ujściowym odcinku zyskała formę zalewu, a akwen był lepiej przystosowany do magazynowania drewna.

W owym czasie bydgoski Port Drzewny był jednym z najnowocześniejszych obiektów tego typu w Niemczech, a przemysł drzewny uległ znacznemu rozwojowi. W 1906 roku przez Brdyujście spławiono około 4,8 miliona m³ drewna, co stanowiło 33% rocznego importu drewna do Niemiec.

Pierwsze regaty (1912–1920)

Na początku XX wieku na tor zwróciły uwagę rozwijające się kluby wioślarskie w Bydgoszczy. Używane drewniane słupy, które przytwierdzono do dna akwenu, zaczęły rozdzielać wodę na trzy pasma startowe. Akwen, który umożliwiał równoczesny start sześciu osad wioślarskich, stał się jednym z najlepszych torów w Niemczech. W 1912 roku zorganizowano pierwsze regaty pod nazwą Wschodnioniemieckie Regaty, które odbywały się corocznie do 1916 roku i przyciągały liczne towarzystwa wioślarskie z całych Niemiec.

Budowa infrastruktury (1920–1924)

Po zmianie ustroju w 1920 roku i przynależności Bydgoszczy do Polski, powstała inicjatywa przekształcenia toru regatowego w krajowe centrum sportów wodnych. Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie aktywnie dążyło do organizacji Wszechpolskich Regat Wioślarskich w tym miejscu, co było wynikiem niższej intensywności użytkowania wewnętrznego portu drzewnego. Takie okoliczności skutkowały zmianą przeznaczenia akwenu.

W dniu 29 czerwca 1920 roku w Brdyujściu zorganizowano pierwsze zawody wioślarskie i kajakowe o mistrzostwo Polski. Cztery lata później BTW wydzierżawiło restaurację oraz ogrodzony teren, co stało się centrum letnich aktywności wioślarskich. Na wyspie oddzielającej tor regatowy od Wisły, w pobliżu mety w Łęgnowie, zbudowano drewniane trybuny mogące pomieścić 2500 widzów, a na brzegu zrealizowano hangary na łodzie i kajaki oraz wieżę sędziowską. Dzięki tym inwestycjom, tor regatowy stał się jednym z największych i najnowocześniejszych obiektów tego typu w Polsce, a pierwsze trybuny zostały oddane do użytku 3 sierpnia 1924 roku właśnie podczas Wszechpolskich Regat, które zaszczycił swoją obecnością Prezydent RP Stanisław Wojciechowski.

Okres świetności (1924 – 1945)

Regaty ogólnopolskie odbywały się w Brdyujściu corocznie aż do 1937 roku, a tor gościł również regaty międzynarodowe w latach 1927, 1928, 1936, 1937 i 1938. W 1929 roku odbyły się tu mistrzostwa Europy, w których polska osada, w tym bydgoszczanie oraz brązowi medaliści z olimpiady w Amsterdamie (1928), zdobyła brązowy medal w czwórce bez sternika. Zawody cieszyły się ogromnym zainteresowaniem, przyciągając wówczas 30 tys. widzów, co do tej pory pozostaje rekordem frekwencji na regatach wioślarskich w Polsce.

Dzięki temu zyskowi, trybuny toru zostały powiększone, a władze miejskie przejęły je na własność. Cały akwen podzielono na wydzielone tory wodne, a jego długość wynosiła 1,8 km, co ograniczało możliwości rozgrywania zawodów na pełnym dystansie 2000 m. W 1927 roku także odbyły się tu pierwsze pływackie mistrzostwa Polski na długim dystansie.

Okres II wojny światowej przyniósł zniszczenia toru, a trybuny spłonęły w 1945 roku z rąk żołnierzy radzieckich.

Pierwsza przebudowa toru (1945-1957)

Od 1945 do 1952 roku na torze rozgrywano co roku regaty krajowe o Mistrzostwo Polski. Późniejsze budowy toru Malta w Poznaniu oraz modernizacje w Kaliszu, Kruszwicy i Szczecinie spowodowały, że Bydgoszcz straciła monopol na organizację mistrzostw. W latach 50. XX wieku przystąpiono do gruntownej modernizacji toru, mającej na celu dostosowanie go do międzynarodowych standardów. Projekt przewidywał przedłużenie toru do 2000 m poprzez rewizję osi oraz przeniesienie mety z Łęgnowa do Brdyujścia, gdzie zorganizowano także nowe trybuny i wioskę zawodniczą. Wykonano również niezbędne prace, takie jak pogłębienie toru, budowa pomostu startowego oraz pomieszczeń dla sędziów.

Modernizacje po 1957

Po zakończeniu modernizacji tor miał długość 2,04 km, jednak wciąż brakowało mu 56,5 m do pełnych wymogów FISA, a możliwości poszerzenia były ograniczone. W 1958 roku regaty o mistrzostwo Europy przyznano miastu Poznań, mimo że także tamtejszy tor Malta nie miał wystarczających standardów.

W latach 60. XX wieku przystąpiono do kolejnych modernizacji, w tym budowy pomostu startowego oraz całkowitego ogrodzenia terenu wioski z parkingiem. Zrealizowano też dostęp do drogi dojazdowej, budując stojaki dla łodzi i masztów. Na początku lat 70. zorganizowano Ogólnopolską Spartakiadę Młodzieży, co zaowocowało powołaniem Społecznego Komitetu Budowy Toru Regatowego w Brdyujściu oraz trzecią przebudową toru, która w dużej mierze zmieniła kierunek oraz długość toru.

W ciągu tych modernizacji, w latach 70. przeprowadzono prace mające na celu przywrócenie głębokości akwenu oraz zarządzania dziedzictwem rzeki, co było konieczne w związku z jej naturalnym zarastaniem. Czwarty etap rozbudowy toru miał miejsce, gdy Bydgoszcz otrzymała prestiżową organizację Mistrzostw Europy w Kajakarstwie juniorów w 1983 roku.

Nieustanne współczesne zmiany i adaptacje miały miejsce do 1997 roku, kiedy to rozważano rozbudowę i dążono do poprawy standardów w obliczu rosnącego zainteresowania sportami wodnymi. W tym okresie zrealizowano szereg kluczowych modernizacji, które pozwoliły na lepsze dostosowanie obiektów oraz akwenów do potrzeb sportowców i organizacji regat.

Stan po 2012

Tor regatowy w Bydgoszczy stanowi istotne miejsce do organizacji zawodów wioślarskich oraz kajakowych na poziomie krajowym i międzynarodowym. W 2007 roku odbyły się tu Międzynarodowe Regaty Juniorów. Aby tor w Brdyujściu mógł spełniać wszystkie normy FISA i przyciągać duże międzynarodowe wydarzenia, wymagane są liczne modernizacje. Wśród nich należy wymienić budowę wieży sędziowskiej na starcie, oznakowanie akwenów systemem Albano, a także wykonanie wysuwanych pomostów oraz tablic naprowadzających łodzie, jak i elektronicznej tablicy świetlnej.

Właścicielem toru od 2004 roku była Astoria Bydgoszcz, a od 2007 roku dołączył także Pałac Młodzieży. W 2012 roku zarządzanie obiektem przejęła miejska jednostka organizacyjna – hala sportowo-widowiskowa „Łuczniczka”. Zainwestowano w nowe pomosty, maszyny startowe oraz kosiarkę do wodorostów. Ponadto, na terenie toru znajduje się wieża sędziowska z bufetem, pawilony z łazienkami i szatniami, trybuny dla gości oraz obszerny parking.

Problem wypłycania toru, spowodowany zamknięciem starej śluzy oraz brakiem odpowiedniego ruchu wody w końcowej części akwenu, zmusił Urząd Miasta do ogłoszenia przetargu na zaprojektowanie przepustu łączącego tor z wodami Wisły. Ponadto, planowane rozwiązanie ma na celu poprawę warunków do organizacji zawodów poprzez stłumienie fal na linii mety oraz zapewnienie ruchu wody, co pomoże w eliminowaniu osadów i w procesie zamulania toru. Projekt przewiduje również budowę małej elektrowni wodnej.

W rejonie ul. Witebskiej przewiduje się stworzenie przestrzeni rekreacyjnej dla mieszkańców, która obejmie plażę, strefę do grillowania oraz biwakowania, wypożyczalnię sprzętu wodnego, a także parking. Dostęp do akwenu ograniczają ogrodzenia klubów żeglarskich, które zajmują zachodni brzeg. Przejście na wyspę od wschodu jest możliwe jedynie po uzgodnieniu z właścicielem terenu – Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej w Gdańsku – Nadzorem Wodnym w Bydgoszczy.

Przystanie żeglarskie

Tor regatowy w Bydgoszczy jest jednym z kluczowych miejsc dla miłośników żeglarstwa w regionie kujawsko-pomorskim. Działa jako ważny akwen, na którym organizowane są różnorodne wydarzenia oraz regaty.

Warto również zwrócić uwagę na dostępne w Bydgoszczy przystanie żeglarskie, które zapewniają doskonałe możliwości do uprawiania sportów wodnych.

Tor regatowy w Planie Rewitalizacji Bydgoskiego Węzła Wodnego

W 2006 roku, władze miasta Bydgoszczy rozpoczęły pracę nad kompleksowym Programem Rewitalizacji, który ma na celu wydobycie z ukrycia nadrzecznych atutów lokalizacji na skrzyżowaniu szlaków wodnych. Program ten, odnoszący się do Bydgoskiego Węzła Wodnego, kładzie szczególny nacisk na modernizację oraz wydłużenie toru regatowego w zgodzie z standardami międzynarodowymi.

W kontekście tej rewitalizacji, planowane są również znaczące inwestycje, takie jak budowa największej mariny w Bydgoszczy w sąsiedztwie śluzy „Brdyujście”. Oprócz tego, otoczenie toru ma być udostępnione mieszkańcom i turystom w celu spacerów, rekreacji oraz innych aktywności sportowych.

Istotną częścią projektu jest zamiana istniejącej grobli, prowadzącej wzdłuż ul. Toruńskiej, na szerszy akwen wodny, co pozwoli na włączenie do toru regatowego tzw. „małego portu drzewnego”. Po zrealizowaniu tych działań, długość toru regatowego zwiększy się do 2,3 km, co znacząco podniesie standard wykorzystania terenu w jego sąsiedztwie.

Oczekiwane są zmiany, które umożliwią maksymalne wykorzystanie potencjału funkcjonalno-krajobrazowego tej okolicy. Wśród planów znajduje się również budowa nowoczesnych bulwarów, promenad, parkingów oraz zaplecza gastronomicznego i terenów zielonych, co przyczyni się do podniesienia atrakcyjności tego miejsca.

Warto podkreślić, że przebudowa toru regatowego w Brdyujściu została uwzględniona na liście kluczowych projektów w ramach Bydgoskiego Obszaru Funkcjonalnego, z planowaną realizacją w latach 2015-2020.

Imprezy na torze regatowym

Poniżej znajduje się niepełna lista wydarzeń sportowych, które miały miejsce na torze regatowym w Bydgoszczy, znanym z licznych imprez o zasięgu krajowym i międzynarodowym.

Międzynarodowe

• Mistrzostwa Europy w wioślarstwie (16-19 sierpnia 1929) – wzięło w nich udział 100 zawodników z 11 krajów, a wydarzenie obserwowało 30 tysięcy widzów,
• Mistrzostwa Europy Juniorów w kajakarstwie – 1983,
• Regaty międzynarodowe – odbywały się w latach 1927, 1928, 1936, 1937 oraz 1938.

Krajowe

• Mistrzostwa Polski w wioślarstwie – miały miejsce w latach 1920-1937, 1945-1947 oraz w 1949, 1950 i 1960,
• Mistrzostwa Polski w kajakarstwie – organizowane w latach 1958, 1959, 1986, 1987, 1990, 2001, 2002, 2004, 2008 oraz 2013; dodatkowo wielokrotnie odbywały się Młodzieżowe Mistrzostwa Polski oraz Mistrzostwa Polski Juniorów,
• Mistrzostwa Polski w kajak-polo – miały miejsce w latach 2000, 2001, 2002, 2003 oraz 2005,
• Mistrzostwa Polski w pływaniu długodystansowym – odbyły się w latach 1927, 1931 i 1938.

Ważniejsze imprezy w latach 1920-1953

Poniżej przedstawiamy wybrane wydarzenia, które miały miejsce na torze regatowym w porządku chronologicznym:

• 1920 – 29 czerwca – I Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski; czwórka Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego w składzie: Leon Twardowski, Jan Witecki, Wiktor Bross, Paweł Twardowski zdobyła trzecie miejsce oraz brązowy medal,
• 1921 – 3 lipca – II Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski; załoga BTW, w składzie: Leon Twardowski, Witecki, Golc i Paweł Twardowski zwyciężyła w biegu czwórek, zdobywając tytuł mistrza Polski oraz puchar „Sokoła Krakowskiego”,
• 1922 – 15 sierpnia – III Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski (międzynarodowe). Po raz drugi nagrodę mistrza Polski oraz puchar „Sokoła Krakowskiego” otrzymała załoga BTW,
• 1923 – lipiec – IV Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski; uczestniczyło w nich 15 towarzystw wioślarskich oraz 45 osad,
• 1924 – 7 i 8 czerwca – biegi kwalifikacyjne na olimpiadę w Paryżu,
• 1924 – sierpień – V Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski; na nowo zbudowanych trybunach zasiedli prezydent Rzeczypospolitej Stanisław Wojciechowski i 5000 widzów, których przybycie z samochodami i powozami zatarasowało pobliskie drogi na długości dwóch kilometrów,
• 1925 – sierpień – VI Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski; załoga BTW w składzie: Bolesław Drewek, Leon Birkholc, Figurski, Janik i sternik Brzeziński zdobyła dwa pierwsze miejsca w czwórkach półwyścigowych nowicjuszy i czwórkach nowiczy,
• 1926 – sierpień – VII Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski; czwórka ze sternikiem BTW zdobyła tytuł mistrza Polski,
• 1927 – lipiec – długodystansowe mistrzostwa pływackie regionu,
• 1927 – 30-31 sierpnia – VIII Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski z udziałem reprezentantów 10 klubów zagranicznych i 21 krajowych; tytuł mistrza Polski przypadł załodze czwórki bez sternika BTW w składzie: Drewek, Napierała, Młodyszewski, Jankowski,
• 1928 – 22 lipca – regaty kwalifikacyjne do Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie; załoga BTW zdobyła 1. miejsce i zakwalifikowała się do udziału w Igrzyskach,
• 1929 – 4 sierpnia – X Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski; czwórka BTW odniosła sukces,
• 1929 – 16-19 sierpnia – Mistrzostwa Europy w wioślarstwie, w których wystartowały 11 reprezentacji narodowych oraz 152 zawodników w 35 osadach. Osada czwórki bez sternika BTW z zawodnikami, takimi jak Franciszek Bronikowski, Leon Birkholc, Edmund Jankowski i zmienionym szlakowym Jerzym Braunem, zdołała zdobyć brązowy medal. Z zapałem wydarzenia przyglądało się codziennie średnio 30 tysięcy widzów, a gala zamykająca mistrzostwa odbyła się w Teatrze Miejskim, gdzie prezydent FISA, Rico Fioroni, wręczył złote medale wiceprezydentowi miasta Tadeuszowi Chmielarskiemu oraz innym członkom magistratu Bydgoszczy,
• 1930 – sierpień – XI Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski,
• 1931 – 25-26 lipca – XII Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski, w których pierwszą znaczącą nagrodę – wicemistrzostwo Polski – zdobyła czwórka Bydgoskiego Klubu Wioścarskiego,
• 1932 – 17 lipca – pierwsze regaty żeglarskie i kajakowe o mistrzostwo Pomorza w Brdyujściu, zorganizowane przez 16 Harcerską Drużynę Żeglarską; brały w nich udział sekcje KKW, Sokoła VI, Harcerstwa, Inspektoratu Dróg Wodnych oraz wiele osób niestowarzyszonych,
• 1933 – 5-6 sierpnia – XIV Wszechpolskie Regaty o Mistrzostwo Polski; zwyciężyła ósemka BTW w składzie: Marcin Ciechanowski, Feliks Krause, Bernard Ormanowski, Tadeusz Szrajda, Edmund Treuchel, Leonard Zieliński, Leon Birkholc, Edmund Ciesielski oraz sternik Hieronim Cegielski,
• 1934 – 21-22 lipca – XV Regaty Związkowe o Mistrzostwo Polski; złote medale zdobyły czwórka ze sternikiem i ósemka BTW,
• 1935 – 3-4 sierpnia – XVI Regaty Związkowe o Mistrzostwo Polski; złoto zdobyły czwórka ze sternikiem (J. Braun, M. Pasikowski, M. Ciechanowski, T. Szrajda oraz sternik H. Cegielski) i ósemka BTW,
• 1936 – 25-26 lipca – XVII Regaty Związkowe o Mistrzostwo Polski; złoty medal zdobyła czwórka BKW oraz ósemka ze sternikiem BTW, w której skład weszli: B. Dondajewski, T. Szrajda, M. Kokot, A. Janowski, E. Treuchel, A. Dominiak, M. Lorenc, M. Parzysz oraz sternik H. Cegielski. W regatach wzięło udział 77 osad z 27 klubów, co w sumie dało 330 wioślarzy, a w biegu jedynek tytuł mistrza Polski uzyskał Roger Verey, zaś w klasie żeńskiej Krynicka z Wisły Grudziądz,
• 1937 – 31 lipca-1 sierpnia – XVIII Regaty Związkowe o Mistrzostwo Polski; złoty medal dla ósemki ze sternikiem BTW,
• 1938 – 10 lipca – regaty międzynarodowe, w których uczestniczyło 476 wioślarzy; zwyciężył Bydgoski Klub Wioślarek. Wśród widzów znaleźli się między innymi gen. Wiktor Thommée oraz wojewoda pomorski Władysław Raczkiewicz,
• 1939 – 22-23 lipca – ostatnie przedwojenne międzynarodowe regaty na torze w Brdyujściu, gdzie konkurencję czwórek wygrała załoga Kolejowego Klubu Wioślarskiego, pokonując drużynę z Danii,
• 1945 – 12 sierpnia – odbyły się pierwsze po wojnie XXI Regaty o Mistrzostwo Polski w Wioślarstwie, które połączone były z regatami kajakowymi (pierwsze Kajakowe Mistrzostwa Polski). Uczestniczyło w nich 226 zawodników z 16 klubów, a czwórka kobiet z BTW wywalczyła mistrzostwo, czwórka mężczyzn wicemistrzostwo, a ósemka mężczyzn zdobyła brązowy medal. Wygrywając z liczbą punktów 144, Bydgoszcz wyprzedziła Kalisz (61 pkt.) oraz Kraków (35 pkt.),
• 1946 – 17-18 sierpnia – XXII Regaty o Mistrzostwo Polski; pierwsze miejsce przypadło Bydgoskiemu Towarzystwu Wioślarskiego (229 pkt.) przed KKW Bydgoszcz (122) oraz AZS Kraków (64 pkt.),
• 1947 – sierpień – XXIII Regaty o Mistrzostwo Polski; pierwsze miejsce zdobyło BTW (178 pkt), drugie KKW Bydgoszcz, a trzecie TW Płock, czwarte AZS Kraków. Osady bydgoskie zdobyły łącznie 345 punktów, w porównaniu do 347 punktów pozostałych osad z Polski,
• 1948 – 6 czerwca – eliminacje olimpijskie; BTW Bydgoszcz zdobyło pierwsze miejsce, a na drugiej pozycji uplasowało się TW Płock i KKW Bydgoszcz,
• 1948 – 19 września – wioślarski mecz Polska-Szwecja (4:2), obserwowany przez 6 tys. widzów, w którym osady BTW wygrały w biegu czwórek i ósemek,
• 1949 – 24 lipca – międzynarodowe regaty z udziałem osad polskich, węgierskich oraz czeskich, gdzie BTW zajęło 5 pierwszych, 3 drugie i 2 trzecie miejsca w 10 biegach,
• 1949 – 6 sierpnia – XXV Mistrzostwa Polski w wioślarstwie z udziałem 400 wioślarzy z 18 klubów, gdzie BTW triumfowało w ogólnej punktacji,
• 1950 – 13 sierpnia – XXVI Mistrzostwa Polski w wioślarstwie, które zorganizowano z udziałem 513 zawodników; BTW zdobyło 2 tytuły mistrzowskie, a KKW Bydgoszcz tytuł mistrza w ósemkach; w jedynkach triumfował Teodor Kocerka,
• 1951 – 1 lipca – wioślarskie mistrzostwa okręgu pomorskiego przyciągnęły 350 zawodników, gdzie pierwsze miejsce zdobyła Stal Bydgoszcz (dawna BTW), przed KKW Bydgoszcz oraz Unią Kruszwica,
• 1952 – 15 czerwca – wioślarskie mistrzostwa okręgu pomorskiego; w pierwszym miejscu znalazł się OWKS Bydgoszcz przed KKW Bydgoszcz oraz Budowlanymi Toruń,
• 1953 – 25-26 lipca – wioślarskie mistrzostwa okręgu pomorskiego, w którym triumfowała Stal Bydgoszcz.

---

Oceń: Tor regatowy w Bydgoszczy

---