Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie

---

Charakterystyka

Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie wyróżnia się jako najstarszy polski klub, który mieści się w Bydgoszczy i specjalizuje w dyscyplinie wioślarskiej.

Siedziba tego klubu usytuowana jest przy ul. Żupy 2, tuż nad malowniczą rzeką Brdą, co czyni to miejsce idealnym do szkoleń wioślarskich. Znajduje się tam także przystań, stanowiąca ważny element infrastruktury klubu.

W bydgoskim klubie pracuje około czterech trenerów, którzy zajmują się szkoleniem zawodników z różnych kategorii wiekowych, obejmując grupy takie jak seniorzy, juniorzy oraz młodzicy. Dzięki temu, klub zapewnia szerokie możliwości rozwoju sportowego dla swoich członków.

Oprócz działań w zakresie wioślarstwa, klub nawiązał współpracę z Zespołem Szkół nr 8, mieszczącym się przy ul. Pijarów 4 w Bydgoszczy, w celu organizacji szkolenia wioślarskiego w ramach klasy sportowej w Gimnazjum nr 33.

Warto również wspomnieć, że od 2000 roku obok sekcji wioślarskiej, klub rozwija również turystyczną sekcję kajakową, co daje dodatkowe możliwości aktywnego spędzania czasu w otoczeniu natury.

Historia

Okres międzywojenny

W dniu 16 marca 1920 roku, w sali hotelu „Pod Orłem”, z inicjatywy bydgoskich działaczy Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz przy wsparciu przedstawicieli Poznańskiego Towarzystwa Wioślarskiego „Tryton”, podjęto decyzję o powołaniu do życia Towarzystwa Wioślarskiego „Tryton” Bydgoszcz. Głównym celem tej organizacji było stworzenie konkurencji dla niemieckich klubów, takich jak Towarzystwo Wioślarskie „Frithjof”. Ustalono zasady działalności, wybrano zarząd oraz opracowano emblemat klubu, a w 1924 roku zrealizowano sztandar.

Pomimo braku własnej siedziby, klub operował na wypożyczonych z Gimnazjum Humanistycznego łodziach, wystawiając dwie załogi na pierwsze wszechpolskie regaty w Brdyujściu, które odbyły się 29 czerwca 1920 roku. Jedna z załóg zdobyła drugie miejsce. 31 sierpnia tego samego roku, dla odróżnienia od poznańskiego „Trytonu”, zmieniono nazwę na Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie.

W 1921 roku klub wzbogacił się o pierwszą łódź, zakupioną z zasobów Klubu Wioślarskiego w Poznaniu, która otrzymała imię „Henryk”. To był czas, kiedy towarzystwo posiadało własną przystań na moście Bernardyńskim oraz sześć łodzi. 3 lipca 1921 na drugich regatach o mistrzostwo Polski w Brdyujściu, załoga BTW w składzie: Leon Twardowski, Witecki, Gole i Paweł Twardowski zdobyła mistrzostwo Polski w biegu czwórek, co zaowocowało pucharem „Sokoła Krakowskiego”. Ta sama załoga powtórzyła ten sukces 15 sierpnia 1922 roku.

Sezon wioślarski otworzył nową przystań na torze regatowym w Brdyujściu, a klub zyskał dodatkowe sześć łodzi. Mistrzostwa Polski w 1924 roku przyciągnęły 5-tysięczną publiczność oraz prezydenta Rzeczypospolitej Stanisława Wojciechowskiego. Prasa krajowa nazywała bydgoski ośrodek wioślarski „polskim Henley”. Dodatkowo w 1924 roku sekcję wioślarską rozszerzono o grupy uczniowską oraz wojskową.

W 1926 roku podjęto działania na rzecz powstania Bydgoskiego Klubu Wioślarek oraz Zrzeszenia Gimnazjalnych Towarzystw Wioślarskich, a rok później ustanowiono Pomorski Okręg Związku Pływackiego. W 1927 roku, w pierwszym roku działalności, sekcja pływacka zdobyła pierwsze miejsce na Pomorzu. Warto zaznaczyć, że w 1928 roku sekcja sportów zimowych BTW dołączyła do Polskiego Związku Hokeja na Lodzie, stając się jednym z pionierów hokeja na Kujawach i Pomorzu. W 1930 roku do sekcji należało 72 członków klubu.

Rok 1926 był wyjątkowy dla BTW. Na mistrzostwach Europy w Lucernie, bydgoska ósemka wywalczyła brązowy medal, co było pierwszym medalem dla Polski w wioślarskim sporcie międzynarodowym. Sukces motywował do organizacji pierwszych międzynarodowych regat w Brdyujściu, które zgromadziły 10 klubów zagranicznych oraz 21 klubów krajowych. W 1927 roku, BTW znalazło się na pierwszym miejscu w klasyfikacji polskich klubów wioślarskich. Największym osiągnięciem w tym czasie było zdobycie brązowego medalu przez czwórkę ze sternikiem na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku.

Od 16 do 19 sierpnia 1929 roku, w Bydgoszczy odbyły się Mistrzostwa Europy w wioślarstwie, które organizowało BTW. Dla tej imprezy magistrat odpowiedzialny był za rozbudowę trybun, które pomieściły 30 tysięcy widzów. W mistrzostwach uczestniczyło 11 reprezentacji z 152 zawodnikami w 35 osadach. W klasyfikacji państw, Polacy zdobyli trzecie miejsce obok Włochów i Holendrów. Pozytywne emocje wzbudziły polskie osady, w tym jedna złożona z medalistów olimpijskich, których częścią był Jerzy Braun.

W 1928 roku klub brał udział w siedmiu regatach, zdobywając 16 pierwszych miejsc. Rok później sytuacja powtórzyła się, przy czym klub zdobył 15 pierwszych miejsc na siedmiu regatach. W 1930 roku, BTW został uhonorowane dyplomem od Związku Polskich Klubów Sportowych oraz Polskiego Komitetu Olimpijskiego za wniesienie znaczącego wkładu w rozwój sportu wioślarskiego w Polsce.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku, Jerzy Braun zdobył srebrny medal w konkurencji dwójek (ze wspomnianym Januszem Ślązakiem oraz sternikiem Jerzym Skolimowskim) a także brązowy w konkurencji czwórek, w których startował z Januszem Ślązakiem, Edwardem Kobylińskim, Stanisławem Urbanem oraz Jerzym Skolimowskim. Jerzy Braun brał również udział w igrzyskach w Berlinie w 1936, startując w dwójce ze sternikiem oraz zdobywał srebrny medal w Mistrzostwach Europy w Budapeszcie w 1933 roku w tej samej konkurencji, także w parze ze Ślązakiem i Skolimowskim.

W 1934 roku, drużyny BTW odnosiły sukcesy, zdobywając 11 zwycięstw w ośmiu regatach. Rok później zwyciężyły 14 razy, co uplasowało klub na trzecim miejscu w tabeli PZTW. Po raz trzeci w mistrzostwach ósemek, klub zdobył na własność nagrodę Prezydenta Rzeczypospolitej. Od 1936 roku regaty w Brdyujściu otwierają imprezy związane z Tygodniem Bydgoszczy, które miały zasięg ogólnopolski. W 1936 roku wzięło w nich udział 77 osad z 27 klubów, a łączna liczba uczestników wyniosła 330 wioślarzy oraz 35 wioślarek. BTW zdobyło wówczas największą ilość punktów.

W 1937 roku BTW uzyskało swoje szczytowe osiągnięcia, biorąc udział w 13 regatach krajowych i zagranicznych, zdobywając 23 zwycięstwa i zdobywając pierwsze miejsce w klasyfikacji klubowej w Polsce. Liczba członków klubu wzrosła do 240. W latach 1938 i 1939, dominację w bydgoskim i krajowym wioślarstwie przejął Kolejowy Klub Sportowy w Bydgoszczy, z którym współpracowało wielu zawodników z BTW. W tym czasie, zachowane w pamięci mieszkańców Bydgoszczy, dzięki sukcesom wioślarzy, miasto zyskało tytuł „miasta wioślarzy”. Obok mostu Bernardyńskiego powstała nowa dzielnica wioślarzy, w której miały swoje bazy i przystanie wszystkie kluby sportów wodnych.

W czasie II wojny światowej działalność klubu została wstrzymana, a 27 członków BTW zginęło w egzekucjach i na froncie. Medalista olimpijski Edmund Jankowski został stracony w Dolinie Śmierci pod Fordonem w październiku 1939 roku.

Galeria – okres międzywojenny

W okresie międzywojennym, bydgoskie wioślarstwo przeżywało dynamiczny rozwój oraz liczne sukcesy na arenie krajowej i międzynarodowej, co znacząco wpłynęło na wzmocnienie pozycji klubu.

Okres powojenny

Po II wojnie światowej w styczniu 1945 roku siedziba BTW oraz tor regatowy w Brdyujściu zostały zniszczone. Wobec tego, jedynym sposobem na odrodzenie klubu było przystąpienie do nowo powstałego Bydgoskiego Klubu Sportowego oraz utworzenie sekcji wioślarskiej. Klub przejął w użytkowanie pałac niemieckiego Towarzystwa Wioślarskiego „Frithjof”. 7 października 1945 roku, powstało samodzielne Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie z prezesem Witoldem Czajkowskim na czele.

W skład sekcji wioślarstwa kobiecego BTW włączono byłe działaczki oraz zawodniczki Bydgoskiego Klubu Wioślarek. Na dzień 12 sierpnia 1945 roku, klub zorganizował pierwsze po wojnie mistrzostwa Polski w wioślarstwie, w których wzięło udział 226 zawodników z 16 klubów. Wyniki były pozytywne: czwórka kobiet zdobyła mistrzostwo, czwórka mężczyzn zdobyła wicemistrzostwo, a ósemka mężczyzn zdobyła brązowy medal.

30 września 1945 roku, w siedzibie BTW nastąpiła reaktywacja Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, który do 1948 roku miał swoją siedzibę w Bydgoszczy. Pod koniec 1947 roku klub skupiał 408 członków, stając się jednym z największych klubów w regionie. W czasie 1946–1950, BTW zajmowało czołowe miejsca w drużynowej klasyfikacji PZTW, a w 1948 roku czwórka z sternikiem ustanowiła nowy rekord na torze regatowym w Brdyujściu, który utrzymywany był od 1929 roku.

Na krajowych torach sportowych dominowała czwórka z sternikiem w składzie: Egon Szyperski jako sternik oraz Henryk i Teodor Kocerkowie, Zygmunt Kościelniak i Ludwik Suligowski. Niestety, z powodu braku funduszy, nie była wysłana na Igrzyska Olimpijskie w Londynie w 1948 roku. W 1949 roku, wojska bezpieczeństwa wojewódzkiego wprowadziły tajnych agentów do klubu, celem zdyskredytowania działaczy. W szczególności atakowani byli Witold Czajkowski oraz jego współpracownicy.

W 1949 roku, nastąpiła reorganizacja polskiego sportu do wzoru sowieckiego. Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie zostało włączone do zrzeszeń sportowych, na początku ZS Związkowiec, a od 1 stycznia 1951 roku – w strukturę Związku Zawodowego Metalowców „Stal”, przy wsparciu Zjednoczonych Zakładów Rowerowych Romet oraz Zakładów Elektromechanicznych Belma. W latach 1945–1956 zawodnicy klubu zdobyli 21 złotych medali mistrzostwa kraju oraz 3 w zawodach kobiet, przy czym tor regatowy w Brdyujściu stał się miejscem najważniejszych zawodów wioślarskich w Polsce.

Po przełomie październikowym w 1956 roku, BTW powróciło do swojej tożsamości. W tym czasie liczba członków klubu wzrosła dziesięciokrotnie, co zaowocowało usamodzielnieniem sekcji kobiecej oraz reaktywacją Bydgoskiego Klubu Wioślarek. Najbardziej cenionym wychowankiem klubu w latach 1948–1960 był Teodor Kocerka, zdobywającym dwa brązowe medale olimpijskie (w Helsinkach 1952 – w barwach AZS Warszawa oraz Rzymie 1960 – w barwach AZS Szczecin), a także 19 tytułów mistrza Polski w różnych konkurencjach.

Od lat 1954–1974 w mistrzostwach Europy brało udział czterech zawodników z BTW, w tym pięciokrotnie Bogdan Poniatowski, a także Henryk Kocerka, Antoni Rosołowicz, Teodor Kocerka, Benedykt Augustyniak, Marian Lewandowski i inni. Od 1967 roku, seniorskie osady nie brały udziału w międzynarodowych zawodach. Odniesienie sukcesów miało miejsce dopiero w latach 90. XX wieku, kiedy to w 1995 roku Paprocki zdobył tytuł Mistrza Świata w Kategorii Masters, a w 1997 roku został mistrzem w jedynce oraz wicemistrzem Europy w dwójce podwójnej. W 1998 roku, klubowa dwójka podwójna w składzie Ratkowski i Pawłowski zdobyli pierwsze miejsce w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski.

Rok 1999 uznaje się za początek nowego etapu rozwoju klubu, a po przeprowadzce do nowej siedziby, w 2003 roku liczba zawodników wyniosła około 100. W 2000 roku w Gimnazjum nr 33 powstała sportowa klasa wioślarska, a w 2004 roku, klub zdobył pierwsze po długim czasie mistrzostwo Polski, wywalczone przez dwuosobową osadę (Piotr Hojka i Rafał Piecuch). Kolejni wychowankowie klubu, Michał Stawowski oraz Piotr Hojka, również przyczynili się do wielu sukcesów na międzynarodowej scenie sportowej.

Nazwy

• 1920 – Towarzystwo Wioślarzy Tryton Bydgoszcz,
• 1920–1939 – Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie,
• 1945–1948 – BTW-Związek Walki Młodych,
• 1949–1950 – BTW-Związkowiec,
• 1951–1956 – BTW-Związek Zawodowy Metalowców Stal,
• od 1956 – Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie.

Prezesi

• 1920–1921 – Antoni Wittig,
• 1945–1949 – Witold Czajkowski,
• 1949–1950 – Stanisław Lehmann,
• 1950 – Zajączkowski,
• 1950–1956 – Brzoskowski,
• 1956–1980 – Nikodem Nowak.

Sekcja turystyki kajakowej

Tradycja turystyki kajakowej w Bydgoskim Towarzystwie Wioślarskim ma swoje korzenie już w czasach międzywojennych, kiedy to organizowane były pierwsze spływy rzeką Brdą. Z biegiem lat, w latach sześćdziesiątych XX wieku, zaczęły odbywać się spływy z Jeziora Charzykowskiego aż do Bydgoszczy, co przyczyniło się do popularyzacji tej formy turystyki.

W roku 2000 nastąpiło wznowienie działalności sekcji turystyki kajakowej, dzięki staraniom prezesa Antoniego Rosołowicza. Od tego momentu w sezonie letnim organizowane są różnorodne spływy o dużym zasięgu zarówno pod względem geograficznym, jak i pod względem doświadczeń turystycznych. Uczestnicy mają okazję spływać rzekami takimi jak Brda, Drwęca, czy Noteć.

Współczesne programy to również wyprawy do Gopła, a także szlaki prowadzące Wisłą aż do Bałtyku. Dodatkowo, członkowie sekcji organizują wędrówki po malowniczych jeziorach Borów Tucholskich, co stanowi doskonałą okazję do obcowania z naturą oraz doskonalenia umiejętności kajakowych.

Baza sportowa

Na początku lat 20. XX wieku, a dokładnie w 1920 roku, Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie (BTW) z dumą mogło pochwalić się już setką członków. Wtedy to towarzystwo zaczęło intensywne starania o pozyskanie własnej bazy, co zaowocowało wydzierżawieniem szałasu od magistratu Bydgoszczy, znajdującego się przy moście Bernardyńskim, naprzeciwko o znanego Klubu Wioślarskiego Frithjof, który był związany z niemiecką społecznością. Latem 1923 roku w siedzibie BTW wprowadzono elektryczność, telefon oraz ogrodzenie.

Do majątku towarzystwa należały także tereny otaczające tor regatowy w Brdyujściu, gdzie w 1924 roku wydzierżawiono „letnisko wioślarskie”. W dniu 3 sierpnia 1924 roku użytkownicy tego miejsca mogli cieszyć się nowo wybudowanymi drewnianymi trybunami, zrealizowanymi z własnych środków przez klub, a następnie rozbudowanymi przez magistrat w 1929 roku. BTW, działając jako przedstawiciel Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, zorganizowało mistrzostwa kraju odbywające się w Brdyujściu w latach 1920–1937 oraz mistrzostwa Europy w sierpniu 1929 roku.

W roku 1929 uruchomiono również lodowisko klubowe, które zimą służyło do organizacji meczów hokejowych oraz treningów łyżwiarskich. Każdego roku przystań klubu była miejscem startu i mety popularnego biegu propagandowego „Wpław przez Bydgoszcz”. W 1936 roku przystań przeszła gruntowny remont, w tym budowę pomostu, który spełniał wszystkie wymagania dla klubu regatowego. Niestety, podczas okupacji niemieckiej przystań wraz z całym sprzętem została przekazana Stowarzyszeniu Wioślarek Niemieckich.

Warto pamiętać, że 23 stycznia 1945 roku, przystań spłonęła w wyniku zamachów wysadzających most Bernardyński, co miało miejsce, gdy oddziały Wehrmachtu opuszczały Bydgoszcz. Po zakończeniu działań wojennych władze miasta przyznały klubowi pałac wioślarski, należący wcześniej do niemieckiego Klubu Frithjof. W 1996 roku obiekt został sprzedany chińskiej firmie z Szanghaju, a BTW przeniosło się w 1999 roku do zakupionych pomieszczeń przy ul. Żupy 2, na terenie zaplecza Budowlanego Klubu Sportowego. W latach 2001–2007, dzięki wsparciu finansowemu miasta Bydgoszczy i Ministerstwa Edukacji i Sportu, powstała nowa przystań, wyposażona w salę treningową, siłownię, hangary na sprzęt pływający, a także pływający pomost, co znacząco poprawiło warunki treningowe dla wioślarzy.

Sportowcy BTW

Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie odgrywa kluczową rolę w polskim wioślarstwie, zwłaszcza w kontekście reprezentacji na olimpiadach. Ta znana instytucja ma na swoim koncie wiele sukcesów, a jej sportowcy zdobyli liczne medale w różnych zawodach krajowych i międzynarodowych.

Olimpijczycy z BTW

W historii Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego wydobyli się swoją wartością na światowej arenie, z reprezentacją na kilku igrzyskach olimpijskich:

• Amsterdam 1928:
• Franciszek Bronikowski, Edmund Jankowski, Leon Birkholc, Bernard Ormanowski oraz Bolesław Drewek (sternik) zdobyli brązowy medal w czwórce ze sternikiem, co stanowi pierwszy medal olimpijski dla polskiego wioślarstwa.
• Los Angeles 1932:
• Jerzy Braun zdobył srebrny medal jako członek dwójki ze sternikiem oraz brązowy medal w czwórce ze sternikiem, będąc wychowankiem i członkiem BTW w latach 1928-1931 i 1934-1935. Na olimpiadę wystartował w barwach WTW.
• Berlin 1936:
• Jerzy Braun, uczestnicząc w dwójce ze sternikiem, odpadł w repasażach, kontynuując swoją przygodę wioskarską również w barwach WTW.
• Londyn 1948:
• Czwórka wioślarzy z BTW, w tym Teodor Kocerka, zakwalifikowała się na olimpiadę, jednak władze polityczne zablokowały ich wyjazd.
• Helsinki 1952:
• Jan Świątkowski wystąpił w dwójce bez sternika, ale odpadł w repasażach, zaś Teodor Kocerka zdobył brązowy medal w jedynce (K-1).
• Melbourne 1956:
• Teodor Kocerka zajął 4. miejsce w jedynce (K-1).
• Rzym 1960:
• Benedykt Augustyniak, Bogdan Poniatowski, Kazimierz Neumann oraz Antoni Rosołowicz nie zakwalifikowali się dalej w czwórce bez sternika, tymczasem Teodor Kocerka zdobył brązowy medal w jedynce (K-1).
• Ateny 2004:
• Michał Stawowski zajmował 8. miejsce w ósemce ze sternikiem.
• Pekin 2008:
• Michał Stawowski powtórzył wyczyn i zajął 5. miejsce w ósemce, a Piotr Hojka zdobył 14. miejsce w dwójce podwójnej.
• Londyn 2012:
• Piotr Hojka zajął 7. miejsce w ósemce ze sternikiem, reprezentując barwy Bydgostii Bydgoszcz.

Osiągnięcia drużynowe

Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie może pochwalić się wieloma sukcesami w drużynowych rozgrywkach:

• Drużynowe Mistrzostwa Polski w wioślarstwie:
• złoto: 1926, 1937, 1946, 1947, 1948, 1950,
• srebro: 1927, 1928, 1929, 1930, 1954, 1959, 1966,
• brąz: 1931, 1933, 1934, 1935, 1936, 1945, 1953, 1957, 1960.
• Czwórki ze sternikiem były mistrzami Polski w latach 1921, 1922, 1926, 1927, 1934, 1935, 1936 oraz 3 razy wicemistrzami.
• Czwórki bez sternika zdobyły mistrzostwo w latach 1929, 1932 oraz 4 razy były wicemistrzami.
• Ósemki ze sternikiem: 1933-1935, 1936 i 1937, 8 razy wicemistrzostwo Polski.

Impreza	ZŁOTO	SREBRO	BRĄZ
Mistrzostwa Europy seniorów	–	–	2
Drużynowe Mistrzostwa Polski	8	6	9
Regaty o Mistrzostwo Polski	8	2	5
Mistrzostwa Polski w różnych kategoriach wiekowych (2001-2010)	9	16	10

W latach 1997–2019 klub również odnosił sukcesy, plasując się na wysokich miejscach w senatoralnych zmaganiach:

• 1997: 21. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• 1998: 24. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• 1999: 19. miejsce na 32 sklasyfikowanych kluby,
• 2000: 27. miejsce na 33 sklasyfikowanych klubów,
• 2001: 26. miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• 2002: 19. miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• 2003: 23. miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• 2004: 21. miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• 2005: 14. miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• 2006: 19. miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• 2007: 23. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• 2008: 19. miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• 2009: 13. miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• 2010: 18. miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• 2011: 13. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• 2012: 5. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• 2013: 5. miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• 2014: 4. miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• 2015: 10. miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• 2016: 10. miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• 2017: 12. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• 2018: 10. miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• 2019: 16. miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów.

Osiągnięcia indywidualne

Do 1977 roku zawodnicy tej jednostki zdobyli 48 indywidualnych tytułów mistrza Polski seniorów oraz ponad 600 medali na poziomie krajowym.

• Leon Birkholc – 4-krotny mistrz Polski, 8-krotny wicemistrz oraz 2-krotny brązowy medalista,
• Jerzy Braun – 13-krotny mistrz Polski oraz 4-krotny wicemistrz,
• Franciszek Bronikowski – 3-krotny mistrz Polski oraz 4-krotny wicemistrz,
• Edmund Jankowski – 2-krotny mistrz Polski oraz 3-krotny wicemistrz,
• Teodor Kocerka – 19-krotny mistrz Polski,
• Bernard Ormanowski – 4-krotny mistrz Polski oraz 4-krotny wicemistrz,
• Antoni Rosołowicz – 5-krotny mistrz Polski,
• Jan Świątkowski – 9-krotny mistrz Polski,
• Stanisław Wieśniak – 4-krotny mistrz Polski,
• Bogdan Poniatowski – 15-krotny mistrz Polski.

Ciekawostki

– W latach 1926–1939 oraz 1945–1957, Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie było nieprzerwanym medalistą Drużynowych Mistrzostw Polski w wioślarstwie, z nielicznymi wyjątkami, co świadczy o jego dominacji w tej dyscyplinie.

– W latach 30. XX wieku, na przystani Towarzystwa, swoją przygodę ze sportem wioślarskim zaczynał znany później twórca Kabaretu Starszych Panów, Jeremi Przybora, co podkreśla znaczenie klubu w polskiej kulturze.

– W roku 2002 zainaugurowano nagrodę „Laur Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego”, która jest przyznawana osobom oraz instytucjom, które w szczególny sposób przyczyniły się do rozwoju oraz promocji klubu.

– W 2010 roku, z okazji 90-lecia działalności Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy zorganizowało wystawę zatytułowaną „Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie 1920-2010”. Ekspozycja ta obejmowała fotografie, materiały archiwalne, nagrody oraz trofea, a także sprzęt wioślarski, zarówno treningowy, jak i wyczynowy.

---

Oceń: Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie

---