Budynek Zespołu Szkół Plastycznych w Bydgoszczy to historically significant educational facility, znajdujący się w malowniczej lokalizacji przy ulicy Konarskiego 2.
Jest to obiekt, który cieszy się dużym uznaniem, zarówno z uwagi na swoje zabytkowe walory architektoniczne, jak i na znaczenie, jakie ma w kształceniu młodych artystów w regionie.
Położenie
Obiekt, o którym mowa, jest usytuowany w samym sercu Bydgoszczy, wzdłuż wschodniej strony ulicy Konarskiego. Jego lokalizacja naprzeciwko biurowca Urzędu Wojewódzkiego sprawia, że miejsce to cieszy się dużym zainteresowaniem i jest łatwo dostępne dla mieszkańców oraz odwiedzających.
Historia
„Budynek, który współcześnie domu Zespół Szkół Plastycznych, został wzniesiony w latach 1875–1878, pierwotnie jako siedziba szkoły obywatelskiej dla dziewcząt (niem. Städtische mitlere Töchterschule). Jego projektantem był miejski radca budowlany, Heinrich Grüder, natomiast wykonawcą robót budowlanych Carl Rose. Szkoła ta była elitarną placówką, oferującą dziewczętom dziewięcioletnie kształcenie, które obejmowało między innymi naukę języka francuskiego.
Wychowanki tej szkoły pochodziły z zamożniejszych warstw mieszczańskich, co pozwalało im na pokrycie relatywnie wysokich opłat za naukę. W latach 1878–1914, do placówki uczęszczało średnio od 320 do 480 uczennic rocznie, w tym kilkadziesiąt dziewcząt narodowości polskiej.
Od 1884 roku, po likwidacji szkoły żeńskiej, w budynku zainstalowała się szkoła obywatelska dla chłopców (niem. Bürgerschule). Ta jednak w 1911 roku została przeniesiona do nowego gmachu, którym dziś jest VI L.O.
W roku 1920, budynek przejął Męska Szkoła Wydziałowa dla Chłopców, która w 1928 roku otrzymała imię Śniadeckich. Nauka tam była płatna i trwała sześć lat. Na początku działalności szkoła miała 337 uczniów, a do 1925 roku liczba ta wzrosła do 739. Większość uczniów pochodziła z Bydgoszczy oraz okolicznych terenów. Kładli oni duży nacisk na prace ręczne, co było możliwe dzięki dobrze wyposażonym pracowniom przedmiotowym.
W 1932 roku, w wyniku wprowadzenia ustawy dotyczącej ustroju szkolnictwa, placówka została zlikwidowana, co oznaczało koniec edukacji wydziałowej w tym miejscu. W 1935 roku, szkoła żeńska została połączona z inną szkołą i przeniesiona do budynku przy ul. Chwytowo 16.
Od 1936 roku, w dotychczas opuszczonym gmachu znalazła miejsce Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa nr 1. W latach 1945-1947, budynek został przekształcony w Szpital Wojskowy, a następnie w Zasadniczą Szkołę Zawodową. W 1975 roku, zlokalizowano w nim Zespół Szkół Elektrycznych, a w 1982 roku, połączono go z Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych, które istniało tu od 1945 roku. Dziś, pod nazwą Zespół Szkół Plastycznych, kontynuuje swoją działalność.
Architektura
Budynek, o którym mowa, został wzniesiony w stylu eklektyzmu historycznego, co oznacza, że czerpie inspiracje z różnych epok, ale w szczególności oparty jest na wzorcach antycznych, z wyraźnym naciskiem na elementy neorenesansowe.
Struktura budynku jest dwupiętrowa i opiera się na wysokich suterenach, co nadaje mu imponujący i dostojny wygląd. W centralnej części znajduje się wyższy ryzalit, który wieńczy efektowny fronton, dodający budowli klasy i elegancji.
Kondygnacje piętra zostały ujęte w pilastry toskańskie, które wspierają jońskie belkowanie, co podkreśla harmonijną kompozycję architektoniczną. Na parterze zastosowano boniowanie, które dodaje tekstury i wizualnej głębi.
Co się tyczy dachu, poszczególne sekcje budynku są nakryte dachami dwuspadowymi, co jest charakterystyczne dla stylu neorenesansowego i przyczynia się do tradycyjnego wyglądu całej konstrukcji.
Przypisy
- a b c d e Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008 r.
- Derkowska-Kostkowska Bogna: Miejscy radcy budowlani w Bydgoszczy w latach 1871-1912. [w:] Materiały do Dziejów Kultury i Sztuki Bydgoszczy i Regionu. zeszyt 12. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy 2007 r.
- Historia Bydgoszczy. Tom II. Część pierwsza 1920-1939: red. Marian Biskup: Bydgoszcz: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe 1999 r.
- Czachorowski Antoni red.: Atlas historyczny miast polskich. Tom II Kujawy. Zeszyt I Bydgoszcz. Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Toruń 1997 r.
- Historia Bydgoszczy. Tom I. Do roku 1920: red. Marian Biskup: Bydgoszcz: Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1991 r.
- http://plastyk.bydgoszcz.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=49&Itemid=65&lang=pl dostęp 07.12.2010 r.
Pozostałe obiekty w kategorii "Szkoły":
Cywilna Szkoła Mechaników Lotniczych w Bydgoszczy | Gmach Szkoły Wojennej w Bydgoszczy | I Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Kamila Norwida w Bydgoszczy | II Liceum Ogólnokształcące w Bydgoszczy | III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Bydgoszczy | IV Liceum Ogólnokształcące w Bydgoszczy | Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży Słabosłyszącej i Niesłyszącej im. gen. S. Maczka w Bydgoszczy | Państwowy Zespół Szkół Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy | Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży Słabo Widzącej i Niewidomej im. L. Braille’a w Bydgoszczy | Szkoła Podoficerska Państwowej Straży Pożarnej w Bydgoszczy | Budynek Zespołu Szkół Mechanicznych w Bydgoszczy | Budynek Zespołu Szkół Gastronomicznych w Bydgoszczy | Budynek Świętojańska 20 w Bydgoszczy | Budynek szkoły parafialnej w Bydgoszczy | Budynek Sowińskiego 5 w Bydgoszczy | Budynek Seminaryjna 3 w Bydgoszczy | Budynek Plac Kościeleckich 8 w Bydgoszczy | Budynek Nowogrodzka 3 w Bydgoszczy | Budynek Kordeckiego 20 w Bydgoszczy | Budynek Karpacka 54 w BydgoszczyOceń: Budynek Zespołu Szkół Plastycznych w Bydgoszczy