Dzielnica muzyczna w Bydgoszczy

---

Położenie i charakterystyka

Granice dzielnicy muzycznej w Bydgoszczy są wyraźnie określone przez szereg ulic. Od wschodu jest to ul. Staszica, natomiast od zachodu ul. Gdańska. Północną granicę wyznacza al. Mickiewicza, a południową ul. Kołłątaja. W centrum tej okolicy znajduje się park im. Jana Kochanowskiego, który stanowi ważny punkt tego muzycznego obszaru.

W granicach tej dzielnicy ulokowane są kluczowe bydgoskie instytucje kulturalne, zwłaszcza te zajmujące się muzyką:

• Filharmonia Pomorska im. Ignacego Jana Paderewskiego,
• Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego,
• Zespół Szkół Muzycznych im. Artura Rubinsteina,
• Teatr Polski im. Hieronima Konieczki,
• Polskie Radio Pomorza i Kujaw.

W sąsiedztwie tych instytucji kulturalnych można znaleźć Bydgoską Fontannę Multimedialną, a także galerię pomników kompozytorów i wirtuozów muzyki poważnej. W tym rejonie umieszczono również kilka innych monumentów, takich jak posąg Łuczniczki, który jest uważany za symbol Bydgoszczy.

Historia

Historia rozwoju dzielnicy muzycznej w Bydgoszczy sięga lat 1896-1903, kiedy to powstał urbanistyczny kształt tego terenu. Obszar ten zaprojektowano nawiązując do idei miasta-ogrodu, a intensywna budowa miała miejsce w latach 1900-1914. W tym czasie zrealizowano zabudowę w stylu berlińskiej secesji oraz modernizmu, tworząc zwarte ciągi budynków czynszowych, które uzupełniły willi mieszkalne oraz gmachy użyteczności publicznej.

W centralnej części nowej dzielnicy, przy alei Mickiewicza, zaaranżowano park im. Jana Kochanowskiego, którego otoczenie wzbogacono o istotne obiekty użyteczności publicznej. Po zachodniej stronie parku stanął budynek miejski starostwa powiatowego (1904-1906), natomiast wschodnia strona zdominowana była przez obiekty szkolnictwa średniego.

W latach 40. i 50. XX wieku w tej okolicy powstały kluczowe obiekty kulturalne, takie jak Teatr Polski (1949) oraz Filharmonia Pomorska (1958). To właśnie tutaj usytuowano również Zespół Szkół Muzycznych. W 1960 roku, w parku przed Teatrem Polskim, umieszczono posąg Łuczniczki, który stał się symbolem miasta, a osiem lat później postawiono pomnik Henryka Sienkiewicza, stanowiący odbudowę pierwszego w Polsce monumentu pisarza, zainstalowanego w 1927 roku.

Reforma administracyjna w 1975 roku doprowadziła do likwidacji powiatów, co skutkowało przejęciem opuszczonego budynku starostwa przez Akademię Muzyczną. Wkrótce potem pobliskie kamienice zaczęły być przekształcane przez uczelnię na „domy studenta”.

W 1973 roku, z inicjatywy wiekowego dyrektora Filharmonii Pomorskiej, Andrzeja Szwalbego, rozpoczono budowę pomników wybitnych kompozytorów zarówno polskich, jak i zagranicznych, które miały stanowić integralną część parku Jana Kochanowskiego. W latach 70. przy monumentalnych posągach odbywały się koncerty fortepianowe.

W kolejnych latach wzdłuż alejek parkowych stawiano popiersia znaczących wirtuozów, takich jak Karol Kurpiński, Mieczysław Karłowicz, Piotr Czajkowski, Ludwigo van Beethoven czy Antonín Dvořák. Dodatkowo, wzdłuż ul. Gdańskiej, obok budynku Filharmonii, powstał szeroki trakt, ozdobiony fontanną w kształcie organów oraz stylowymi latarniami.

W celu zapewnienia ciszy i komfortu dla słuchania muzyki, zmniejszono ruch kołowy wokół gmachów Filharmonii Pomorskiej, Wyższej Szkoły Muzycznej oraz Zespołu Szkół Muzycznych, wprowadzając ograniczenia na pobliskich ulicach.

W ten sposób zrealizowano koncepcję bydgoskiej dzielnicy muzycznej, w której na relatywnie małej powierzchni skupione zostały szkoły, instytucje kultury oraz obiekty architektoniczne, a muzyka wypełniała powietrze w pobliżu szkół i uczelni.

W 2007 roku na placu przed filharmonią odsłonięto pomnik Andrzeja Szwalbego, którego praca miała fundamentalne znaczenie dla utworzenia dzielnicy muzycznej w Bydgoszczy. A w maju 2014 roku przy Filharmonii zainstalowano Bydgoską Fontannę Multimedialną, która wzbogaciła to kulturalne serce miasta.

---

Oceń: Dzielnica muzyczna w Bydgoszczy

---