Romuald Biniak

Duchowieństwo i religia

Romuald Biniak, urodzony 17 stycznia 1941 roku w Bydgoszczy, to postać, która zapisała się w historii regionu jako niezwykle wpływowy kapłan. Zmarł 27 listopada 2010 roku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek duchowy i budowlany. Biniak był budowniczym pierwszego kościoła w Bydgoszczy po zakończeniu drugiej wojny światowej, co stanowiło istotny moment w życiu wspólnoty lokalnej.

Ważnym osiągnięciem jego kariery było objęcie stanowiska pierwszego proboszcza Parafii Świętych Polskich Braci Męczenników. Funkcję tę pełnił przez okres 34 lat, od 1976 roku aż do swojej śmierci w 2010 roku. Jako duszpasterz, był również kustoszem sanktuarium Nowych Męczenników w Bydgoszczy, co dodatkowo podkreśla jego rolę w kształtowaniu życia religijnego w regionie.

Biniak przyczynił się do mobilizacji i zaangażowania parafian, propagując wartości katolickie, a jego działalność pozostawiła trwały ślad zarówno w sferze duchowej, jak i społecznej.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Jan Biniak oraz Stefania z domu Wieczorek byli rodzicami Romualda, który przyszedł na świat 17 stycznia 1941 roku w Bydgoszczy, w miejscu zamieszkania mieszczącym się przy ul. Karpackiej 18a. Jego ojciec, Jan, trudnił się stolarstwem, prowadząc własny warsztat. Romuald otrzymał chrzest w bydgoskim kościele Klarysek, który w czasie II wojny światowej odgrywał istotną rolę dla społeczności polskiej. Jego edukacja zaczęła się w Szkole Podstawowej nr 21 przy ul. Karpackiej 54, gdzie uczęszczał w latach 1948–1955. Po ukończeniu podstawówki kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy, gdzie w 1959 roku zdał maturę.

Seminarium

W 1959 roku Romuald zgłosił się do Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie, gdzie został przyjęty 21 września tego samego roku pod kierunkiem rektora ks. dr. Józefa Pacyny. Po ukończeniu drugiego roku studiów, musiał przerwać naukę z powodu odbycia służby wojskowej, którą rozpoczął 4 października 1961 roku w Żarach, w jednostce wojsk rakietowych. Po zakończeniu służby, 27 października 1963 roku, Romuald z dużym zapałem powrócił do studiów, w wyniku czego w przeciągu dwóch lat udało mu się zaliczyć egzaminy z czterech lat programu. 22 grudnia 1963 roku przeżył ważny moment, gdy otrzymał tonsurę i cztery święcenia niższe. Przed zakończeniem studiów, 21 marca 1965 roku przyjął subdiakonat oraz 23 maja tego samego roku diakonat. Kulminacyjnym punktem jego formacji duchowej było przyjęcie święceń prezbiteriatu w Gnieźnieńskiej Prymasowskiej bazylice katedralnej 21 listopada 1965 roku. Dzień później w bydgoskiej farze odprawił swoją pierwszą mszę św.

Wikariaty

Romuald otrzymał swój pierwszy dekret, który wyznaczał go do roli wikariusza w parafii Świętych Piotra i Pawła w Toruniu Podgórze. Na swojej pierwszej placówce zajmował się katechizacją oraz wykonywał różne prace związane z posługą wikariuszowską. W marcu 1967 roku, po krótkim okresie, przeniesiono go do parafii św. Jakuba w Barcinie, gdzie jego zaangażowanie w apostolstwo trzeźwości zaczęło nabierać tempa. Kolejny dekret przenoszący go na placówkę przy katedrze w Gnieźnie otrzymał 1 lipca 1968 roku. W Gnieźnie odbywała się katechizacja dzieci przystępujących do pierwszej komunii oraz młodzieży, która nie była objęta formalnym programem nauczania. W tym czasie Romuald zachował aktywne zaangażowanie w apostolstwo trzeźwości. W wyniku wielu wydarzeń rodzinnym, 23 grudnia 1968 roku, zmarł jego ojciec. W 1971 roku Romuald zaliczył egzamin proboszczowski, co otworzyło mu kolejne drzwi w jego kapłańskiej posłudze.

W 1976 roku kard. Stefan Wyszyński, Sługa Boży, mianował go wikariuszem parafii św. Józefa w Bydgoszczy. 15 sierpnia tego samego roku nastąpiło erekcyjne powołanie parafii Świętych Polskich Braci Męczenników, a Romuald objął urząd proboszcza 1 września 1976 roku, co zbiegło się z rozpoczęciem budowy nowego kościoła.

Proboszcz

Rozpoczęła się realizacja budowy kościoła parafialnego, która obejmowała kolejne etapy, w tym budowę plebanii oraz odpowiednich elementów wyposażenia, w tym dzwonów, organów, a także wystrój wnętrza aż po chrzczelnię, która została ukończona w 2000 roku i spiżowe drzwi w 2010 roku. Od momentu poświęcenia kościoła w 1982 roku Romuald zaangażował się w różnorodne inicjatywy, które dotyczyły zarówno sfery społecznej, jak i kulturalnej. Po tragicznej śmierci ks. Jerzego Popiełuszki, która miała miejsce 19 października 1984 roku, kształtował duchową pamięć o nim w parafii. W 1989 roku otworzył hospicjum, które znalazło swoje miejsce pod patronat ks. Popiełuszki. W swoim zadaniu miał na celu szerzenie kultu błogosławionego, co zaowocowało sprowadzeniem jego relikwii do parafii. W 1980 roku znacząco wspierał działaczy opozycyjnych i stał się jednym z głównych ośrodków modlitwy za Ojczyznę.

Jako współzałożyciel bractwa pozawarszawskiego Domu Archikonfraternii Literackiej w 1982 roku oraz pomysłodawca Komitetu Organizacyjnego Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy w 1983 roku, ks. Romuald z dumą edytował pamięć o ks. Jerzym Popiełuszce, odkrywając pomnik ku czci zmarłego 19 października 1985 roku. Współpracując z Józefem Glempem, w 1985 roku został mianowany na członka kolegium konsultatorów Archidiecezji Gnieźnieńskiej. Awansując na godność Kapelana Jego Świętobliwości Jana Pawła II w 1987 roku, a następnie w 1995 roku dogodności prałata Jego Świętobliwości, w 1989 roku założył pierwsze w województwie kujawsko-pomorskim Hospicjum im. Ks. Jerzego Popiełuszki, jako dyrektor tej instytucji otrzymał liczne nagrody, w tym „Przedsiębiorstwo Fair Play” oraz „Złoty Stetoskop”.

Będąc dziekanem Dekanatu IV – Bydgoszcz Wyżyny od maja 1991 roku, w 1999 roku przewodniczył Kościelnemu Komitetowi Wizyty Apostolskiej papieża Jana Pawła II w Bydgoszczy. Jego działania doprowadziły do odsłonięcia drzwi spiżowych w 2009 roku, a w następnym roku, drzwi z królewskimi orłami. Był także autorem licznych publikacji, artykułów oraz książek, za które otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, w tym tytuł Człowieka Roku 1999 oraz Medal Kazimierza Wielkiego za zasługi dla miasta Bydgoszczy.

Jubileusz 45-lecia święceń księdza prałata był dla niego czasem szczególnym, gdyż zmagał się z ciężką i nieuleczalną chorobą. W dniu 27 listopada 2010 roku, w wigilię pierwszej niedzieli Adwentu, odszedł z tego świata, zaopatrzony sakramentami. Jego pogrzeb odbył się 3 grudnia 2010 roku przy budowanej przez niego świątyni. Z kolei 27 listopada 2011 roku, w pierwszą rocznicę jego śmierci, poświęcono jego grobowiec, a ulica na osiedlu Kapuściska w Bydgoszczy, prowadząca do Hospicjum im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki, przyjęła imię ks. Prałata Romualda Biniaka.

Publikacje

Oto wybór publikacji, które są autorstwa ks. Romualda Biniaka:

  • Bogu i Im zbudowaliśmy tę Świątynię, ks. Romuald Biniak i red. Czesław Ereński, Bydgoszcz 1990,
  • Jedynemu Bogu i Ojczyźnie, Parafia p.w. Św. Polskich Braci Męczenników, Bydgoszcz 1994,
  • Sanktuarium Nowych Męczenników. Świątynia Modlitwy i Pamięci. Rok 2010, Wydawnictwo Pejzaż 2010, Bydgoszcz 2010, ISBN 978-83-61641-56-8,
  • Z Bogiem. Wybór kazań, Parafia p.w. Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy, Archikonfraternia Literacka w Warszawie Dom w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2012, ISBN 978-83-933459-2-2.

Oceń: Romuald Biniak

★★★★★
Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:19