Dionizy Szyjka

W młodości spędził cztery lata w klasztorze bernardyńskim w Wilnie, a następnie kolejne trzy lata w Poznaniu, gdzie zyskał uznanie dzięki swoim talentom muzycznym i organizacyjnym. W mieście tym pełnił zaszczytne funkcje kantora oraz gwardiana, a także przyczynił się do rozwoju swojego konwentu przez wzniesienie murowanego refektarza w miejsce drewnianej konstrukcji.

Dionizy był obdarzony pięknym, naturalnym basem, a jego głos miał niezwykłą moc. Opowiadano, że jego śpiew w znanym kościele bernardynów w Poznaniu był na tyle potężny, że aż drżały stalle, nawet gdy towarzyszyło mu wiele innych głosów. To, co jednak czyniło go naprawdę wyjątkowym, to fakt, że podczas jego występów rorantyści często opuszczali kaplicę oraz wierni z obawą wychodzili na zewnątrz kościoła, obawiając się, że potężny dźwięk jego głosu mógłby spowodować zawalenie się sklepienia katedry.

W 1579 roku został gwardianem bydgoskim, sprawując tę funkcję aż do swojej śmierci. Dionizy Szyjka zmarł 6 marca 1590 roku w Bydgoszczy, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii lokalnej i kościelnej.