Franciszek Mientki

Duchowieństwo i religia

Franciszek Mientki to postać o niezwykle bogatym życiorysie, który z pewnością zasługuje na uwagę. Urodził się 22 października 1913 roku w Bydgoszczy, gdzie zaczęły się jego wczesne lata. Działał jako polski kapłan i misjonarz, będąc członkiem Zgromadzenia Misjonarzy Ducha Świętego.

W trakcie swojej kariery, Mientki pełnił istotne role, w tym jako kapelan Polskich Sił Zbrojnych, co wskazuje na jego zaangażowanie w służbę dla kraju. Warto dodać, że jego działalność została uhonorowana stopniem podpułkownika w Wojsku Polskim, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w armii.

Franciszek Mientki zmarł 20 maja 1982 roku w Cielądzu, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w sercach wielu osób oraz w historii polskiego duchowieństwa.

Życiorys

Franciszek Mientki, po ukończeniu bydgoskiego gimnazjum, które znajdowało się pod opieką księży Misjonarzy Ducha Św., został skierowany na studia z zakresu filozofii we Francji. Swoją edukację zakończył w 1936 roku, a później, między 1936 a 1939 rokiem, zgłębiał również teologię na uniwersytecie we Fryburgu, gdzie 22 lipca 1939 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Kiedy wybuchła II wojna światowa, przebywał we Francji i pracował w ośrodkach polonijnych podczas przerwy wakacyjnej.

Od 22 października 1939 roku, ks. Mientki był uczestnikiem polskiego obozu wojskowego w Camp de Coëtquidan, gdzie początkowo pełnił funkcję szeregowca w kompanii sanitarnej pułku szkolnego. W lutym 1940 roku rozpoczął pracę jako duszpasterz Centrum Wyszkolenia Sanitarnego i Weterynaryjnego w Combourg. Jego kariera wojskowa rozwijała się, co zaowocowało powołaniem na duszpasterza 7 Pułku Piechoty, stacjonującego w Guer. Po upadku Francji, razem z żołnierzami 7 pp dotarł do Wielkiej Brytanii.

W lipcu 1940 roku ks. Mientki otrzymał nominację na duszpasterza 7 Batalionu Kadrowego Strzelców 3 Brygady Kadrowej Strzelców, który stacjonował w Moffat w Szkocji, gdzie również przez cały okres wojny pełnił funkcję kapelana. W lutym 1942 roku przeniesiono go z I Oficerskiego Baonu Szkolnego do Dywizjonu Rozpoznawczego Korpusu. W grudniu 1942 roku został szefem duszpasterstwa 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Uczestniczył w walkach o Arnheim i Driel w dniach 17-26 września 1944 roku. Po konflikcie w Holandii został przeniesiony do rejonu Ravenstein nad Mozą, gdzie wspierał żołnierzy Brygady w organizacji obrony prowizorycznego lotniska. Po zakończeniu wojny, służył w oddziałach okupacyjnych w Niemczech, w rejonie Bersenbrück, aż do demobilizacji 15 stycznia 1947 roku.

Po zakończeniu służby wojskowej, ks. F. Mientki powrócił do Fryburga w celu ukończenia studiów, uzyskując magisterium z teologii dogmatycznej w marcu 1948 roku. Wkrótce potem osiedlił się w Polsce, dokładając starań do swojej działalności w zgromadzeniu zakonnym. Niestety, 27 listopada 1949 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i skazany na 12 lat więzienia, spędzając czas w zakładach penitencjarnych w Rawiczu i Wronkach. Dzięki amnestii w grudniu 1956 roku, otrzymał rehabilitację i wolność.

W latach 60. i 70. XX wieku, awansował kolejno na stopień majora i podpułkownika. W swoim zgromadzeniu zakonnym pełnił wiele ważnych funkcji, m.in. przełożonego domu zakonnego oraz wykładowcy filozofii i teologii, lektora języków francuskiego i angielskiego w wyższym seminarium duchownym w Poznaniu. W latach 1970–1973 był prowincjałem duchaczy w Polsce, a od 1974 roku zamieszkał w domu w Cielądzu, niedaleko Rawy Mazowieckiej. Po swojej śmierci został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Przypisy

  1. Stasiak 1991, s. 317.
  2. Stasiak 1991, s. 257.
  3. Stasiak 1991, s. 158, 164.
  4. Mientki 1987, s. 4.
  5. Rozkazy dzienne. I Oficerski Baon Szkolny, 1942, s. 24.

Oceń: Franciszek Mientki

★★★★★
Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:8