Bernardyn z Bydgoszczy, który żył na przełomie XVI i XVII wieku, jest postacią niezwykle interesującą w dziejach polskiego duchowieństwa. Urodził się w Bydgoszczy, a zmarł w 1630 roku w Skępem. Niestety, dokładne daty jego narodzin oraz moment wstąpienia do zakonu pozostają nieznane.
W 1608 roku podjął studia teologiczne w konwencie krakowskim, gdzie miał możliwość kształcenia się pod okiem cenionego teologa, Piotra z Poznania. W tym czasie napisał rozprawkę teologiczną, która miała być przedmiotem dyskusji podczas kapituły zakonnej zwołanej w Krakowie. Po zakończeniu nauki, wyruszył do Rzymu, aby kontynuować swoje studia.
W latach 1614-1617 piastował rolę lektora na studium wileńskim, co świadczy o jego znaczącej pozycji w zakonnym świecie. W 1617 oraz 1622 roku występował jako członek zarządu zakonnej prowincji, zaś po jej podziale w 1628 roku opowiedział się po stronie Prowincji Wielkopolskiej, co zaowocowało jego wyborem do jej zarządu.
Choć jego życie zakończyło się w 1630 roku, to jego wkład w rozwój teologii oraz duchowości zakonnej pozostaje niezatarte w pamięci historyków i religioznawców.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Wacław Gieburowski | Bartłomiej z Bydgoszczy | Edmund Piszcz | Wojciech Zink | Bogusław Jerzycki | Hieronim Gołębiewski | Maciej Bielawski (ur. 1963) | Grzegorz Barth | Józef Dydyński | Waldemar Preiss (1936–2024) | Franciszek Mientki | Ryszard Otello | Wojciech z Bydgoszczy | Stanisław Streich | Jan Kątny | Alfred Cholewiński | Marcin Piwko | Dominik Chmielewski | Jan Michalski (duchowny) | Romuald BiniakOceń: Bernardyn z Bydgoszczy