Feliks Windorpski

Był synem Władysława, ślusarza z zawodu, oraz Władysławy z domu Kaczmarek. W młodości uczęszczał do Gimnazjum Klasycznego w Grudziądzu, gdzie złożył maturę w 1929 roku. Następnie kontynuował swoje wykształcenie w pelplińskim Seminarium Duchownym, gdzie zyskał solidne podstawy do dalszej pracy w Kościele.

Jego droga kapłańska rozpoczęła się 23 grudnia 1933, kiedy to otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Stanisława Wojciecha Okoniewskiego. Przez krótki czas pełnił rolę wikariusza w różnych parafiach, takich jak Lembarg, Grodziczno, Wygoda oraz Lubiewo. W 1938 roku objął administrację parafii w Osieczku, co miało istotny wpływ na jego dalsze życie zawodowe.

Wybuch II wojny światowej przyniósł tragedies różnych rozmiarów – Feliks Windorpski został aresztowany 25 października 1939 roku, co zapoczątkowało jego dramatyczny okres życia. Przechodził przez różne obozowe piekła, począwszy od Dębowej Łąki, przez Chełmno, aż po oboz koncentracyjny Stutthof. Jego męki były kontynuowane w Sachsenhausen oraz Dachau, gdzie nosił numer obozowy 22550. W wyniku tych przeżyć utracił palec wskazujący prawej dłoni. Wyzwolenie nadeszło 29 kwietnia 1945, gdzie mógł pełnić rolę pielęgniarza w obozowym szpitalu przez następne sześć tygodni.

Po wojnie, Windorpski zaangażował się w duszpasterstwo polskich ośrodków w Siegelbach i Heilbronn, gdzie od września 1946 roku był dziekanem Polskich Ośrodków na obwód Heilbronn-Karlsruhe, mianowanym przez biskupa Józefa Gawlinę, ordynariusza Polaków w Niemczech.

Po powrocie do Polski w 1947 roku, rozpoczął pracę w parafii Osieczek, jednak szybko przenosił się do kolejnych parafii, w tym do Płużnicy oraz do Torunia, gdzie 1 czerwca 1955 objął probostwo w parafii św. Jakuba. W tym czasie zrealizował liczne projekty remontowe, mające na celu poprawę stanu zabytkowego kościoła, w tym odbudowę sklepienia pod wieżą, oczyszczenie i pobiałkowanie wnętrza, remont dachów oraz montaż nowoczesnego nagłośnienia.

Po 30 czerwca 1983 roku przeszedł w stan spoczynku, jednak jego działalność na długo pozostanie w pamięci tych, którym służył. Feliks Windorpski był również odznaczony tytułem szambelana papieskiego w 1951 roku. Jego życie zakończyło się na cmentarzu parafialnym św. Jakuba w Toruniu, gdzie spoczywa, będąc symbolem oddania i poświęcenia w imię wiary oraz służby ludziom.