Franciszek Drączkowski

---

Kariera naukowa

Franciszek Drączkowski, po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, podjął decyzję o wstąpieniu do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie. Otrzymał święcenia kapłańskie w 1966 roku. Jego dalsza edukacja obejmowała studia z zakresu filologii klasycznej oraz historii Kościoła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w latach 1968-1973, a następnie patrologię w Rzymie, gdzie studiował od 1973 do 1976 roku.

W 1981 roku habilitował się na podstawie rozprawy zatytułowanej Kościół-Agape według Klemensa Aleksandryjskiego, która została opublikowana w Lublinie w latach 1983 oraz 1996. W 1992 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. Zajmował stanowisko kierownika Katedry Patrologii Greckiej na KUL w Lublinie.

W ciągu swojej kariery publikował znaczne ilości materiałów naukowych – w jego dorobku znalazło się 210 prac drukowanych, w tym kluczowy podręcznik patrologii wydany w Pelplinie i Lublinie w latach 1998, 1999, 2001 oraz 2009. Oprócz tego wydał 28 innych książek.

Jako promotor wspierał rozwój młodych naukowców, będąc opiekunem 257 prac magisterskich oraz 13 rozpraw doktorskich. Zasłynął również jako autor nowej metody wykresograficznej stosowanej w teologii i duszpasterstwie. Dodatkowo, był publicystą Radia Maryja, gdzie dzielił się swoimi przemyśleniami i spostrzeżeniami w zakresie teologii.

Metoda wykresograficzna

Podstawowe zasady

Metoda wykresograficzna opiera się na niezwykłej koncepcji, w której centralnym elementem jest figura koła, w której umieszczony jest trójkąt równoboczny. Ten symboliczny obraz ma reprezentować Boga, który istnieje w Trzech Osobach.

Kluczowym aspektem omawianej metody jest historia zbawienia, zorganizowana w postaci dwudziestu geometrycznych wykresów, które ilustrują fundamentalne prawdy wiary. Należą do nich:

• bóg odwieczny,
• trójca święta,
• stworzenie aniołów,
• upadek aniołów,
• raj jako przyjaźń człowieka z bogiem,
• grzech pierworodny,
• obietnica zbawienia,
• wcielenie syna bożego,
• misterium odkupienia,
• kościół chrystusowy,
• kościół jako świątynia ducha świętego,
• chrzest,
• miłość boża,
• miłość bliźniego,
• droga doskonalenia,
• czyściec,
• chrzest pragnienia,
• „świętych obcowanie”,
• piekło rozumiane jako odłączenie od boga,
• miłość jako doskonała antycypacja nieba.

Autor uważa, że wizualne przedstawienie tych prawd wiary ma ogromne znaczenie, ponieważ pomaga skorygować różnego rodzaju deformacje oraz błędy, które mogą się zdarzać zarówno w teologii, jak i wświadomości wiernych.

Dzięki zastosowaniu „geometrycznych” obrazów, metoda ta osiąga poziom „jasności i wyrazistości”, który był postulowany przez Kartezjusza. Przy pomocy figur geometrycznych wykład staje się bardziej zrozumiały i dogłębny, co w pewnym sensie daje mu podobną pewność jak naukom ścisłym.

Publikacje na temat metody wykresograficznej

W dorobku Franciszka Drączkowskiego znajduje się wiele znaczących publikacji dotyczących metody wykresograficznej, które przyczyniają się do zrozumienia teologii poprzez innowacyjne podejście graficzne. Jego prace, publikowane w różnych miejscach, obejmują różne aspekty nauk teologicznych oraz katechezy.

• Poza miłością nie ma zbawienia, Pelplin, Toruń 1996,
• Francesco di Fordon, La Salvezza è nell’ amore, Roma 1998,
• Nowa wizja teologii. Ujęcie graficzne, Pelplin Lublin 2000,
• Metoda wykresograficzna w katechezie, Pelplin 2001,
• Skrót Katechizmu w ujęciu graficznym, Sandomierz 2002,
• Teologia w kategoriach geometryczno-matematycznych, Pelplin 2003,
• Supernatural Geometry, Lublin 2004,
• Die Theologie In geometryscher Darstellung, Lublin 2004,
• Przyjaźń z Bogiem- źródłem szczęścia, Pelplin 2004,
• Metoda geometryczna (wykresograficzna) w teologii, „Roczniki Teologiczne” 53 (2006) z. 4, s. 21-43,
• Metoda wykresograficzna w katechezie, w: w poszukiwaniu nowych metod katechetycznych, pod red. H. Słotwińskiej, Lublin 2006, s. 89-133,
• Poza Kościołem nie ma zbawienia. Ujęcie graficzne, Pelplin 2008.

Publikacje te odzwierciedlają szerokie spektrum zainteresowań autora oraz jego dążenie do integracji nauki z duchowością. Dzięki nim czytelnicy mogą lepiej zrozumieć zasady metody wykresograficznej oraz jej zastosowanie w edukacji religijnej.

Inne publikacje

Franciszek Drączkowski, znany ze swojego wkładu w rozwój teologii, jest autorem wielu znaczących publikacji. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

• „O regule św. Benedykta bez benedyktyńskiej pokory”, opublikowane w „Vox Patrum” 2 (1982) z. 3, str. 160-168, jest recenzją pracy E. F. Saner, zatytułowanej „Benediktsregel und Weltlente” z 1980 roku,
• „Świętość małżeństwa i rodziny według Klemensa Aleksandryjskiego”, w „Vox Patrum” 6-8 (1985), s. 95-125,
• „Chrześcijanie wobec kultury i cywilizacji grecko-rzymskiej. Stanowisko Klemensa Aleksandryjskiego”, zawarte w książce redagowanej przez J. Śrutwy pt. „Chrześcijanie a życie publiczne w Cesarstwie Rzymskim III-IV w.”, Lublin 1988, str. 33-62,
• „Miłować Boga całym umysłem” w interpretacji Klemensa Aleksandryjskiego, opublikowane w „Vox Patrum” 8 (1988) z. 14-15, s. 603-620,
• P. Paciorek, współautor „L’Amour – Synthese du christianisme”, Lublin 1990, „Revue des Etudes Augustiennes” 37 (1991) 183-185,
• „Posty a miłość chrześcijańska w przepowiadaniu Leona Wielkiego”, w zbiorze „Historia i Logos”, red. K. Machety, K. Góździa, M. Kowalczyka, Lublin 1991, s. 130-136,
• „Podstawowe błędy heterodoksyjnej egzegezy Pisma św. według Klemensa z Aleksandrii”, opublikowane w „Studia Pelplińskie” 24 (1996), s. 129-137,
• „Eucharystia – nieustanne dziękczynienie według Klemensa Aleksandryjskiego”, w dziele redagowanym przez W. Słomkę i A.J. Nowaka pt. „Eucharystia – miłość i dziękczynienie” (Homo Meditans IX), Lublin 1992, str. 43-51,
• „Kościół jako państwo (polis) w nauce Klemensa Aleksandryjskiego”, w „Vox Patrum” 17 (1997) z. 32-33, s. 35-43,
• „Wstęp” do dzieła „Ojcowie Kościoła wobec filozofii i kultury klasycznej. Zagadnienia wybrane”, red. F. Drączkowski, J. Pałucki, M. Szram, Lublin 1998, s. 3-8,
• P. Szczur, współautor artykułu „Wkład Katedr Patrologii KUL w przybliżanie nauki Ojców Kościoła”, w „Vox Patrum” 19 (1999) z. 36-37, s. 39-51,
• „Patrologia”, wydana przez Bernardinum, Pelplin-Lublin 1999,
• „Antynestoriańska teologia wcielenia Cyryla Jerozolimskiego”, w „Vox Patrum” 20 (2000) z. 38-39, s. 259-266,
• „Rodzaje świadczenia Chrystusowi w nauce Klemensa Aleksandryjskiego”, opublikowane w „Studia Pelplińskie” 33 (2002), s. 209-218,
• „Miłość bliźniego w świetle ekshortacji pastoralnych Leona Wielkiego w Mowach na Wielki Post (39-50)”, w „Vox Patrum” 24 (2004), t. 46-47, s. 527-536,
• „Definicja miłości chrześcijańskiej Klemensa Aleksandryjskiego w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est””, w „Vox Patrum” 26 (2006), t. 49, s. 145-165,
• Różnorodne hasła w „Encyklopedia Katolicka”, t. IV, Lublin 1983 i t. V, Lublin 1989.

Przekłady

• „List II Cyryla Aleksandryjskiego Do Nestoriusza”, w książce redagowanej przez S. C. Napiórkowskiego i S. Longosza pt. „Maryja w tajemnicy Chrystusa”, Niepokalanów 1997, s. 231-233,
• „List Nestoriusza do Cyryla Aleksandryjskiego”, także w „Maryja w tajemnicy Chrystusa”, pod red. S. C. Napiórkowskiego i S. Longosza, Niepokalanów 1997, s. 227-230.

---

Oceń: Franciszek Drączkowski

---