Eleonora Harendarska

---

Życiorys

Eleonora Harendarska swoje młodzieńcze lata spędziła w bydgoskim Okolu, gdzie artystyczne tradycje były na porządku dziennym. W jej rodzinie niemal w każdej chwili dźwięki muzyki wypełniały przestrzeń. Jej edukacja muzyczna rozpoczęła się od prywatnych lekcji gry na fortepianie. Po zakończeniu nauki w Liceum Muzycznym w Bydgoszczy, gdzie uzyskała maturę w 1960 roku w klasie fortepianu Lucjana Galona, podjęła studia z zakresu muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim.

Po obronie swojej pracy magisterskiej, Eleonora znalazła zatrudnienie w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, gdzie jej głównym zadaniem stała się organizacja Bydgoskich Festiwali Muzycznych oraz kongresów-festiwali Musica Antiqua Europae Orientalis. Znalazła się w gronie najbliższych współpracowników długoletniego dyrektora FP, Andrzeja Szwalbe. W 1979 roku objęła stanowisko kierownika artystycznego podczas Bydgoskich Festiwali Muzycznych, aby w 1989 roku awansować na wicedyrektora filharmonii, a rok później zostać dyrektorem artystycznym tej placówki.

W 1991 roku, po przejściu Andrzeja Szwalbe na emeryturę, została mianowana dyrektorem naczelnym Filharmonii Pomorskiej, piastując tę funkcję aż do 2015 roku, kiedy to przeszła na zasłużoną emeryturę. Jej kadencja zbiegła się z czasem istotnych zmian ustrojowych, a Harendarska skutecznie prowadziła instytucję przez ten trudny okres. Instytucja pod jej kierownictwem nie tylko zapewniła sobie stabilność finansową, ale również wprowadziła nową ofertę artystyczną, w tym różnorodne wydarzenia, takie jak spotkania z wybitnymi pisarzami oraz koncerty uniwersyteckie.

Eleonora zainicjowała wiele innowacji organizacyjnych, takich jak zniżki dla osób bezrobotnych oraz organizowanie otwartych prób generalnych, a także pozyskiwała zagranicznych dyrygentów dla bydgoskiej filharmonii. Utrzymała również zmieniający się repertuar zespołu Capella Bydgostiensis. Poza działalnością w filharmonii, Eleonora Harendarska była aktywna w różnych organizacjach społecznych, które promowały kulturę.

Była członkinią zarządu głównego Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków w Warszawie oraz współzałożycielką i pierwszą przewodniczącą Konferencji Dyrektorów Polskich Filharmonii. Swoje umiejętności oceniała jako jurorka w wielu konkursach artystycznych. Eleonora była związana z Ruchu Obywatelskim Akcja Demokratyczna, a później aktywnie uczestniczyła w Unii Demokratycznej oraz Unii Wolności. W 1991 roku, mimo że bez powodzenia, kandydowała do Senatu, zajmując piątą pozycję spośród piętnastu kandydatów w bydgoskim okręgu.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2011 roku Eleonora Harendarska została uhonorowana przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. To ważne wyróżnienie dla jej działalności na rzecz kultury i społeczeństwa.

Wcześniej, jej osiągnięcia były docenione przez przyznanie Krzyża Kawalerskiego oraz Krzyża Oficerskiego tego samego orderu. Dodatkowo, w swoim dorobku posiada również Srebrny Krzyż Zasługi oraz Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, który otrzymała w 2005 roku.

W 2017 roku została odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności, co stanowi kolejne potwierdzenie jej wkładu w walkę o wolność i demokrację w Polsce.

W 2015 roku przyznano jej również tytuł honorowego obywatela Bydgoszczy, co jest ukłonem w stronę jej zasług dla lokalnej społeczności.

---

Oceń: Eleonora Harendarska

---