Kujawsko-Pomorskie Centrum Pulmonologii w Bydgoszczy

---

Charakterystyka

W Bydgoszczy znajduje się Kujawsko-Pomorskie Centrum Pulmonologii, którego charakterystyka opiera się na dwóch kluczowych obiektach. Pierwszym z nich są rozbudowane budynki dawnego Szpitala Diakonisek usytuowane przy ul. Seminaryjnej 1, datowane na rok 1885. Drugim obiektem jest historyczne Sanatorium dla Płucnochorych, znajdujące się przy ul. Meysnera 9 w Smukale, które zostało otwarte w 1904 roku.

Centrum dysponuje siedmioma oddziałami oraz Wojewódzką Przychodnią Gruźlicy i Chorób Płuc, a w Smukale znajdują się dwa oddziały oraz osobny pawilon specjalizujący się w leczeniu gruźlicy płuc. Skład ten zapewnia kompleksową opiekę pacjentom z problemami pulmonologicznymi.

W strukturach szpitala funkcjonuje Klinika Chorób Płuc, Nowotworów i Gruźlicy, będąca częścią Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy. Samorząd województwa kujawsko-pomorskiego sprawuje nadzór nad tym szpitalem, co zapewnia jego prawidłowe funkcjonowanie oraz rozwój.

Historia

Bydgoskie Kujawsko-Pomorskie Centrum Pulmonologii ma bogatą historię, sięgającą dawnego XIX wieku. Szpital został oficjalnie otwarty 9 grudnia 1885 roku, dzięki hojności Ludwiki Giese-Rafalskiej, która z funduszy swojego majątku Rupienica przeznaczyła środki na to przedsięwzięcie. W zamian za wsparcie postawiła warunek, aby opiekę nad chorymi sprawowały siostry diakoniski z kościoła ewangelickiego. Działki, na której zbudowano szpital, o powierzchni jednego hektara, zostały nieodpłatnie przekazane przez władze miasta. W pobliskiej okolicy wzniesiono również dom opieki dla samotnych kobiet, który znajdował się przy ul. Szubińskiej, obecnie zajmowany przez Wojskową Komendę Uzupełnień. Budynki szpitala zostały zaprojektowane przez miejskiego radcę budowlanego Wilhelma Lincke i początkowo obejmowały 40 łóżek w oddziałach chirurgicznym oraz wewnętrznym.

W 1900 roku nastąpiła rozbudowa szpitala do 68 łóżek, a dwa lata później obok głównego budynku powstał barak przeznaczony dla pacjentów zakaźnych, oferujący kolejne 25 miejsc. Finanse na tę inwestycję pochodziły głównie od niemieckich darczyńców oraz lokalnych władz. Od 1920 roku szpital podlegał bezpośrednio magistratowi Bydgoszczy.

W 1925 roku placówka posiadała już 90 łóżek, a jej personel składał się z trzech lekarzy, czternastu sióstr diakonisek oraz dwóch pielęgniarzy. Następny rozdział historii miał miejsce w 1926 roku, gdy w sąsiedztwie głównego budynku zainwestowano 100 tys. zł w budowę pawilonu na 30 łóżek, który był przeznaczony dla pacjentów cierpiących na gruźlicę płuc. Na przestrzeni lat, szpital leczył również chorych na dur brzuszny, płonicę, grypę oraz choroby weneryczne, osiągając w 1938 roku liczbę 128 łóżek.

Podczas II wojny światowej szpital był wykorzystywany do leczenia żołnierzy Wehrmachtu. Po zakończeniu działań wojennych, szpital przez pewien czas funkcjonował w dwóch barakach, ponieważ główny gmach był wykorzystywany przez Wojskowy Szpital Ewakuacyjny. W 1949 roku oddział zakaźny przeszedł do Szpitala Obserwacyjno-Zakaźnego przy ul. św. Floriana, a sama jednostka została przekształcona w Miejski Szpital Płucno-Chorych z 144 łóżkami. Funkcję dyrektora objął Władysław Baranowski, a w zespole personelu znalazły się siostry zakonne, które z czasem były zastępowane pielęgniarkami cywilnymi.

W 1953 roku szpitalowi nadano imię dr Alfreda Sokołowskiego, uznawanego za pioniera ftyzjatrii oraz sanatoryjnego leczenia gruźlicy. W 1954 roku dyrektor Baranowski dążył, choć nieudanie, do przejęcia pomieszczeń sąsiedniego budynku Seminarium Nauczycielskiego. Pięć lat później zlikwidowano baraki, a budowa nowego kompleksu szpitalnego, przylegającego do starego obiektu, rozpoczęła się z zamiarem zwiększenia liczby łóżek do 220. W czasie prac budowlanych w latach 1964-1975 pacjentów przeniesiono do budynku przy ul. Stawowej.

W 1975 roku w szpitalu utworzono Klinikę Ftyzjo-Pulmonologii Filii Akademii Medycznej w Gdańsku (obecnie Akademia Medyczna w Bydgoszczy), co skutkowało powołaniem Przeciwgruźliczego Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej (ZOZ). Do zespołu tego należały trzy placówki: Wojewódzka Przychodnia Gruźlicy i Chorób Płuc przy Gimnazjalnej 11, Wojewódzki Szpital Płucnochorych im. Alfreda Sokołowskiego oraz Sanatorium Przeciwgruźlicze w Smukale.

W 1992 roku przekształcenie na Wojewódzki Szpital Gruźlicy i Chorób Płuc nastąpiło jako kolejny krok w ewolucji instytucji. W 1999 roku otwarto pierwsze na terenie kraju Centrum Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc oraz Niewydolności Oddychania. Rok później, Wojewódzka Przychodnia Gruźlicy i Chorób Płuc została przeniesiona do nowego budynku szpitalnego, a w Smukale utworzono Oddział Leczenia Gruźlicy, a w 2004 roku również Oddział Rehabilitacji. W 2003 roku szpital przyjął obecną nazwę Kujawsko-Pomorskie Centrum Pulmonologii.

W 2021 roku rozpoczęto podwyższanie jednej z budynków kompleksu przy ul. Seminaryjnej, co ma na celu przeniesienie oddziału dla pacjentów z gruźlicą w przyszłości.

Nazwy

• 1885-1920 – Zakład Diakonisek Fundacji im. L. Giese-Rafalskiej,
• 1920-1939 – Szpital im. Ludwiki Giese-Rafalskiej,
• 1939–1940 – Szpital Miejski II – Szpital Diakonisek,
• 1945–1949 – Szpital Zakaźny (z Oddziałem Gruźlicy),
• 1949-1953 – Miejski Szpital Płucno-Chorych w Bydgoszczy,
• 1953-1992 – Wojewódzki Szpital Gruźliczy im. Alfreda Sokołowskiego w Bydgoszczy,
• 1992-2003 – Wojewódzki Szpital Gruźlicy i Chorób Płuc w Bydgoszczy,
• od 2003 – Kujawsko-Pomorskie Centrum Pulmonologii w Bydgoszczy.

Struktura organizacyjna

Kliniki

W Kujawsko-Pomorskim Centrum Pulmonologii w Bydgoszczy zlokalizowane są różnorodne oddziały medyczne, które zapewniają kompleksową opiekę pacjentom z chorobami płuc. W szczególności wyróżnia się:

• Oddział Kliniczny Chorób Płuc, Nowotworów i Gruźlicy – Collegium Medicum UMK,

Każda z klinik odgrywa kluczową rolę w diagnostyce oraz leczeniu schorzeń układu oddechowego, gwarantując pacjentom dostęp do nowoczesnych metod terapeutycznych.

Oddziały

W Kujawsko-Pomorskim Centrum Pulmonologii w Bydgoszczy funkcjonuje wiele wyspecjalizowanych oddziałów, które oferują kompleksową pomoc pacjentom z chorobami płuc oraz innymi schorzeniami związanymi z układem oddechowym. Oto zestawienie dostępnych placówek:

• Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii,
• Oddział Chirurgii Klatki Piersiowej i Nowotworów,
• Oddział Chorób Płuc, Gruźlicy i Sarkoidozy,
• Oddział Chorób Płuc i Leczenia Raka Płuc,
• Oddział Chorób Płuc i Niewydolności Oddychania,
• Oddział Diagnostyczno-Obserwacyjny Gruźlicy i Chorób Płuc,
• Oddział Kliniczny Chorób Płuc, Nowotworów i Gruźlicy.

Oddziały w Sanatorium w Smukale

• Oddział Leczenia Gruźlicy i Chorób Płuc,
• Oddział Rehabilitacji,
• Oddział Rehabilitacji Oddechowej,
• Oddział Rehabilitacji Neurologicznej.

Poradnie

W Bydgoszczy znajduje się Kujawsko-Pomorskie Centrum Pulmonologii, które oferuje różnorodne usługi w dziedzinie diagnostyki i leczenia chorób pulmonologicznych.

• Centrum POCHP i Niewydolności Oddechowej,
• Wojewódzki Ośrodek Domowego Leczenia Tlenem,
• Zespół Domowego Leczenia Respiratorem,
• Pracownia Fizjopatologii Oddychania,
• Poradnia Pulmonologiczna,
• Wojewódzka Przychodnia Gruźlicy i Chorób Płuc z Poradniami Specjalistycznymi,
• Poradnia Torakochirurgiczna,
• Poradnia Gruźlicy i Chorób Płuc,
• Poradnia Alergologiczna,
• Poradnia Rehabilitacyjna.

Zakres świadczonych usług

W Kujawsko-Pomorskim Centrum Pulmonologii w Bydgoszczy świadczone są różnorodne usługi zdrowotne, które obejmują zarówno opiekę stacjonarną, jak i ambulatoryjną.

• opieka stacjonarna i ambulatoryjna,
• diagnostyka realizowana przez zakłady i pracownie diagnostyczne,
• profilaktyka zdrowotna i promocja zdrowia,
• rehabilitacja ogólnoustrojowa i oddechowa.

---

Oceń: Kujawsko-Pomorskie Centrum Pulmonologii w Bydgoszczy

---