Wojewódzki Szpital Obserwacyjno-Zakaźny im. Tadeusza Browicza w Bydgoszczy

---

Charakterystyka

Wojewódzki Szpital Obserwacyjno-Zakaźny im. Tadeusza Browicza ma swoją siedzibę w historycznym budynku powstałym w 1910 roku, który dawniej pełnił funkcję szpitala dziecięcego. W 2011 roku obiekt przeszedł rozbudowę, co umożliwiło wprowadzenie nowoczesnych rozwiązań oraz zwiększenie dostępnych zasobów. Szpital dysponuje 116 łóżkami, przy czym jest w stanie zapewnić izolację pacjentów z chorobami o wysokiej zakaźności.

Rocznie hospitalizowanych jest tu około 6 tysięcy pacjentów, natomiast z usług poradni korzysta około 30 tysięcy osób. Zespół medyczny szpitala specjalizuje się w leczeniu chorób zakaźnych, które wymagają stacjonarnej terapii. Wśród tych schorzeń znajdują się m.in. wirusowe zapalenia wątroby, neuroinfekcje, zakażeń HIV i AIDS oraz monitoring zakażeń polio.

W ciągu roku przeprowadza się około 900 biopsji wątroby w celach diagnostycznych, zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Szpital jest miejscem, gdzie w 1989 roku przyjęto pierwszych pacjentów z zakażeniem HIV. Istotnym elementem struktury szpitala jest Wojewódzka Przychodnia Chorób Zakaźnych, która przyjmuje pacjentów zarówno z hospitalizacji, jak i z zewnątrz. Oferowana jest również pomoc w Wojewódzkiej Przychodni Dermatologicznej, zlokalizowanej przy ul. Kurpińskiego 5 w Bydgoszczy.

Na podstawie trzech oddziałów szpitalnych działa Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii, będąca częścią Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy. Organem tworzącym dla szpitala jest samorząd województwa kujawsko-pomorskiego, który zaspokaja potrzeby zdrowotne mieszkańców regionu.

Historia

Szpital dziecięcy

Od 1870 roku grunt przy ulicy św. Floriana był w posiadaniu probostwa bydgoskiego. W 1880 roku, ówczesny proboszcz, ks. Józef Turkowski, podjął decyzję o sprowadzeniu sióstr miłosierdzia św. Wincentego à Paulo z Chełmna, znanych jako szarytki. Ich celem była pomoc dzieciom oraz młodzieży narodowości polskiej.

Na początku siostry zorganizowały ochronkę dla małych dzieci oraz szwalnię dla starszych dziewcząt. Dnia 4 maja 1898 roku, w obecności ks. Choraszewskiego, przedstawicieli władz miejskich, lekarzy oraz darczyńców, otwarto 12-łóżkowy szpital dla dzieci. Pierwszy budynek był parterowy, w podwórzu mieszczące się sale, w których umieszczono chore dzieci. Został nadany dr Stanisławowi Warmińskiemu, pierwszemu lekarzowi naczelnemu, który był stryjkiem znanego dr Emila Warmińskiego, lekarza związanym z polskim ruchem narodowym w Bydgoszczy, patrona Szpitala Miejskiego.

Wszystkie pracujące w szpitalu osoby, w tym lekarze polscy i niemieccy oraz siostry szarytki, działały społecznie, nie pobierając wynagrodzenia za swoją pracę. W 1901 roku, za sprawą hrabiny Potulickiej, w osobnym budynku utworzono oddział dla dzieci chorych na choroby zakaźne. W latach 1905-1906 w placówce przebywało nawet 200 dzieci jednocześnie. Oprócz opieki nad chorymi, organizowano również kolonie letnie dla tych dzieci, przy wsparciu polskich ziemian.

W 1908 roku hrabina Aniela Potulicka nabyła budynki przy ulicy św. Floriana, które rok później przekazała zgromadzeniu sióstr szarytek, tworząc Zakład św. Floriana. W tym okresie szpital dysponował 36 łóżkami i był utrzymywany z datków ze strony polskich darczyńców, w tym hrabiny Potulickiej oraz hrabiny Bnińskiej. Dr Stanisław Warmiński w 1906 roku przekazał całe swoje oszczędności w testamencie na rzecz szpitala, co umożliwiło budowę nowego neogotyckiego gmachu szpitalnego, zrealizowanego w latach 1907-1910 według projektu W. Plucińskiego. Budynek został otwarty 6 maja 1910 roku, spełniając normy ówczesnego szpitalnictwa.

W czasie I wojny światowej uruchomiono w nim lazaret dla rannych żołnierzy niemieckich. Po 1920 roku szpital oferował pomoc zarówno dzieciom, jak i dorosłym, z różnymi oddziałami: dziecięcym (pod kierownictwem dr Franciszka Nowickiego), ocznym (dr Kazimierz Szymanowski), uszno-gardłowym i zakaźnym (dr Jan Kantak), a także chirurgiczno-ginekologicznym (dr Jan Montowski). Specjalistą w zakresie chorób płuc był dr Władysław Baranowski. W 1929 roku nastąpiła modernizacja szpitala oraz zwiększenie liczby łóżek z 116 do 140.

W okresie II wojny światowej szpital został przystosowany do leczenia żołnierzy Wehrmachtu, a 24 lutego 1940 roku siostry szarytki zostały wymienione na Niemki. Po wojnie w 1945 roku szpital stał się własnością wojska, a wiosną 1946 roku umieszczono w nim szpital Garnizonowy, który zlikwidowano w 1948 roku, przenosząc jego działalność do Torunia.

Szpital zakaźny

Przez długi czas, aż do 1889 roku, oddział epidemiczny pełnił funkcję szpitala zakaźnego w Bydgoszczy. W okresie międzywojennym znany był jako Szpital Chorób Zakaźnych z siedzibą przy ul. Żwirki i Wigury 11. Istniał także oddział zakaźny w Szpitalu Diakonisek. Dnia 29 stycznia 1949 roku przekształcono dotychczasowy Szpital św. Floriana w Miejski Szpital Zakaźny, przenosząc jego oddział z innej placówki przy ul. Seminaryjnej. W tamtym czasie szpital dysponował 155 łóżkami i posiadał 3 oddziały, lecząc zarówno dorosłych, jak i dzieci, a także prowadząc specjalny oddział dla wirusowego zapalenia wątroby.

W 1953 roku placówka otrzymała swoją obecną nazwę, co miało znaczący wpływ na dalszy rozwój szpitala, zwłaszcza po powołaniu w 1985 roku Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych Akademii Medycznej w Bydgoszczy, kierowanej przez dr. hab. med. Waldemara Halotę i jego zastępczynię, dr hab. med. Małgorzatę Pawłowską. W odpowiedzi na rosnącą liczbę przypadków AIDS, klinika zainicjowała badania, stając się referencyjnym ośrodkiem zajmującym się zakażeniami HIV.

Dzięki funduszom z budżetu województwa, w 2011 roku otwarto nowoczesny, czterokondygnacyjny gmach łóżkowy dla pacjentów oraz izbę przyjęć. W starym budynku zmodernizowano część instalacji, wymieniono pokrycie dachowe oraz wyremontowano elewację, pozostawiając m.in. biura administracyjne i wybrane laboratoria. W 2022 roku ogłoszono przetarg na nadbudowę historycznego budynku B o dodatkowe piętro, przy budżecie wynoszącym 18,1 mln zł. Nowa kondygnacja ma być architektonicznie zharmonizowana z istniejącą zabudową w zakresie detali, podziałów stolarki oraz kolorystyki.

Nazwy

• 1898-1920 – Szpital św. Floriana dla bezpłatnego leczenia biednych chorych dzieci Bydgoszczy i Okolicy,
• 1920-1939 – Szpital Św. Floriana Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo,
• 1940-1945 – Szpital św. Floriana,
• 1946-1948 – Szpital Garnizonowy,
• 1949-1953 – Miejski Szpital Zakaźny,
• od 1953 – Wojewódzki Szpital Obserwacyjno-Zakaźny im. Tadeusza Browicza w Bydgoszczy.

Struktura organizacyjna

Kliniki

W Wojewódzkim Szpitalu Obserwacyjno-Zakaźnym im. Tadeusza Browicza w Bydgoszczy znajdują się różnorodne jednostki medyczne, w tym Katedra Chorób Zakaźnych i Hepatologii, która współpracuje z Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Oddziały

W szpitalu funkcjonują następujące oddziały:

• Oddział Obserwacyjno-Zakaźny,
• Oddział Internistyczno-Zakaźny i Niedoborów Odpornościowych,
• Oddział Chorób Wątroby,
• Oddział Pediatrii, Chorób Infekcyjnych i Hepatologii.

Pracownie

W placówce znajdują się kluczowe pracownie, które wspierają diagnostykę oraz leczenie:

• Diagnostyki Obrazowej,
• Endoskopii,
• Dział Diagnostyki Laboratoryjnej.

Przychodnie

Pacjenci mogą korzystać z usług dostępnych w następujących przychodniach:

• Wojewódzka Przychodnia Chorób Zakaźnych,
• Wojewódzka Przychodnia Dermatologiczna.

Patron

Od stycznia 1953 roku patronem szpitala jest wybitny naukowiec prof. Tadeusz Browicz (1847-1928). Był nie tylko rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale także lekarzem anatomo-patologiem o międzynarodowym uznaniu. Jako członek Polskiej Akademii Umiejętności, zasłynął ze swoich przełomowych badań naukowych.

Jego prace obejmowały dogłębne analizy dotyczące pałeczek duru brzusznego oraz zmian szpiku kostnego, jakie zachodzą w przewlekłej zimnicy. Na szczególną uwagę zasługują jego odkrycia związane z gwiaździstymi komórkami żernymi, występującymi w wyściółce naczyń zatokowych zrazików wątrobowych, znane dzisiaj jako komórki Browicza-Kupffera. Te odkrycia miały istotne znaczenie dla rozwoju medycyny i jego dziedzictwo naukowe jest cenione do dziś.

---

Oceń: Wojewódzki Szpital Obserwacyjno-Zakaźny im. Tadeusza Browicza w Bydgoszczy

---