Prymasowski Instytut Kultury Chrześcijańskiej

Uczelnie

Prymasowski Instytut Kultury Chrześcijańskiej, imienia Stefana Kardynała Wyszyńskiego to ważna instytucja naukowo-dydaktyczna z siedzibą w Bydgoszczy. Od 1998 roku instytut ten pełni funkcję sekcji zamiejscowej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W ramach swojej działalności, instytut oferuje kształcenie na kierunku teologii, ze specjalnością katechetyczno-pastoralną, dostosowane do potrzeb studentów w systemie zaocznym. Jest to szczególnie istotne dla osób, które łączą naukę z innymi obowiązkami zawodowymi.

Placówka znajduje się w Bydgoszczy przy ulicy Grodzkiej 18, oferując dostęp do wielu zasobów i wsparcia edukacyjnego w tej wyjątkowej dziedzinie.

Historia

Okres rozwoju (1982-1989)

Instytut został założony na wniosek nowo mianowanego wikariusza biskupiego dla Bydgoszczy, Jana Nowaka. Uroczyste ustanowienie miało miejsce 8 września 1982 roku, a dokonał go Prymas Polski, kard. Józef Glemp, który nadał PIKCh status instytucji w Archidiecezji Gnieźnieńskiej, z siedzibami w Gnieźnie oraz Bydgoszczy. Zgodnie z dekretami, dyrektorem placówki został ks. prof. dr hab. Kazimierz Śmigiel, zaś w Bydgoszczy tę funkcję pełnił de facto ks. dr Bronisław Kaczmarek.

Początkowo, dla potrzeb działania Instytutu udostępniono pomieszczenia w parafii farnej, położonej przy ul. Grodzkiej 1, w budynku znanym jako Dom Katolicki, a także w budynku dawnej szkoły parafialnej znajdującym się przy farze bydgoskiej. W początkowym etapie działalności, Instytut miał charakter miejskiego duszpasterstwa, funkcjonując przez trzy lata jako studium dotyczące wiedzy i kultury religijnej.

W 1984 roku, dzięki staraniom biskupa, placówka przekształciła się w pięcioletnie studia filozoficzno-teologiczne, kończące się zarówno egzaminem z zakresu teologii, jak i napisaniem pracy magisterskiej. W roku akademickim 1988/1989, Instytut uzyskał status szkoły wyższej na prawach państwowych. Warto zaznaczyć, że studenci oraz kadra naukowa Instytutu zaczęli aktywnie uczestniczyć w organizacji Tygodni Kultury Chrześcijańskiej od 1985 oraz w Bydgoskich Dniach Społecznych od 1987 roku.

Afiliacja do Papieskiego Wydziału Teologicznego w Poznaniu (1990-1998)

4 marca 1990 roku, Kongregacja do Spraw Nauczania Katolickiego podjęła decyzję o afiliacji PIKCh do Papieskiego Wydziału Teologicznego w Poznaniu, co miało na celu uregulowanie sytuacji prawnej Instytutu w kontekście Kościoła katolickiego. Dekret przewidywał trwającą pięć lat afiliację, która w 1995 roku została przedłużona o kolejne sześć lat. Program studiów w Instytucie został podzielony na dwa istotne cykle: filozoficzny, trwający dwa lata, oraz teologiczny, rozciągający się na trzy lata. W roku akademickim 1995/96, czas trwania studiów przedłużono do sześciu lat.

W tym samym roku, ogólna liczba studentów uczących się w Instytucie wynosiła 316, a na kadrę dydaktyczną składało się 26 wykładowców, w tym 12 profesorów z Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Wykłady z teologii kontynuowane były w budynku przy ul. Grodzkiej 1, zaś od kwietnia 1993 roku, wykłady z filozofii miały miejsce w przystosowanych pomieszczeniach przy ul. Farnej 2.

Sekcja Wydziału Teologicznego UAM (od 1998)

26 czerwca 1998 roku, Kongregacja Wychowania Katolickiego zezwoliła na założenie Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, do którego włączono również poprzedni Papieski Wydział Teologiczny. W celu umożliwienia studentom uczelni kościelnych, wcześniej afiliowanych do PWT, ukończenia magisterskich studiów teologicznych, rektor UAM powołał sekcje zamiejscowe Wydziału Teologicznego, w tym m.in. w Bydgoszczy i Gnieźnie. Wprowadzono również zmiany w programie studiów.

Określono czas trwania studiów magisterskich na sześć lat, które z racji organizacji zajęć w piątki oraz soboty, uznane zostały za studia dzienne. W 2002 roku, dokonano przekształcenia programu, który zmienił się w pięcioletnie studia zaoczne o profilu katechetyczno-pastoralnym. Zajęcia dydaktyczne przeniesiono do pomieszczeń I Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Leszczyńskiego. Po powołaniu 25 marca 2004 roku diecezji bydgoskiej, jedną z pierwszych decyzji biskupa bydgoskiego Jana Tyrawy była inicjatywa utworzenia 1 sierpnia 2004 roku Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Bydgoskiej im. Błogosławionego Biskupa Michała Kozala, które również włączono w struktury Wydziału Teologicznego UAM. W 2007 roku, kiedy zdobyto zabytkowy budynek przy ul. Grodzkiej 18 na siedzibę Seminarium Duchownego, lokowano w nim także Instytut Teologiczny, a poprzednia szkoła parafialna pozostała jako miejsce dla biblioteki uczelnianej.

Dyrektorzy

W historii Prymasowskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej pełnili ważne funkcje duchowni o dużym wkładzie w rozwój tego miejsca. Oto lista ich dyrektorów:

  • 1982–1984 ks. dr Bronisław Kaczmarek,
  • 1984–1987 ks. dr Lech Bilicki,
  • 1987–1988 ks. dr Marek Pyc,
  • 1988–2003 ks. dr Wojciech Szukalski,
  • 2003–2004 ks. prof. Marek Pyc,
  • 2004–2010 ks. dr Rafał Grabowski,
  • od 2010 ks. dr hab. Mirosław Gogolik.

Przypisy

  1. a b c d e f Lejman Hanna: Wiara poszukująca zrozumienia – 25 lat istnienia prymasowskiego instytutu kultury chrześcijańskiej w Bydgoszczy. [w.] Studia Bydgoskie 1 (2007).
  2. Kutta Janusz. Wikariusz biskupi prymasa Polski w Bydgoszczy. [w.] Kronika Bydgoska – tom specjalny wydany z okazji wizyty papieża Jana Pawła II w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1999.
  3. Kwaśniewska Krystyna, Naukowcy Bydgoszczy – słownik biograficzny 1997, Mieczysław Rak, wyd. 2, Bydgoszcz: Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, 1997.

Oceń: Prymasowski Instytut Kultury Chrześcijańskiej

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:19