Mieczysław Cieniuch

---

Przebieg służby

Na swoje pierwsze stanowisko służbowe, jako żołnierz zawodowy sił zbrojnych PRL, Mieczysław Cieniuch został wyznaczony na dowódcę plutonu czołgów w 60 Kartuskim pułku czołgów średnich w Elblągu, który był częścią 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej. W kolejnych latach służby w tej jednostce, objął funkcję dowódcy kompanii czołgów oraz szefa sztabu. W latach 1985-1988 dowodził 68 pułkiem czołgów średnich w Budowie. W 1989 roku, po zakończeniu dowodzenia w tej jednostce, został mianowany szefem sztabu oraz zastępcą dowódcy 20 Warszawskiej Dywizji Pancernej im. marszałka Konstantego Rokossowskiego, która wkrótce przekształciła się w 2 Pomorską Dywizję Zmechanizowaną.

W 1992 roku, płk. Mieczysław Cieniuch zaczął pełnić obowiązki szefa Oddziału Operacyjnego, a rok później został zastępcą szefa sztabu do spraw operacyjnych w Sztabie Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. Od 1996 do 1998 roku pełnił rolę dowódcy 8 Bałtyckiej Dywizji Obrony Wybrzeża im. Bartosza Głowackiego w Koszalinie. 11 listopada 1996 roku został awansowany do stopnia generała brygady.

W 1998 roku rozpoczął pracę w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie, gdzie początkowo objął kierownictwo Zarządu Dowodzenia, a w 2000 roku zarząd Generalny Planowania Strategicznego P5. 15 sierpnia 2001 roku został mianowany generałem dywizji.

4 lipca 2003 roku został I zastępcą szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a 15 sierpnia tego samego roku uzyskał nominację na stopień generała broni. Pełnił również obowiązki szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w okresie od 31 stycznia do 27 lutego 2006 roku. 19 kwietnia 2006 roku Mieczysław Cieniuch został polskim przedstawicielem wojskowym przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej w Brukseli. Po powrocie do kraju w 2009 roku, rozpoczął pracę jako radca ministra obrony narodowej Bogdana Klicha.

5 maja 2010 roku marszałek Sejmu RP, pełniący obowiązki prezydenta Bronisław Komorowski, ogłosił powołanie Mieczysława Cieniucha na stanowisko szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, po tragicznej śmierci generała Franciszka Gągora, który zginął w katastrofie samolotu rządowego w Smoleńsku. Uroczyste przekazanie obowiązków miało miejsce 7 maja 2010 roku. 15 sierpnia 2010 roku prezydent RP Bronisław Komorowski mianował go na stopień generała.

W dniu 6 maja 2013 roku, w Pałacu Prezydenckim w Warszawie, w obecności prezydenta Bronisława Komorowskiego, Mieczysław Cieniuch przekazał obowiązki szefa Sztabu Generalnego WP generałowi broni Mieczysławowi Gocułowi. Z kolei 28 czerwca 2013 roku, podczas oficjalnej ceremonii, został pożegnany przez ministra Obrony Narodowej Tomasza Siemoniaka, co związane było z zakończeniem jego służby wojskowej. Na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 kwietnia 2013 roku, Cieniuch został zwolniony z zawodowej służby wojskowej z dniem 30 czerwca 2013 roku i przeniesiony w stan spoczynku. Po zakończeniu kariery wojskowej, do września 2016 roku, był ambasadorem RP w Turcji.

Wykształcenie wojskowe

Mieczysław Cieniuch zdobył bogate wykształcenie wojskowe, które obejmuje liczne prestiżowe instytucje edukacyjne. Oto kluczowe miejsca jego kształcenia:

• Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu (1970–1974),
• Wojskowa Akademia Wojsk Pancernych im. Marszałka Związku Radzieckiego R.J. Malinowskiego w Moskwie (1979–1982),
• Wojskowa Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w Moskwie (1990–1992),
• Narodowy Uniwersytet Obrony w Waszyngtonie w USA (1999–2000), studia podyplomowe,
• Centrum Doskonalenia Oficerów im. gen. Stanisława Popławskiego w Warszawie – kurs dowódców kompanii (1977),
• Defence Institute of International Legal Studies w Newport – kurs prowadzenia operacji pokojowych (2002),
• Naval Postgraduate School w Monterey – kurs zarządzania zasobami osobowymi (2004).

Te instytucje odegrały kluczową rolę w formowaniu kompetencji Mieczysława Cieniucha jako uznanego lidera w strukturach wojskowych.

Awanse

Mieczysław Cieniuch, o wybitnej karierze wojskowej, osiągnął w swoim życiu szereg ważnych awansów. Poniżej przedstawiamy te kluczowe momenty:

• podporucznik – 1974,
• generał brygady – 11 listopada 1996,
• generał dywizji – 15 sierpnia 2001,
• generał broni – 15 sierpnia 2003,
• generał – 15 sierpnia 2010.

W cywilu

W lipcu 2013 roku, generał w stanie spoczynku został zaproponowany jako kandydat na posadę Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Ankarze. Jego kandydatura uzyskała pozytywną opinię Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 30 sierpnia 2013 roku, Mieczysław Cieniuch został oficjalnie nominowany na tę ważną funkcję. Nominacja została mu wręczona 13 września 2013 roku przez ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego.

Życie prywatne

Mieczysław Cieniuch to postać, która łączy życie zawodowe z pasjami oraz życiem rodzinnym. Jest związany małżeństwem z Danutą, co jest dla niego istotnym aspektem osobistym. Razem wychowują syna Jacka, co świadczy o ich bliskich relacjach rodzinnych.

W sferze zainteresowań Mieczysława wyróżniają się jeździectwo, które jest nie tylko sportem, ale także pasją, a także zamiłowanie do historii oraz geografii. Te obszary fascynacji pozwalają mu rozwijać wiedzę oraz czerpać radość z odkrywania nowych rzeczy. Na co dzień Mieczysław zamieszkuje w urokliwej miejscowości, jaką jest Trzęsacz, co zapewne wpływa na jego spojrzenie na otaczający świat.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Cieniuch zdobył liczne nagrody i odznaczenia, które świadczą o jego wybitnych zasługach i zaangażowaniu w służbę ojczyźnie oraz w działalność na rzecz obronności. Wśród nich wyróżniają się:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2013,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2002,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1995,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Wojskowy Krzyż Zasługi – 2010,
• Złoty Medal za Długoletnią Służbę,
• Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Medal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – 2018,
• Odznaka pamiątkowa SG WP,
• Odznaka pamiątkowa 7 BZ I Klasy,
• Medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ” – 2011,
• Order Krzyża Orła I klasy – Estonia, 2014,
• Komandor Orderu Legii Honorowej – Francja, 2013,
• Komandor z Gwiazdą Orderu Zasługi – Norwegia, 2012,
• Komandor Legii Zasługi – Stany Zjednoczone, 2012,
• Medal „Za pomoc Siłom Zbrojnym Ukrainy” – Ukraina, 2009.

Każde z tych odznaczeń podkreśla jego poświęcenie oraz znaczący wkład w rozwój i obronę kraju.

---

Oceń: Mieczysław Cieniuch

---