Janina Augustyńska

---

Życiorys

Janina Augustyńska była córką Stanisława Zielewicza, który był urzędnikiem kolejowym oraz kierownikiem warsztatów PKP, oraz Marianny z Matuszewskich. Swoją edukację rozpoczęła w Bydgoszczy, gdzie ukończyła szkołę powszechną, a następnie kontynuowała naukę w Żeńskim Katolickim Gimnazjum Humanistycznym, z którego wyszła z maturą. W czasie nauki w gimnazjum aktywnie uczestniczyła w ruchu harcerskim.

Po rozpoczęciu II wojny światowej, Janina przybyła do Warszawy, gdzie osiedliła się przy ulicy Barbary, prawdopodobnie w roku 1940 lub 1941. W stolicy podjęła pracę w konspiracji, współpracując z braćmi, Stefanem i Bolesławem. W lutym 1942 roku podczas rewizji w ich mieszkaniu, odnaleziono broń, co doprowadziło do ich aresztowania. Zatrzymani zostali przesłuchani na Alei Szucha i następnie osadzeni w Pawiaku, a później w Serbii. Latem 1943 roku, po ich wykupieniu z Pawiaka, Janina poślubiła Jędrzeja Augustyńskiego, który był harcmistrzem Hufców Polskich.

W trakcie powstania warszawskiego Janina pełniła rolę sanitariuszki w kompanii „harcerskiej” batalionu „Gustaw” Zgrupowania AK „Róg”. Mąż Janiny, w stopniu podporucznika, pełnił funkcję kwatermistrza w tej samej jednostce. Niestety, oboje zginęli w dniu 13 sierpnia na ulicy Kilińskiego w wyniku wybuchu niemieckiego pojazdu, który był nosicielem ładunków wybuchowych typu Ladungsträger Borgward IV.

Imiona Jadwigi Augustyńskiej oraz Jędrzeja Augustyńskiego można znaleźć na tablicy pamiątkowej poświęconej zbiorowej mogile na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B-24). Tragiczne losy rodziny Augustyńskich uzupełnia fakt, że w powstaniu zginął również brat Janiny, Stefan, znany pod pseudonimem „Olcha”, który służył jako porucznik i zastępca dowódcy kompanii „Gertruda”.

---

Oceń: Janina Augustyńska

---