Benedykt Dąbrowski (pilot)

---

Życiorys

Benedykt Dąbrowski urodził się w rodzinie kolejarskiej, jako syn Jana oraz Bronisławy z domu Janickiej. W 1932 roku rozpoczął edukację w Gimnazjum Matematyczno-Fizycznym im. Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy.

Po ukończeniu tego etapu nauki, przeszedł do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy, która w 1938 roku została przeniesiona do Krosna. Następnym krokiem w jego karierze było ukończenie Wyższej Szkoły Pilotażu Myśliwskiego w Grudziądzu. W 1939 roku otrzymał przydział do 114 eskadry myśliwskiej, co otworzyło przed nim możliwości do działania w powietrzu.

Na dzień 1 września 1939 roku, Dąbrowski stacjonował z eskadrą na lotnisku w Poniatowie pod Warszawą. Tego samego dnia zgłosił uszkodzenie niemieckiego bombowca. Już 14 września, w okolicach Włodzimierza Wołyńskiego, napotkał na trzy Messerschmitty Bf 109, w wyniku czego został zestrzelony. Ranny, trafił do szpitala we Włodzimierzu Wołyńskim. W ciągu swojej służby wykonał łącznie 17 lotów bojowych oraz brał udział w 11 walkach powietrznych.

Ze szpitala odzyskał siły i wyszedł dopiero wiosną 1941 roku, niestety z krótszą lewą nogą. Pracował w warszawskiej Fabryce Silników Lotniczych, mającej swoją siedzibę przy ul. Kaczej, zanim powrócił do Bydgoszczy.

Latem 1942 roku wstąpił w szeregi Armii Krajowej, przyjmując pseudonim „Balbo”. W listopadzie 1943 roku wziął na siebie odpowiedzialność za zorganizowanie Konspiracyjnej Szkoły Małoletnich Lotnictwa, w której uczył 12 osobową grupę młodych ludzi, jak należy posługiwać się sztuką lotniczą. Owo miejsce nauki mieściło się w mieszkaniu Jana i Franciszki Koseckich przy ul. Brzozowej. W dniu 23 stycznia 1945 roku, dowodził oddziałem, który w ramach operacji „Alicja” przejął lotnisko w Bydgoszczy, a następnie przekazał je Rosjanom.

Później był zatrudniony w PLL LOT, gdzie miał okazję latać jako pilot samolotów pasażerskich. Do roku 1948 pełnił obowiązki komendanta portu lotniczego na Okęciu.

W lipcu 1950 roku został aresztowany i skazany na siedem lat więzienia, jednakże wyszedł na wolność w 1955 roku. Po wyjściu na wolność, zajął się pracą w budownictwie, aż w lutym 1958 roku został zrehabilitowany i ponownie zatrudniony w PLL LOT.

20 maja 1962 roku Dąbrowski zmarł na skutek zawału serca w Krakowie. Spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. W trakcie swojego życia został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Partyzanckim.

W 1947 roku opublikował swoje wspomnienia dotyczące walk w wrześniu 1939 roku, zatytułowane „114 start”. Książka „Eskadry straceńców” nie zdążyła się jednak ukazać w finalnej formie.

---

Oceń: Benedykt Dąbrowski (pilot)

---