Stomil Bydgoszcz

---

Charakterystyka

Bydgoskie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” S.A. to renomowany producent, który zajmuje wiodącą pozycję w branży gumowej, a także był pierwszym przedsiębiorstwem w Polsce, które rozpoczęło produkcję węży hydraulicznych. Wyroby tej firmy znajdują szerokie zastosowanie w wielu sektorach, takich jak: górnictwo, budownictwo, rolnictwo, kolej, przemysł maszynowy, chemiczny oraz spożywczy.

Od roku 1998, Stomil Bydgoszcz funkcjonuje jako spółka akcyjna, w której 85% akcji należy do Agencji Rozwoju Przemysłu S.A., a pozostałe 15% posiada Skarb Państwa, który reprezentowany jest przez Prezesa tej Agencji.

Firma działa według norm jakościowych systemu ISO, obecnie stosując standard EN ISO 9001:2015, co świadczy o wysokiej jakości oferowanych produktów.

Produkty

Zakład specjalizuje się w wytwarzaniu węży gumowych do urządzeń hydraulicznych, odgrywając czołową rolę jako krajowy producent. W ofercie Stomilu znajdują się:

• węże hydrauliczne,
• węże przemysłowe przeznaczone do wody, pary wodnej nasyconej, sprężonego powietrza, hamulcowe taboru kolejowego, olejów, paliw, kwasów i zasad, tynkowania, piaskowania, tłoczenia betonu i zapraw, gazów, substancji spożywczych, pojazdów samochodowych, środków ochrony roślin,
• płyty gumowe,
• wykładziny gumowe podłogowe oraz dywaniki gumowe,
• uszczelki i wyroby gumowe wytłaczane,
• mieszanki gumowe.

W Bydgoszczy znajduje się również firmowy sklep, a sprzedaż produktów realizowana jest na terenie całego kraju za pośrednictwem sieci dystrybutorów i przedstawicieli handlowych.

Marki handlowe

• Stomil Bydgoszcz – marka węży hydraulicznych standardowych oraz specjalistycznych.

Warto również dodać, że głównym właścicielem Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. jest Skarb Państwa, który kontroluje działalność spółki.

Historia

Historia powstania bydgoskiej branży gumowej sięga roku 1920, kiedy to utworzono Bydgoską Spółkę Akcyjną „Kauczuk”, mającą siedzibę w Warszawie i kapitał wynoszący 100 milionów marek polskich. W tamtym okresie na terenie II Rzeczypospolitej istniała tylko jedna fabryka wyrobów gumowych, która mieściła się w Wolbromiu, a została uruchomiona w 1911 roku. W latach 1918-1923, na fali odbudowy po wojnie, zaczęły powstawać pierwsze polskie zakłady przemysłu gumowego, takie jak „Brage” w Warszawie oraz „PePeGe” w Grudziądzu.

Budowę fabryki w Bydgoszczy rozpoczęto w 1921 roku, na terenie o powierzchni około 23 hektarów, który w przeszłości zajmował spalony tartak Lloyda Bydgoskiego, niedaleko osiedla Zimnych Wód. Sprowadzono nowoczesne maszyny do przetwarzania kauczuku oraz gumowania tkanin z Anglii. W połowie 1923 roku rozpoczęto produkcję, a pełny rozruch zakładu nastąpił rok później, zatrudniając 200 ludzi.

Na początku działalności przedsiębiorstwo specjalizowało się w produkcji taśm izolacyjnych, gumowych i azbestowo-gumowych płyt, tkanin powlekanych, ebonitu, artykułów formowanych, dętek oraz opon rowerowych. Kauczuk naturalny, niezbędny do produkcji, importowano z takich krajów jak Indie Wschodnie, Afryka oraz Ameryka Południowa. W 1928 roku uruchomiono dodatkowy dział zajmujący się produkcją węży gumowych. Zakład był jednym z pięciu największych w Polsce i odgrywał kluczową rolę w branży chemicznej w regionie, zwiększając zatrudnienie z 75 pracowników w 1923 roku do 500 w 1928 roku. Produkty sprzedawano m.in. w Wolnym Mieście Gdańsku, konkurując skutecznie z towarami niemieckimi.

W okresie wielkiego kryzysu zakład początkowo dobrze prosperował, lecz od 1934 roku musiał wstrzymać produkcję na trzy lata z powodu pogarszającej się koniunktury. W 1937 roku zdzierżawiono zakład Spółce Dzierżawnej Fabryki Wyrobów Gumowych „Kauczuk”, a główni akcjonariusze Zofia oraz Bernard Cisewscy oraz Maria Maciaszek zatrudniali wówczas 70 osób, specjalizując się w produkcji wykładzin gumowych i wycieraczek do obuwia.

W 1939 roku fabryka została przejęta przez Niemców i przekształcona w „Gumiwarenfabrik – Kautschuk”. Pracować mogli w niej tylko Polacy, głównie kobiety, podczas gdy na stanowiskach kierowniczych zasiadali Niemcy. Oprócz produkcji gumowej, zakład uruchomił także dział metalowy, który dostarczał Wehrmachtowi kuchnie polowe, części do armat oraz silniki przyczepne do łodzi podwodnych. Liczba pracowników wzrosła z 150 we wrześniu 1939 roku do 1000 w 1944 roku, w tym 600 jeńców sowieckich.

4 kwietnia 1945 roku fabryka została przejęta przez polską administrację. Sowieckie władze wojskowe chciały przekazać zakład do Związku Radzieckiego, jednakże udało się to wstrzymać po interwencji polskich władz. Niestety stracono jedynie dwie nowoczesne tokarnie oraz dziesięć silników. Do 1946 roku w zakładzie równocześnie z produkcją wyrobów gumowych działał także wydział metalowy. W 1946 roku fabryka przeszła w ręce państwowe i zmieniła nazwę na „Wytwórnia nr 10 Kauczuk”. Na początku 1948 roku zatrudnienie wyniosło 483 osoby, a 1954 roku wzrosło do 745, w tym 310 kobiet.

W 1950 roku zakład otrzymał nową nazwę: Bydgoskie Zakłady Przemysłu Gumowego „Kauczuk”, a w 1970 roku zatrudnienie wzrosło do 2500 pracowników, osiągając maksymalny stan około 2800-3000 pracowników. W 1960 roku uruchomiono nową halę produkcyjną dedykowaną taśmom transporterowym do górnictwa oraz kolejne wydziały wytwarzające węże średnio- i wysokociśnieniowe.

6 października 1971 roku zakład oficjalnie zmienił nazwę na Bydgoskie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil”, mając wówczas filie w Podgórzynie oraz Łabiszynie. W latach 70. XX wieku produkowane były m.in. węże wysokociśnieniowe do agregatorów tynkarskich. Udział w eksporcie produktów miał zasięg międzynarodowy, obejmując takie kraje jak Kanada, RFN, Francja, Holandia, Finlandia, Grecja, Austria, ZSRS i Kuba.

Jednakże w 1976 roku zakładowi zarzucano niedostateczną jakość produktów, co według władz było spowodowane niską jakością tkanin trzymanych przez krajowych dostawców. W drugiej połowie lat 70. brakowało również mosiądzowanego drutu, co zmuszało zakład do wstrzymywania produkcji do momentu pozyskania materiałów. W latach 90. XX wieku, w obliczu kryzysu w przemyśle węglowym, „Stomil” zaktualizował swój program produkcji, koncentrując się na wężach hydraulicznych. Filia w Łabiszynie specjalizowała się w uszczelnieniach profilowych, a zakład w Podgórzynie produkował na potrzeby przemysłu górniczego oraz papierniczego.

Pomimo tych trudności, okres transformacji ustrojowej przyniósł nowe wyzwania, ale również przyniósł stabilność finansową bez masowych zwolnień. W latach 90. zakład zyskał patronat Zespołu Szkół Medycznych w Bydgoszczy, a uczniowie mieli możliwość korzystania z ośrodków wczasowych „Stomilu” w Dźwirzynie, Karpaczu i Tuszynach. 8 czerwca 1998 roku przedsiębiorstwo przeszło transformację w jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa.

Na przełomie XX i XXI wieku firma wdrażała zmiany, dążąc do adaptacji do nowych warunków rynkowych. Działały inwestycje, które miały na celu zwiększenie efektywności produkcji. W 2005 roku uruchomiono Centralny Magazyn Wyrobów Gotowych, a w 2007 roku zakupiono nowoczesną linię produkcyjną do wytłaczania węży cienkościennych. W 2014 roku przeniesiono całą produkcję wyrobów wytłaczanych do zakładu w Bydgoszczy. Zakład w Łabiszynie sprzedano w 2016 roku.

Lata 2010-2018 to czas intensywnego zakupu maszyna do produkcji węży hydraulicznych. Wprowadzono innowacje, zmieniając rdzenie gumowe na rdzenie tworzywowe, co przyczyniło się do zwiększenia jakości wyrobów. Dodatkowo, w tym czasie wprowadzono system znakowania węży przy pomocy kolorowych tasiemek ITL, co znacznie poprawiło identyfikację produktów. Od 2 października 2018 roku, Spółka BZPG „Stomil” S.A. stała się częścią grupy kapitałowej ARP S.A.

---

Oceń: Stomil Bydgoszcz

---