Kamienica Emila Bernhardta w Bydgoszczy

---

Położenie

Budynek usytuowany jest na wschodniej stronie ul. Gdańskiej, na skrzyżowaniu z ulicą Dworcową. Od południa sąsiaduje z hotelem „Pod Orłem”, tworząc z nim spójną całość zarówno pod względem wymiarów, jak i częściowo stylistyki budynków.

Historia

Historia kamienicy w Bydgoszczy sięga lat 50. XIX wieku, kiedy to piekarz August Friedrich Bernhardt nabył działkę, na której obecnie się znajduje. Jego syn, Emil Bernhardt, przejął firmę w latach 1875-1879 po odbyciu praktyki hotelarskiej w Szwajcarii, co wpłynęło na dalszy rozwój przedsięwzięcia.

W 1880 roku Emil poślubił Luizę Müller, córkę lokalnego posiadacza ziemskiego z okolic Piły. Dzięki temu małżeństwu włożono znaczną część posagu w budowę kamienicy przy ul. Gdańskiej 16, sąsiadującej z hotelem „Pod Orłem”.

Projekt budynku, który został stworzony przez bydgoskiego mistrza murarskiego Carl Stampehla, uzyskał akceptację 13 lutego 1882 roku. W rezultacie powstała elegancka, trzypiętrowa kamienica, charakteryzująca się reprezentacyjną fasadą w historycznym stylu, inspirowaną włoskimi renesansowymi pałacami miejskimi. Kamienica służyła jako „Geschäftshaus”, w którym na parterze znajdowały się lokali kawiarniane oraz sklepy.

W roku 1918 architekt Gustaw Bruschat zaprojektował adaptację pomieszczeń na parterze dla filii Banku Niemieckiego, a w 1920 r. miała miejsce kolejna przebudowa zgodnie z projektem architekta Rudolfa Kerna.

W kamienicy przez jakiś czas mieściła się jedna z najbardziej eleganckich bydgoskich kawiarni „Wiener Cafe”, która funkcjonowała do roku 1920. W okresie międzywojennym swoje siedziby miały tam także Bank Agrarny oraz Poznański Bank Gospodarstwa Krajowego, a także lokal Niemieckiego Towarzystwa Nauki i Sztuki.

W jesieni 2021 roku budynek ponownie zyskał na znaczeniu, otwierając nową kawiarnię, co świadczy o ciągłej ewolucji tego miejsca w sercu Bydgoszczy.

Architektura

Budynek wyróżnia się wyjątkowym kształtem, przypominającym podkowę, oraz stylem eklektycznym, który łączy elementy klasycyzujące. Warto podkreślić, że dekoracyjna fasada jest jednym z największych atutów tej kamienicy, która niegdyś zdobiła wnętrza swoim przepięknym wykończeniem.

Relikty polichromii, które kiedyś pokrywały w pełni ściany przejazdowej sieni, są wciąż widoczne i stanowią świadectwo dawnej świetności tego miejsca.

Na zapleczu kamienicy znajduje się także budynek mieszkalny, który został zaprojektowany przez mistrza murarskiego Carla Rose. Wzniesiony w 1882 roku, przyciąga uwagę żelaznym gankiem oraz dekoracyjnym, ażurowym szczytem, który dodaje mu niepowtarzalnego charakteru.

---

Oceń: Kamienica Emila Bernhardta w Bydgoszczy

---