Tadeusz Kłobucki, urodzony w 1919 roku i zmarły w 1987 roku, był postacią o znaczącym wpływie na polski świat sztuki muzycznej. W latach 1973-1977 pełnił funkcję dyrektora naczelnegoPaństwowego Teatru Muzycznego Opery i Operetki w Bydgoszczy, gdzie wprowadzał liczne innowacje oraz rozwijał repertuar teatralny, przyciągając szeroką publiczność.
Jego działalność przyczyniła się do wzrostu znaczenia Bydgoszczy jako ośrodka kultury, co miało wpływ nie tylko na lokalnych artystów, ale także na całe środowisko muzyczne w Polsce. Kłobucki pozostawił po sobie bogaty dorobek, a jego osiągnięcia są doceniane do dziś.
Życiorys
Tadeusz Kłobucki przyszedł na świat 15 sierpnia 1919 roku w Bydgoszczy. W 1938 roku ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne – męskie im. Rydza-Śmigłego, które mieściło się przy ulicy Grodzkiej. Pochodził z rodziny z silnymi zainteresowaniami artystycznymi; jeden z jego braci ze strony ojca był rzeźbiarzem, a inny muzykiem. W trakcie II wojny światowej zdobył azyl w Anglii, gdzie w 1947 roku zakończył studia na Uniwersytecie w Oxfordzie.
Po powrocie do Polski, Tadeusz Kłobucki zaangażował się w pracę w administracji publicznej oraz spółdzielczości. Zajmował kluczowe stanowisko kierownika Wydziału Komunikacji Urzędu Miasta Bydgoszczy, a także pełnił funkcję tłumacza przysięgłego. Od 1 czerwca 1973 roku obejmował obowiązki dyrektora Państwowego Teatru Muzycznego Opery i Operetki w Bydgoszczy. W momencie objęcia stanowiska instytucja ta zmagała się z poważnymi problemami lokalowymi, nie dysponując dedykowaną sceną.
Kłobucki był mocno zaangażowany w budowę nowego gmachu dla opery, współpracując z Bydgoskim Towarzystwem Muzycznym. W jego kadencji wiele spraw organizacyjnych oraz prawnych zostało poddanych reorganizacji. W drugiej połowie lat 70. jego działalność artystyczna została skrytykowana w liście otwartym na łamach „Gazety Pomorskiej”. W odpowiedzi próbował rozwikłać tę kontrowersję, stając się zwolennikiem integracji funkcji teatru operowego oraz teatru muzycznego na bydgoskiej scenie.
Aby poprawić sytuację bydgoskiej instytucji kultury, postulował wprowadzenie kształcenia muzycznego na wyższej poziomie oraz organizację klasy baletowej. Dodatkowo zaznaczał, że niezbędne jest zapewnienie odpowiedniego wsparcia dla kadry muzyczno-wokalnej.
Jednakże po pewnym czasie problemy zdrowotne oraz zawodowe zmusiły Kłobuckiego do ustąpienia z funkcji dyrektora 30 września 1977 roku. Po odejściu z opery przez jakiś czas pełnił rolę kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w Bydgoszczy. Zmarł 27 lutego 1987 roku w swoim rodzinnym mieście.
Rodzina
Tadeusz Kłobucki był ojcem dwóch synów. Pierwszy z nich pochodził z małżeństwa z Angielką-lotnikiem i nazywał się Robert, który osiedlił się w Oksfordzie. Drugim synem był Jarosław, z małżeństwa z Krystyną, z domu Stasiak. Jarosław, po ukończeniu resocjalizacji w Bydgoszczy, pracował w swoim zawodzie w Berlinie. Krystyna Kłobucka, jego druga żona, przybyła do Bydgoszczy z Grodna razem z rodziną i była inicjatorką licznych działań na rzecz lokalnych środowisk kulturalnych.
Warto dodać, że jego brat Mieczysław był lekarzem w Warszawie, a żona jego brata, Lidia Kłobucka, była solistką warszawskiej operetki oraz uczennicą Ady Sari.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Barbara Szeliga | Teodor Sobieski | Jarosław Chojnacki (muzyk) | Krzysztof Derdowski | Adrian Konarski | Helena Raszka | Piotr Biskupski | Andrzej Szopa | Jarosław Weber | Zbigniew Jankowski (poeta) | Tadeusz Oszubski | Janusz Pietkiewicz | Maciej Koczorowski | Grzegorz Bednarski | Jacek Pelc | Mateusz Mosiewicz | Grzegorz Kardaś | Dariusz Tomasz Lebioda | Michał Zieliński (muzyk) | Jerzy RiegelOceń: Tadeusz Kłobucki