Danuta Mancewicz

Kultura i sztuka

Danuta Zofia Mancewicz, urodzona 24 listopada 1922 roku w Bydgoszczy, to postać, która na zawsze wpisała się w historię polskiego teatru i dubbingu. Zmarła 6 stycznia 2008 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w świecie kultury. Jako aktorka teatralna i korepetytor dykcji, Mancewicz była pionierką w dziedzinie dubbingu, a jej wyjątkowy głos miał ogromny wpływ na pokolenia dzieci dorastających w PRL-u.

Wielu pamięta jej interpretację kultowej bajki „Gąska Balbinka”, emitowanej w telewizji. Jej osiągnięcia obejmowały także użyczenie głosu w filmie „O dwóch takich, co ukradli księżyc”, a także dla Bolka w „Wielkiej Podróży Bolka i Lolka”. Film ten, będący pierwszym polskim pełnometrażowym dziełem animowanym, zdobył serca widzów, osiągając ponad 8,5 miliona widzów – rekord, którego żadna polska animacja do dziś nie zdołała pobić.

Jej ciepły, dźwięczny i młody głos stał się znakiem rozpoznawczym wielu bajek i filmów przeznaczonych dla dzieci. Na drugim roku studiów w PWST Danuta wygrała prestiżowy konkurs na spikerkę w polskim radiu, co zaowocowało 75-letnią współpracą z tą instytucją. Największą popularność zdobyła dzięki audycji Kazimierza Rudzkiego „Wesoły kramik”, która przyciągnęła uwagę młodych słuchaczy.

Warto również wspomnieć, że Danuta była młodszą siostrą Haliny Mancewicz, utalentowanej tancerki znanej ze scen, która była przedstawicielką nowatorskiego stylu tańca indywidualnego/wyzwolonego, dominującego w latach 30. XX wieku. Obie siostry były artystkami swojego czasu, a ich twórczość przyczyniła się do rozwoju polskiej kultury.

Życiorys

Danuta Mancewicz była córką pułkownika Wacława Mancewicza oraz Jadwigi z Ossowskich. Jej siostra, Halina Mancewiczówna, zasłynęła jako tancerka. Od 1940 roku, Danuta zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Początkowo pełniła rolę łączniczki plutonu w zgrupowaniu Kotłownia, a następnie przeszła szkolenie wojskowe oraz sanitarne.

W marcu 1943 roku została łączniczką w Kedywie Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej, gdzie używała pseudonimów Danusia i Grażyna. Równocześnie uczęszczała na lekcje aktorstwa, które prowadziły znane postacie z branży teatralnej, Zofia Małynicz oraz Henryk Ładosz, w Ognisku Rady Głównej Opiekuńczej.

W czasie powstania warszawskiego spędziła kilka kluczowych dni w Śródmieściu. 6 sierpnia 1944 roku była częścią grupy, która przedostała się na Wolę. W dniach 13-15 sierpnia tego samego roku brała udział w organizacji polowego szpitala na ulicy Podwale. 30 i 31 sierpnia przeszła wraz z grupą ze Starego Miasta do Śródmieścia, by od 5 września brać udział w walkach na Górnym Mokotowie.

W nocy z 16 na 17 września 1944 roku, Danuta przeprawiła się łódką na drugą stronę Wisły, a podczas tej trudnej sytuacji została ranna od strzału. Po zakończeniu działań wojennych, w styczniu 1945 roku, razem z Zofią Czechowską wróciła na Żoliborz, pokonując zamarzniętą Wisłę. Więcej szczegółowych informacji na temat jej relacji z uczestnictwa w Powstaniu Warszawskim można znaleźć na stronach Muzeum Powstania Warszawskiego.

W 1948 roku ukończyła PWST w Warszawie, gdzie rozwijała swoje umiejętności aktorskie. Danuta Mancewicz zyskała szczególną popularność jako aktorka głosowa, użyczając swojego głosu dla postaci Lolka w serii filmów o Bolek i Lolek oraz w dobranockach, takich jak Przygodach Gąski Balbinki. Wystąpiła również w kilku epizodycznych rolach filmowych, z których ostatnia to rola babci Bogusia w popularnym serialu M jak miłość. Odcinek telewizyjny, w którym pojawiła się, miał swoją premierę zaledwie dwa dni po jej śmierci.

Teatr

Danuta Mancewicz, utalentowana aktorka, miała niezwykle bogatą karierę teatralną, która rozciągała się na wiele lat i różnych scen w Polsce. Jej pierwsze kroki na deskach teatralnych postawiła w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, gdzie występowała w latach 1947–1949.

Następnie, od 1949 do 1951 roku, była częścią zespołu Teatru Nowego, również w Łodzi. W tym okresie rozwinęła swoje umiejętności aktorskie, co przyniosło jej uznanie.

W latach 1952–1955 pracowała w Teatrze Syrena w Warszawie, a później, w krótkim odstępie czasu, w Teatrze Młodej Warszawy od 1955 do 1957 roku. W ciągu tego czasu aktorka również występowała w Teatrze Powszechnym w Warszawie w latach 1955–1956.

Po kilku latach w Warszawie, miała okazję występować w Teatrze Klasycznym od 1957 do 1960 roku. Następnie w latach 1960–1961 związana była z Teatrem im. Stefana Jaracza, który mieścił się w Olsztynie i Elblągu.

W 1974 roku miała krótki, ale znaczący epizod w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, a następnie w latach 1975–1977 kontynuowała swoją karierę w Teatrze Dramatycznym w Elblągu.

Ostatnich kilka lat swojej kariery spędziła w Teatrze Dramatycznym w Legnicy, gdzie działała do 1978 roku.

Filmografia

Danuta Mancewicz ma na swoim koncie bogatą filmografię, której historia sięga wielu lat wstecz.

  • 1962: O dwóch takich, co ukradli księżyc – Placek (głos),
  • 1977: Wielka podróż Bolka i Lolka – Lolek (głos),
  • 1979: Strachy,
  • 1983: Szkoda twoich łez,
  • 1987: Rzeka kłamstwa (odc. 4),
  • 2007: M jak miłość – babcia Bogusia (odc. 550).

Dubbing

Danuta Mancewicz to znana postać w świecie dubbingu, której praca obejmuje wiele różnych projektów w ciągu jej kariery. Oto niektóre z najważniejszych ról, które odegrała przez lata:

  • 1958: Więźniowie Lamparciego Jaru – Szuszik,
  • 1960: Przygody Hucka – Joanna,
  • 1961: Ulica Andrzeja Krutikowa – Tania Sinicyna,
  • 1962: Cudowna podróż – Nils,
  • 1962: Sztubackie kłopoty – Bobes,
  • 1963: Mój przyjaciel delfin – Sandy Ricks,
  • 1963: Powodzenia chłopcze – Rozle,
  • 1964: Bajka o Mrozie Czarodzieju – Nastia,
  • 1964: Piotruś partyzant,
  • 1965: Droga Brigitte – Virna Leaf,
  • 1965: Listek figowy – Sekretarka Ilonka,
  • 1967: Skradziony balon – Piotr,
  • 1976: Podróż kota w butach – Mały.

Przypisy

  1. Danuta Mancewicz, Powstańcze Biogramy 1944.pl

Oceń: Danuta Mancewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.92 Liczba ocen:9