Antoni Karol Weynerowski, urodzony w 1864 roku, a zmarły w 1939 roku, był znaczącą postacią polskiego przemysłu. Jego działalność skupiała się głównie na branży obuwniczej, gdzie jako właściciel Fabryki Obuwa „Leo”, zyskał uznanie w całym kraju.
W późniejszych latach przedsiębiorstwo to przekształciło się w Pomorskie Zakłady Przemysłu Skórzanego „Kobra”, co stanowi dowód na jego wpływ na rozwój lokalnej gospodarki w Bydgoszczy.
Życiorys
Antoni Weynerowski przyszedł na świat w Bydgoszczy 12 czerwca 1864 roku. Był potomkiem Wiktora Weynerowskiego, który założył fabrykę obuwia filcowego, oraz Joanny z d. Olesek. Po ukończeniu edukacji w bydgoskim gimnazjum, rozpoczął pracę w firmie swojego ojca. W roku 1891 objął kierownictwo w zakładzie „W. Weynerowski i syn Fabryka Obuwia”. W 1906 roku zainwestował w budowę nowego zakładu przy ulicy Chocimskiej, który zatrudniał około 300 pracowników. Po śmierci ojca w 1917 roku, stał się prawnym właścicielem firmy.
Antoni posiadał również znaczący majątek ziemski w Myślęcinku, a także tartak parowy oraz fabrykę mebli, które znajdowały się przy ulicy Jagiellońskiej. W jego zasobach była również willa mieszcząca się przy ul. Toruńskiej 165 oraz nieruchomość przy ul. Gdańskiej 61.
Po zakończeniu I wojny światowej, w 1920 roku, w momencie przekształcenia Bydgoszczy w część odrodzonego państwa polskiego, Weynerowski został członkiem tymczasowego magistratu miasta, gdzie pełnił funkcję honorowego radcy miejskiego. Wspierał polski ruch narodowy, angażując się w sponsoring szkolnictwa oraz pomoc dla osób bezrobotnych. Jego działalność była skoncentrowana na pracy społecznej, dalej unikał rozgłosu i przyjmowania zaszczytów.
W 1929 roku przekazał fabrykę swoim synom, Henrykowi i Witoldowi, którzy na jej podstawie w 1931 roku założyli spółkę prawa handlowego „LEO” Fabryka Obuwia S.A., która stała się jedną z największych w Polsce. W obliczu niemieckiej inwazji na Bydgoszcz we wrześniu 1939 roku, Antoni z rodziną udał się na wschód. Ostatecznie zmarł 29 listopada 1939 roku w Brześciu nad Bugiem, który był wówczas zajęty przez wojska radzieckie.
Po 1945 roku jego fabryka obuwia „Leo” została znacjonalizowana, przekształcając się w wielozakładowe przedsiębiorstwo Bydgoskie Fabryki Obuwia, a w 1960 roku w Pomorskie Zakłady Przemysłu Skórzanego „Kobra”.
Rodzina
Antoni Weynerowski był mężem Leokadii z domu Kentzer. Mieli czworo dzieci: synów – Leona Teodora (ur. 1899, zmarł w bitwie pod Verdun), Henryka (ur. 1901), Witolda Klemensa (ur. 1904, wyemigrował z rodziną do Holandii po 1939 roku) i córkę Helenę Apolonię (ur. 1917).
Przypisy
- a b c Roman Andrzejewski: „LEO” od Weynerowskich [w:] Kalendarz Bydgoski 2008.
- a b c d e f g h Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom VII. Bydgoszcz 2006, ISBN 83-85327-70-3, str. 118-119.
Pozostali ludzie w kategorii "Przedsiębiorczość i ekonomia":
Marek Dąbrowski (ekonomista) | Ilona Weiss | Ryszard Szulc | Roman Pikuła | Feliks Kopp | Heinrich Gamm | Hermann Franke | Rafał Jerzy | Tomasz Zaboklicki | Jan KulczykOceń: Antoni Weynerowski