Stanisław Chwirot, urodzony 24 października 1950 roku w Bydgoszczy, był podróżą przez świat nauki i intelektu.
Jako profesor fizyki atomowej, biofizyki oraz mechaniki kwantowej, pozostawił po sobie znaczący dorobek, który wpłynął na rozwój tych dziedzin w Polsce i za granicą.
Jego osiągnięcia naukowe pozostają trwałym śladem, a jego wkład w badania jest nieoceniony. Stanisław Chwirot zmarł 21 kwietnia 2020 roku, lecz jego prace nadal inspirują kolejne pokolenia naukowców.
Życiorys
W życiu Stanisława Chwirota edukacja miała kluczowe znaczenie. W 1968 roku z powodzeniem zakończył naukę wI Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy. Następnie postanowił kontynuować swoje kształcenie, wybierając studia fizyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie uzyskał dyplom w 1973 roku. Szereg innowacyjnych badań i poszukiwań stanowił fundament jego kariery naukowej.
W 1979 roku obronił pracę doktorską zatytułowaną Zastosowanie rezonansu magnetycznego w badaniach zjawisk magneto-mechanicznych. To właśnie tam zainwestował swoje wysiłki w zgłębianie tematów związanych z magnetyzmem, co przyniosło mu uznanie w środowisku akademickim. W 1989 roku uzyskał habilitację dzięki rozprawie pod tytułem Badania nieelastycznych zderzeń elektron-atom wodoru.
W mijającym czasie jego kariera osiągnęła szczyt, gdy w 1998 roku został uhonorowany tytułem profesora. Chwirot był również aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego, wielokrotnie przyczyniając się do rozwoju tej dyscypliny w Polsce. Pracował w Renomowanym Uniwersytecie w Stirling oraz w St. Patrick’s College w Maynooth w latach 1985–1987.
Od 2008 do 2016 roku pełnił funkcję dziekana Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Jego badania koncentrowały się na wytwarzaniu i ewolucji spójności stanów atomowych oraz na analizie ultra słabej luminescencji w kontekście układów biologicznych. Stanisław Chwirot zmarł 21 kwietnia 2020 roku.
Prace badawcze
Wśród osiągnięć naukowych Stanisława Chwirota można wyróżnić znaczące badania dotyczące wzbudzenia elektronami atomów kadmu. Jednym z najbardziej istotnych projektów była analiza procesu koincydencyjnego, która miała miejsce w 2001 roku.
Badania te polegały na dokładnym zbadaniu wzbudzenia atomów kadmu do pierwszego stanu singletowego o charakterystyce P.
Wybrane publikacje
W poniższej sekcji przedstawiamy wybrane publikacje autorstwa Stanisława Chwirota, które stanowią ważny wkład w dziedzinę badań nad zjawiskami elektronowymi oraz zastosowaniami technologii pomiarowej.
- Magnetyczny kąt zmienny – nowe urządzenie umożliwiające poszerzenie pomiarów zbieżności elektron-foton na dowolnie duże kąty rozpraszania elektronów, Meas. Sci. Technol. 18, 3801-3810,
- Badanie zbieżności nieelastycznych kolizji elektron-atom z magnetycznym doborem kąta rozpraszania – studium wykonalności, Eur. Phys. J. Special Topics, 144, 173-177.
Odznaczenia
Stanisław Chwirot otrzymał szereg wyróżnień w uznaniu jego osiągnięć.
- nagroda Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w 1982 roku,
- nagroda Ministerstwa Edukacji Narodowej w 1993 roku.
Przypisy
- Zmarł prof. Stanisław Chwirot. [w:] www.umk.pl [on-line]. 21.04.2020 r. [dostęp 22.04.2020 r.]
- Dobra, zgodna zmiana. Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [dostęp 16.09.2016 r.]
- Prof. dr hab. Stanisław Chwirot, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 24.03.2012 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Grzegorz Jarzembski | Elżbieta Laskowska (filolog) | Kazimierz Wajda (historyk) | Barbara Kaja | Roderyk Lange | Tadeusz Czapliński | Jacek Woźny | Andrzej Dyszak (językoznawca) | Jan Wimmer | Marek Lassak | Michał Paweł Markowski | Halina Promieńska | Zbigniew Gackowski | Marek Andrzejewski (historyk) | Szymon Olszaniec | Krzysztof Halicki | Halina Stasiak | Adam Marcinkowski | Dariusz Nowacki | Albert Stefan KotowskiOceń: Stanisław Chwirot