Stanisław Bukowski, który przyszedł na świat w 1779 roku w Bydgoszczy, jest postacią istotną dla historii tego miasta. Jego działalność na stanowisku burmistrza Bydgoszczy w latach 1807-1812 miała miejsce w szczególnym okresie, jakim było Księstwo Warszawskie.
W czasie jego kadencji, Bukowski odegrał kluczową rolę w kształtowaniu administracji lokalnej oraz w rozwoju społeczno-gospodarczym regionu.
Życiorys
Urodziny Stanisława Bukowskiego miały miejsce 7 maja 1779 roku w Bydgoszczy. Był on potomkiem Ignacego Bukowskiego, senatora i radnego miejskiego. Niestety, wiemy bardzo niewiele na temat jego wczesnych lat życia oraz edukacji. W roku 1801 jego ojciec przekazał mu majątek o wartości 4289 talarów, który obejmował, między innymi, kamienicę znajdującą się na Rynku, wycenioną na 3577 talarów. Ten zasób finansowy uczynił go jednym z zamożniejszych bydgoskich mieszczan, a także spadkobiercą wpływowej rodziny, co zdecydowanie ułatwiło mu rozwój kariery w sferze publicznej.
Pomimo bliskich relacji swojej rodziny z pruskimi władzami zaborczymi, stanął na czołowej pozycji w nowo powstających od końca listopada 1806 roku polskich instytucjach. Już 1 grudnia 1806 roku objął urząd urzędnika w departamencie bydgoskim Księstwa Warszawskiego, gdzie jako sekretarz miał na celu zajmowanie się sprawami miasta.
Na mocy decyzji Dyrektoriatu Generalnego, tymczasowej instytucji Księstwa Warszawskiego, 29 lipca 1807 roku otrzymał nominację na burmistrza Bydgoszczy. Do lutego 1809 roku tytułowano go jako prezydenta zgodnie z obowiązującymi przepisami administracyjnymi. Jako burmistrz miał decydujący głos w zarządzaniu miastem, co miało szczególne znaczenie do roku 1810, kiedy to dopiero zainaugurowano pracę rady miejskiej.
Pod jego przewodnictwem przynależał on bezpośrednio do prefekta departamentu bydgoskiego, a jego odpowiedzialność obejmowała utrzymanie bezpieczeństwa oraz porządku publicznego, jak również sprawiedliwy rozkład publicznych ciężarów i terminowe ich pobieranie. Te zadania nierzadko prowadziły do konfliktów z lokalną społecznością, szczególnie gdy chodziło o relacje z radą miejską.
Choć współpraca z radą miejską, która działała od kwietnia 1810 roku, napotykała wiele trudności, zwłaszcza gdy rada zaczęła podejrzewać burmistrza o nieprawidłowości w działalności magistratu, domagając się kontroli nad miejskimi rachunkami. Bukowski, kwestionując ich działania, próbował wymusić na radzie stosowanie języka polskiego w urzędowej działalności.
Podczas wojny w 1809 roku, po krótkotrwałym zajęciu Bydgoszczy przez wojska austriackie, Bukowski został wzięty jako zakładnik, razem z innymi prominentnymi mieszkańcami miasta, w tym z ks. Janem Ignacym Bocheńskim.
Władze miasta, pod jego przewodnictwem, podejmowały działania mające na celu wsparcie lokalnej gospodarki, znacząco narażonej na znaczne wydatki związane z podatkami oraz kontrybucjami wojennymi. Pracowano nad przywróceniem dawnego przywileju Władysława IV, który uprawniał do pobierania cła rzecznego od statków przepływających przez Bydgoszcz. Dodatkowo, Bukowski angażował się w prace departamentowego dozoru szkolnego powołanego w 1809 roku i chętnie wspierał inicjatywy społeczne, na przykład w 1808 roku przekazał 20 talarów na utrzymanie szkół w departamencie bydgoskim.
Zmarł w lutym lub marcu 1812 roku w Bydgoszczy, w trakcie pełnienia swojej roli burmistrza.
Przypisy
- Ignacy Bukowski był jedynym radnym polskiego pochodzenia w samorządzie miejskim Bydgoszczy w okresie po wcieleniu miasta do Królestwa Prus (1772-1806).
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Roman Giedrojć | Grzegorz Schreiber | Tomasz Truskawa | Jolanta Wiśniewska | Jan Krzysztof Bielecki | Kosma Złotowski | Agnieszka Liszka-Dobrowolska | Michał Andrzej Olszewski | Florian Wichłacz | Adam Sengebusch | Łukasz Krupa | Ewa Bar-Ze’ew | Wojciech Zajączkowski | Piotr Nowakowski (1944–2009) | Piotr Król | Heinrich Dietz | Mariusz Kazana | Michał Stasiński | Romuald Kosieniak | Jerzy JózefiakOceń: Stanisław Bukowski (burmistrz)