Florian Wichłacz


Florian Wichłacz to postać, która pozostawiła trwały ślad w historii Polski. Urodził się 31 marca 1908 roku w Bydgoszczy, a jego życie zakończyło się 18 maja 1984 roku w Gdańsku.

Był nie tylko nauczycielem, ale również ważnym działaczem społecznym oraz politykiem. Jego działalność polityczna obejmowała pięć kadencji w Sejmie PRL, w tym II, III, IV, V oraz VI, co świadczy o jego znaczeniu na arenie politycznej w tamtych czasach.

Życiorys

Florian Wichłacz pochodził z rodziny o kolejarskich tradycjach, będąc synem Wawrzyńca oraz Katarzyny Wojciechowskiej. W kwietniu 1914 roku rozpoczął swoją edukację w niemieckiej szkole podstawowej w Bydgoszczy. Szkoła ta w lutym 1920 roku została przekształcona w szkołę ćwiczeń dla Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Bydgoszczy, gdzie Wichłacz ukończył naukę w 1922 roku. Kontynuował edukację w tym seminarium, zdobywając dyplom w czerwcu 1927 roku.

Od sierpnia 1927 do lipca 1930 roku pracował w szkole podstawowej w Bydgoszczy, jednocześnie angażując się w działalność Towarzystwa Czytelni Ludowych oraz Stowarzyszenia Chrześcijańsko-Narodowego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych. W kwietniu 1930 roku zdał drugi egzamin pedagogiczny, a w latach 1929-1935 pracował w Szkole Polskiej w Zakrzewie. W tej placówce członkował w Kongregacji Mariańskiej, co świadczy o jego aktywności społecznej.

Po przeniesieniu Wichłacz rozpoczął pracę w Szkole Polskiej w Postolinie od sierpnia 1935 roku. W 1937 roku ukończył eksternistycznie Wyższy Kurs Nauczycielski w Poznaniu, co dało mu kwalifikacje półwyższe. Jego działalność obejmowała również aktywność w polonijnych organizacjach oraz współpracę z polską prasą.

W sierpniu 1939 roku Florian Wichłacz został aresztowany przez Gestapo i osadzony w więzieniu w Sztumie. W trakcie II wojny światowej był więziony w obozach koncentracyjnych, takich jak Hohenbruch, Stutthof, Sachsenhausen oraz Mauthausen-Gusen, gdzie przetrzymywano go do maja 1945 roku, gdyż był związany z ruchami oporu. Po powrocie z Austrii latem tego samego roku, zajął się organizowaniem szkół w Sztumskiej Wsi oraz Postolinie, sprawując funkcję kierownika aż do 1956 roku.

Początkowo orientacja polityczna Wichłacza była chadecka i prosanacyjna, jednak pod wpływem doświadczeń wojennych przeszedł na poglądy lewicowe. W 1947 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a rok później włączył się do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od początku swojego zaangażowania politycznego zasiadał w Powiatowej Radzie Narodowej w Sztumie, także jako przewodniczący Gminnej Rady Narodowej w Sztumskiej Wsi.

W latach 1947-1950 pełnił mandat w Radzie Naczelnej Polskiego Związku Zachodniego. Przez długie lata był prezesem zarządu powiatowego Związku Nauczycielstwa Polskiego w Sztumie. Działał również jako sekretarz podstawowej organizacji partyjnej PZPR w Postolinie, powiatowy inspektor szkolenia ideologicznego oraz instruktor w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej. W latach 1956-1957 przewodniczył prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sztumie. Po przeprowadzce do Gdańska w 1957 roku, został przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

Wichłacz zasiadał także w prezydium Rady Naczelnej Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, a na przełomie lat 50. i 60. w prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. W 1957, 1961, 1965, 1969 oraz 1972 roku uzyskiwał mandaty poselskie na Sejm PRL w okręgu Tczew. W trakcie pięciu kadencji zasiadał w Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi, pełniąc w niektórych kadencjach rolę przewodniczącego lub zastępcy. Uczestniczył także w pracach różnych komisji dotyczących gospodarki oraz spraw wewnętrznych.

Florian Wichłacz przeszedł na emeryturę w 1976 roku, ale nadal aktywnie działał w Ogólnopolskim Komitecie Obrońców Pokoju oraz przewodniczył Zarządowi Wojewódzkiemu Ligi Ochrony Przyrody w Gdańsku. Zmarł, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Łostowicki w Gdańsku, gdzie został pochowany (104/2/23).

Odznaczenia

Florian Wichłacz został uhonorowany licznymi odznaczeniami za swoje zasługi i działalność. Oto lista przyznanych mu wyróżnień:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy,
  • Order Sztandaru Pracy II klasy,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1957),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (22 października 1955),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (4 marca 1955),
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
  • Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”,
  • Odznaka „Za Zasługi dla Gdańska”.

Przypisy

  1. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r., s. 1
  2. M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1565 („w 50. rocznicę powstania Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego za zasługi w pracy społecznej i zawodowej”)
  3. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 – Uchwała Rady Państwa z dnia 04.03.1955 r. nr 0/379 – na wniosek ministra oświaty

Oceń: Florian Wichłacz

Średnia ocena:4.92 Liczba ocen:10