Stefan Pastuszewski

---

Życiorys

Stefan Pastuszewski to postać o bogatym doświadczeniu życiowym i zawodowym. Jest absolwentem Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy, którą ukończył w 1971 roku. Po tym sukcesie kontynuował edukację na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, gdzie uzyskał dyplom w 1976 roku, a także na Uniwersytecie Gdańskim, kończąc studia w 1983 roku. Jego kariera naukowa doprowadziła go do zdobycia tytułu doktora nauk humanistycznych, kiedy to w 2013 roku obronił pracę na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy.

W latach 1967-1971 Stefan Pastuszewski był aktywnym członkiem Zrzeszenia Studentów Polskich. Po ukończeniu studiów, rozpoczął pracę jako dziennikarz w prasie bydgoskiej, szczególnie angażując się w działalność redakcyjną w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” oraz w „Wodniaku Bydgoskim”, gdzie sprawował funkcję redaktora naczelnego. W 1974 roku związał się z polityką, wstępując do Stronnictwa Demokratycznego, z którego odszedł w grudniu 1980 roku, po czym wstąpił do „Solidarności” jako rzecznik w Bydgoszczy.

W trakcie stanu wojennego, Stefan Pastuszewski został internowany 14 grudnia 1981 roku, a po zwolnieniu kontynuował działalność w podziemiu. Od 1983 do 1992 roku pracował jako nauczyciel akademicki na UAM, a na początku lat 90. również nauczał w szkole średniej. W czasie swojej kariery politycznej, sprawował mandat posła na Sejm RP I kadencji, reprezentując okręg bydgoski z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji, z którą był związany jako wiceprezes od 1989 roku.

W latach 1990-2002 był radnym Bydgoszczy, a jego działalność w tej dziedzinie została wznowiona w 2005 roku, kiedy to po uzyskaniu mandatu przez Kosmę Złotowskiego ponownie zasiedlił w radzie. W kolejnych wyborach w 2006, 2010 i 2014 roku, uzyskiwał mandat radnego, nie odnosząc jednak sukcesu w 2018 i 2024 roku. W latach 1994-1998 pełnił funkcję wiceprezydenta miasta, a od 2003 do 2007 roku pracował jako starszy inspektor w Miejskim Ośrodku Kultury.

Był także członkiem Stronnictwa Pracy, które powstało w 2000 roku w wyniku fuzji ChDSP oraz Koalicji Ludowo-Niepodległościowej. W swoim życiu politycznym próbował zdobyć mandaty w wyborach parlamentarnych, m.in. bezskutecznie kandydował w 2001 roku do Sejmu oraz do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku. W wyborach w 2005 roku pragnął zdobyć mandat senatorski, a w latach 2007 i 2011 podejmował nieudane próby zdobycia mandatu poselskiego z listy PiS. Po wyborach w 2011 roku postanowił opuścić Stronnictwo Pracy.

Stefan Pastuszewski jest również uznawanym autorem wielu zbiorów opowiadań i tomików wierszy, które zostały przetłumaczone na języki takie jak bułgarski, czeski, niemiecki i ukraiński. W 1998 roku powołał do życia miesięcznik literacki „Akant”, w którym pełnił rolę sekretarza redakcji, stając się aktywnym uczestnikiem życia literackiego i kulturalnego regionu.

Odznaczenia

Stefan Pastuszewski zdobył szereg znaczących odznaczeń za swoje osiągnięcia i zasługi.

• krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2018),
• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2007),
• krzyż wolności i solidarności (2015),
• złoty krzyż zasługi (2005),
• srebrny krzyż zasługi (2001).

Publikacje

Stefan Pastuszewski to autor o bogatej twórczości literackiej, która obejmuje różnorodne gatunki. Wśród jego powieści znajduje się Późne majowe popołudnie, wydane przez IW Świadectwo w 1995 roku.

W dziedzinie poezji Pastuszewski opublikował wiele zbiorów wierszy, w tym:

• Druga gałąź (Staromiejski Dom Kultury, 1977),
• Dzień, w którym przyszedł (WRZZ, 1977),
• Odloty (ZLP, 1978),
• Trzeba iść (K-PTK, 1989),
• Imię moje (Pomorskie Wydawnictwo Prasowe, 1980),
• Listy do siebie (Wydawnictwo Morskie, 1981),
• Kuszenie Ikara (LSW, 1981),
• Biały pokój (Młodzieżowa Agencja Kulturalna, 1981),
• Czas ostateczny (Wydawnictwo Filip, 1983),
• Wiersze (Młodzieżowa Oficyna Literacka, 1985),
• Róża i miecz (Wydawnictwo Somix, 1991),
• Smak malin i czereśni (IW Świadectwo, 1993),
• Kobiety są (IW Świadectwo, 1993),
• Zachłanność (K-PTK, 1994),
• Listy do Pani (IW Świadectwo, 1995),
• Przepaść w brzuchu (IW Świadectwo, 1996),
• Wiersze wybrane (IW Świadectwo, 1997),
• Sonety i poematy (Agencja Wydawnicza Gens, 1999),
• Po przełomie (IW Świadectwo, 2000),
• Pamiątki inflanckie (IW Świadectwo, 2003),
• Powroty (Bydgoska Licencja Marek, 2018).

Jego zbiory opowiadań również zasługują na uwagę. Wśród nich znajdują się takie tytuły jak:

• Dziwne sprawy (LSW, 1980),
• Szczególny zbieg okoliczności (IW Świadectwo, 1994),
• Miasto (IW Świadectwo, 1996),
• Nie-do-opowiadania (IW Świadectwo, 1997),
• Karły (IW Świadectwo, 2000),
• Dwanaście miłosnych miesięcy (IW Świadectwo, 2001),
• Teraz Polska (IW Świadectwo, 2002),
• Dwanaście pań i panów w lusterkach (IW Świadectwo, 2003).

Oprócz twórczości literackiej, Pastuszewski jest także autorem kilku opracowań, takich jak:

• Pierwsze lata NSZZ „Solidarność” w regionie bydgoskim (IW Świadectwo, 1995),
• Bydgoski listopad 1956 (IW Świadectwo, 1996),
• Bydgoszcz w literaturze (IW Świadectwo, 2003).

---

Oceń: Stefan Pastuszewski

---