Jan Rulewski

---

Życiorys

PRL

Jan Rulewski rozpoczął swoje studia w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, jednak jego czas tam został przerwany w 1965 roku ze względu na odmowę udziału w wyborach do Sejmu PRL oraz rad narodowych. Po tym incydencie, został karnie powołany do wojska, jednak podjął desperacką próbę ucieczki z kraju. Niestety, został zatrzymany w Czechosłowacji, co zakończyło się jego deportacją. W marcu 1966 roku został skazany na pięć lat pozbawienia wolności z powodu dezercji, a na wolność wyszedł w lipcu 1969 roku dzięki amnestii.

Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy w 1979 roku. W latach 70-tych pracował w Zakładach Rowerowych w Bydgoszczy. Jego zaangażowanie w działania związkowe rozpoczęło się, gdy w latach 1980–1981 oraz ponownie od 1990 roku przewodniczył Regionowi Bydgoskiemu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Niemniej jednak, tragiczne wydarzenia bydgoskie miały miejsce 19 marca 1981 roku, kiedy to został brutalnie pobity przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej w trakcie sesji Wojewódzkiej Rady Narodowej.

Po ogłoszeniu stanu wojennego dnia 13 grudnia 1981 roku, Jan Rulewski został zatrzymany w sopockim Grand Hotelu i następnie internowany. Jego czas w ośrodkach odosobnienia takich jak Strzebielinek oraz Warszawa-Białołęka trwał do grudnia 1982 roku. Jako jeden z nielicznych opozycjonistów, po odzyskaniu wolności został tymczasowo aresztowany, jednak na mocy amnestii opuścił mury więzienia w sierpniu 1984 roku. Do roku 1985 był związany z Zakładami Rowerowymi Romet, a po przywróceniu do pracy w 1989 roku, aż do końca lat 80-tych pracował jako taksówkarz.

W okresie 1980–1989 Jan Rulewski był poddawany rozpracowaniu w ramach operacji o kryptonimie „Janek”.

III RP

Po transformacji ustrojowej, w latach 1991–2001 sprawował funkcję posła na Sejm I kadencji, a następnie II i III kadencji, dostępując mandatu z listy związkowej, Unii Demokratycznej oraz Unii Wolności. Na koniec swojej kadencji stał się posłem niezrzeszonym. Po przystąpieniu do Ruchu Społecznego AWS, bez powodzenia starał się o reelekcję z listy AWSP. W 1993 roku, w odróżnieniu od wielu posłów „Solidarności”, sprzeciwiał się planom kierownictwa związku, które dążyło do obalenia rządu Hanny Suchockiej, w końcu przechodząc do Unii Demokratycznej.

Po zakończeniu pracy w parlamencie Jan Rulewski zajął się prowadzeniem firmy zajmującej się naprawą kserokopiarek. Pełnił również funkcję wiceprzewodniczącego partii Suwerenność-Praca-Sprawiedliwość. W 2005 roku, bezskutecznie, ubiegał się o mandat senatorski, natomiast w 2006 roku kandydował na prezydenta Bydgoszczy, promując hasło „Polubić Bydgoszcz”, co zaowocowało szóstym miejscem z 6676 głosami, co odpowiadało 6,01% poparcia.

W wyborach parlamentarnych w 2007 roku, Jan Rulewski został wybrany na senatora VII kadencji z ramienia Platformy Obywatelskiej, zdobywając 142054 głosy. W 2011 roku odniósł sukces w ubieganiu się o reelekcję, tym razem zdobywając 61026 głosów w nowym okręgu jednomandatowym. W 2015 roku również został ponownie wybrany na senatora, zdobywając 49019 głosów. W kwietniu 2019 roku ogłosił decyzję o rezygnacji z członkostwa w klubie senatorskim PO, co było spowodowane sojuszem tej partii z grupą dawnych działaczy PZPR, a także zapowiedział zakończenie aktywności politycznej, rezygnując z kandydowania w wyborach parlamentarnych tego samego roku.

Odznaczenia

W 1990 roku prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski uhonorował Jan Rulewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. To wyróżnienie stanowiło istotne docenienie jego zasług.

Następnie, w 2006 roku, Jan Rulewski otrzymał Krzyż Komandorski tego samego orderu z rąk prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, co podkreśliło jego znaczenie w historii kraju.

W 2015 roku, dalej kontynuując służbę i zaangażowanie w życie publiczne, został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności, co jest wyrazem uznania dla jego działań na rzecz wolności w Polsce.

Wreszcie, w 2021 roku, prezydent RP Andrzej Duda nadał mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, co stanowi szczytowe uznanie jego wkładu w rozwój i odbudowę kraju.

---

Oceń: Jan Rulewski

---