Igor Tawryczewski, urodzony 21 stycznia 1927 roku w Bydgoszczy, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej architektury. Jego życie i praca były nieodłącznie związane z ważnym okresem w historii Polski, kiedy to po II wojnie światowej rozpoczęto wielkie wysiłki w celu odbudowy zniszczonych miast.
Tawryczewski z zaangażowaniem uczestniczył w procesie odbudowy Wrocławia w latach 1952-1964, przyczyniając się do reaktywacji tego miasta i jego architektonicznego dziedzictwa.
Zmarł 12 stycznia 1989 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskim krajobrazie architektonicznym.
Życiorys
Igor Tawryczewski urodził się 21 stycznia 1927 roku w Bydgoszczy. Kontynuował swoją edukację na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, który ukończył w 1951 roku. Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym – Wrocław, gdzie spędził okres od 1951 do 1954 roku. Zatrudnił się następnie w Miastoprojekcie Wrocław, zajmując się projektowaniem jako architekt oraz pełniąc rolę kierownika zespołu projektowego.
W trakcie swojej kariery zawodowej współpracował z takimi osobami jak Marią Tawryczewską oraz Jadwigą Grabowską-Hawrylak, tworząc liczne projekty, które są dzisiaj uznawane za ikony architektury modernistycznej Wrocławia. Wśród znaczących realizacji wyróżniają się obiekty takie jak Dom Naukowca na Placu Grunwaldzkim, który zdobył dwie prestiżowe nagrody: tytuł „Mister Wrocławia” w 1960 roku oraz „Budynek Roku” w 1961 roku. Kolejny ważny projekt, budynek przy ul. Grabiszyńskiej, uzyskał wyróżnienie w plebiscycie „Mister Wrocławia” w 1963 roku.
W 1964 roku, Igor wraz z żoną wyjechał do Londynu, gdzie ukończył studium podyplomowe w AA School of Architecture w 1967 roku, kontynuując pracę w swoim zawodzie. Po powrocie do Polski w 1979 roku, osiedlił się z żoną Marią Tawryczewską w Warszawie, gdzie przez następne 10 lat pracował jako projektant w Miastoprojekt-Budopol.
Był nie tylko architektem, ale również urbanistą oraz dydaktykiem. Od 1979 roku prowadził wykłady na Wydziałach Architektury w Warszawie, Szczecinie i Poznaniu. Dodatkowo w latach 1961–1963 pełnił funkcję prezesa SARP O/Wrocław, wpływając na rozwój architektury w regionie.
Wybrane realizacje
Osiedle Kołłątaja we Wrocławiu, zrealizowane w latach 1955-1958, to projekt współautorstwa wielu utalentowanych architektów, w tym Marię Tawryczewską, Jadwigę Grabowską-Hawrylak oraz Edmunda Frąckiewicza. W skład osiedla wchodziły następujące budynki:
- Mezonetowiec znajdujący się przy ul. Kołłątaja 9-12, zrealizowany w latach 1958-1960,
- budynek przy ul. Kołłątaja 27-30,
- budynek przy ul. Kołłątaja 34-35 oraz ul. Podwale 58-60.
Innym znaczącym projektem jest Dom Naukowca zlokalizowany na Placu Grunwaldzkim we Wrocławiu. To mieszkalno-usługowy budynek stworzony z myślą o pracownikach Politechniki Wrocławskiej, którego współautorami byli również Jadwiga Grabowska-Hawrylak, Edmund Frąckiewicz i Maria Tawryczewska, a jego realizacja miała miejsce w latach 1958-1960.
Osiedle Gajowice, powstające w latach 1960-1968, to kolejny krok w projektowaniu nowoczesnych przestrzeni mieszkalnych we Wrocławiu. Tu również współpracowali architekci: Jadwiga Grabowska-Hawrylak, Edmund Frąckiewicz, Maria Tawryczewska, Maria Kiełczewska oraz Witold Maciejewski.
Indywidualnym projektem był budynek mieszkalny na ul. Grabiszyńskiej 164, stworzony w 1963 roku przy współpracy Marii Tawryczewskiej.
Na koniec warto wspomnieć o budynku mieszkalnym przy ul. Tadeusza Kościuszki 36-42, który powstał na początku lat 60. i był dziełem wspólnym Edmunda Frąckiewicza, Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak i Marii Tawryczewskiej.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Wiesław Tłaczała | Florian Jesionowski | Bogusław Brzęczkowski | Kurt Tank | Richard Ogorkiewicz | Roman Barlik | Walenty Zaborowski | Ryszard Strzelecki (elektrotechnik) | Zygmunt Skrzydlewski | Roman Hordyński | Józef Święcicki (budowniczy)Oceń: Igor Tawryczewski