Młyny Kentzera

---

Historia

Historia młyna Kentzera sięga przynajmniej 1862 roku, choć istnieją podstawy sądzić, że obiekt ten funkcjonował już dużo wcześniej. Został on zbudowany przez Ludwika Wolfena oraz Meyera Fliessa, w początkowej fazie swojego istnienia był małym młynem parowym, który mógł przetwarzać około 1 tony zboża dziennie. Warto jednak zauważyć, że jego znaczenie gospodarcze w początkowym okresie było niewielkie.

Jednak lokalizacja młyna nad rzeką stwarzała sprzyjające warunki dla transportu zboża i produktów, głównie za pośrednictwem Brdy oraz Kanału Bydgoskiego.

W 1892 roku młyn przeszedł w ręce L. Berwalda, a od 1899 roku zarząd nad nim objęła spółka, w skład której wchodzili Willie i Moritza Baerwaldów. W tym czasie przeprowadzono gruntowną modernizację i rozbudowę obiektu. Młyn został niemal całkowicie odbudowany i wyposażony w nowoczesne maszyny parowe oraz kolej wąskotorową, która prowadziła do pomostu znajdującego się nad rzeką Brdą, gdzie rozładowywano barki ze zbożem.

Młyn Baerwalda był napędzany maszyną parową i dysponował spichlerzem oraz elewatorem do przechowywania surowców (zboża) oraz produktów, takich jak mąka. Wydajność młyna na przełomie XIX i XX wieku wynosiła od 15 do 20 ton mąki na dobę, a wkrótce wzrosła do 30 ton, przy zatrudnieniu około 20-25 osób.

Obiekt był wielokrotnie rozbudowywany. W 1916 roku powstał wysoki pięciokondygnacyjny magazyn zbożowy z wieżą, który stał się architektoniczną dominantą całego kompleksu. Bronisław Kentzer, od którego obiekt wziął swoją popularną nazwę, kierował młynem tylko przez krótki okres w latach 1938-1939, a za jego kadencji dzienny przerób zboża wynosił około 50 ton.

W 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, Kentzer stał się jednym z ofiar reżimu hitlerowskiego, a jego śmierć miała miejsce prawdopodobnie w fordońskiej Dolnie Śmierci.

W 1940 roku młyn przeszedł w ręce niemieckie – najpierw zarządzał nim Erich Schemke, a potem Gustaw Harmel. Po zakończeniu wojny, obiekt na krótko został przekazany Spółdzielni „Społem”, a następnie administrował nim Jan Kentzer. Od 1948 roku młyn został upaństwowiony, co skutkowało przekształceniem go w Państwowe Zakłady Zbożowe w Bydgoszczy, które wykorzystywały go do produkcji mąki oraz innych produktów zbożowych.

W powojennym okresie nie przeprowadzono znaczących zmian strukturalnych w obrębie młyna. W roku 1961 nastąpiła zmiana napędu z parowego na elektryczny. W latach 70. zbudowano nowe pomieszczenia biurowo-socjalne, warsztaty, wiaty oraz garaże. Wówczas młyn osiągał wydajność sięgającą około 100 ton przemiału zboża dziennie. Pod koniec lat 90. XX wieku młyn przekształcił się w spółkę akcyjną, natomiast w 2003 roku zespół młyna został wyłączony z produkcji i przeznaczony na sprzedaż.

Rewitalizacja

W 2006 roku, obiekt został nabyty przez Barbarę Komorowską, która jest współwłaścicielką firmy Bakoma. W latach 2007-2009, przebudowano go na elegancki, czterogwiazdkowy hotel o nazwie Słoneczny Młyn.

W trakcie remontu, zdecydowano się na rozbiórkę starych budynków, takich jak spichlerz z pruskiego muru, natomiast pozostałe obiekty zostały starannie odrestaurowane i połączone w spójną całość. Wzdłuż rzeki Brdy urządzono przytulną kawiarnię, promenadę oraz przystanek tramwaju wodnego. W planach znajduje się także budowa przystani, aby przyciągnąć samodzielnych miłośników turystyki wodnej.

Hotel „Słoneczny Młyn” dysponuje 96 pokojami, pięcioma salami balowo-konferencyjnymi oraz strefą relaksacyjną SPA. Apartament usytuowany w wieży oferuje zapierający dech w piersiach widok na malowniczą panoramę Bydgoszczy. Wystrój wnętrz został starannie zaprojektowany, nawiązując do trendów estetycznych z początku XX wieku, wzbogaconych o elementy secesyjne oraz Art déco. Co więcej, każde z pięter hotelu oddaje charakter czterech pór roku: wiosny, lata, jesieni oraz zimy.

Architektura

Budowla młyna wyróżnia się historycznym charakterem, który zwraca uwagę każdego odwiedzającego. Główny trzon tej konstrukcji datowany jest na rok 1916, a jego wygląd pozostał niemal niezmieniony przez wszystkie te lata.

To obiekt reprezentujący typ nadrzecznej zabudowy przemysłowej, unikający przekształceń, co podkreśla jego unikalność oraz wartość przemysłową w kontekście architektonicznym.

---

Oceń: Młyny Kentzera

---