Piotr Burlikowski

W swojej karierze Burlikowski był związany z Chemikiem Bydgoszcz, gdzie zadebiutował na boiskach profesjonalnych w sezonie 1987/1988. Po krótkiej przygodzie z lokalnym rywalem – Polonią – powrócił na dłużej do Chemika, gdzie występował przez kolejne dwa i pół sezonu.

W 1993 roku podjął decyzję o przeniesieniu się do Olimpii Poznań, z którą awansował do najwyższej ligi w Polsce w sezonie 1993/1994. W swoim debiucie w I Lidze, który miał miejsce 30 lipca 1994 roku, Burlikowski zdobył pierwsze doświadczenie w rozgrywkach, rywalizując z Rakowem Częstochowa, w meczu zakończonym zwycięstwem 6:2. Już dwa tygodnie później, podczas starcia z Widzewem Łódź, zdobył swoją premierową bramkę w lidze. W debiutanckim sezonie skumulował łącznie dwanaście goli w trzydziestu czterech spotkaniach, co uczyniło go najskuteczniejszym strzelcem swojego zespołu.

W następnych latach jego kariera rozwijała się z dużym dynamizmem. W sezonie 1995/1996 występował w barwach Lechii/Olimpii Gdańsk oraz Sokoła Tychy. Krótkoterminowe wyjazdy do Niemiec, gdzie zagrał dla VfL Herzlake, również miały miejsce, jednak szybko ponownie związał się z Polonią Warszawa.

Wiosną 1997 roku przeniósł się do Zawiszy Bydgoszcz, a przed sezonem 1998/1999 podpisał kontrakt z Pogonią Szczecin. 30 kwietnia 1999 roku, w meczu przeciwko Lechowi Poznań, zakończył swoją przygodę z najwyższą ligą, w której wystąpił łącznie w 84 spotkaniach, zdobywając 15 goli.

Po zakończeniu czynnej kariery piłkarskiej w 2005 roku, Burlikowski podjął się roli dyrektora sportowego Korony Kielce, którą pełnił do grudnia 2006 roku. Później przez długi czas zajmował się sprawami sportowymi w Arce Gdynia, a pod koniec 2009 roku objął funkcję wiceprezesa Zawiszy Bydgoszcz.