Zygmunt Buhl


Zygmunt Buhl (urodzony 24 października 1927 w Bydgoszczy, zmarły 28 września 1978 w Warszawie) to postać, która znacząco wpisała się w historię polskiego sportu jako lekkoatleta oraz działacz sportowy. Był on jednym z czołowych sprinterów swojego czasu.

Buhl reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w 1952 roku w Helsinkach, gdzie brał udział w sztafecie 4 × 100 metrów. Niestety, zespół, w którego składzie znajdowali się również Dominik Sucheński, Zdobysław Stawczyk oraz Emil Kiszka, zakończył rywalizację na półfinale.

Warto podkreślić, że Zygmunt Buhl ma na swoim koncie wiele sukcesów międzynarodowych, w tym srebrne medale zdobyte podczas Akademickich Mistrzostw Świata. Oto niektóre z jego osiągnięć:

  • srebrny medal w biegu na 400 metrów – Praga 1947,
  • srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m – Berlin 1951,
  • brązowy medal w sztafecie 800+400+200+200 m – Budapeszt 1949,
  • brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów – Berlin 1951.

Na krajowej arenie także odnosił liczne sukcesy, zdobywając łącznie dwanaście tytułów mistrza Polski w różnych konkurencjach lekkoatletycznych, w tym:

  • bieg na 100 metrów – 1949,
  • bieg na 400 metrów – 1947,
  • sztafeta 4 × 100 metrów – 1946, 1947, 1950,
  • sztafeta 4 × 200 metrów – 1950,
  • sztafeta 4 × 400 metrów – 1950, 1951, 1953,
  • sztafeta szwedzka 400+300+200+100 m – 1947,
  • sztafeta olimpijska 800+400+200+100 m – 1947, 1950.

Buhl był także trzykrotnym wicemistrzem Polski oraz licznie stawiał się na podium w konkursach krajowych.

Reprezentując Polskę, Zygmunt Buhl brał udział w ośmiu meczach międzypaństwowych, a także czterokrotnie ustanawiał rekordy kraju w sztafetach. Jego rekordy życiowe pozostają imponującym wynikiem:

  • bieg na 100 m – 10,7 s,
  • bieg na 200 m – 22,1 s,
  • bieg na 400 m – 49,0 s.

W trakcie swojej kariery sportowej był zawodnikiem renomowanych klubów, takich jak HKS Bydgoszcz, AZS Szczecin, Ogniwo Kraków oraz Wisła-Gwardia Kraków. Po ukończeniu Studium Wychowania Fizycznego w Krakowie, związał się z różnymi rolami, w tym jako trener oraz działacz Wisły Kraków, a także jako sekretarz generalny PZPN od 1977 roku po przeniesieniu do Warszawy.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie, gdy zginął potrącony przez autobus. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC1-2-1).

Przypisy

  1. Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 02.08.2020 r.]
  2. „Zyga” nie żyje!. „Echo Krakowa”. XXXIII (221), s. 10, 30.09.1978 r.

Oceń: Zygmunt Buhl

Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:12