Waleria Władysława Drygała, wcześniej znana jako Buckolt, urodziła się w 1908 roku i zmarła w 1969 roku. Była to niezwykle utalentowana dziennikarka, która leżała u podstaw powstania „Kalendarza Bydgoskiego” – ważnego periodyku dla społeczności lokalnej.
Jej wkład w rozwój dziennikarstwa w Bydgoszczy jest nieoceniony. Waleria Drygała nie tylko zajmowała się twórczością pisarską, ale również wpływała na kulturę oraz życie społeczne regionu, pozostawiając po sobie trwały ślad.
Życiorys
Waleria Drygała przyszła na świat 29 lutego 1908 roku w Bydgoszczy, jako córka Bernarda, maszynisty kolejowego oraz Stanisławy z Miklaszów. Po ukończeniu liceum handlowego rozpoczęła swoją karierę zawodową w bydgoskich kancelariach adwokatów, w tym u Melchiora Wierzbickiego oraz Stanisława Morawskiego. Następnie podjęła pracę w fabryce maszyn, gdzie pełniła funkcję stenotypistki. W maju 1938 roku przeniosła się do Sosnowca, miasta rodzinnego swojego męża, i tam zastał ją wybuch II wojny światowej.
Dzięki doskonałej znajomości języka niemieckiego oraz doświadczeniu w pracy biurowej, Waleria zdobyła zatrudnienie w urzędach w Będzinie oraz Siewierzu. Wkrótce jednak zaczęła być podejrzewana o działalność sabotażową, co zmusiło ją do ukrywania się na terenach Zagłębia Dąbrowskiego. Po pewnym czasie wróciła do Bydgoszczy, jednak nie uniknęła obowiązku zameldowania się u władz okupacyjnych. W rezultacie została skierowana do pracy fizycznej na bydgoskim lotnisku.
Po wyzwoleniu Bydgoszczy zgłosiła się do służby społecznej. Następnie, zgodnie ze swoimi zainteresowaniami w dziedzinie dziennikarstwa, rozpoczęła pracę w bydgoskim oddziale „Polpressu”, a później dołączyła do Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia, jednocześnie współpracując z „Trybuną Pomorską”. W 1948 roku związała się z „Ilustrowanym Kurierem Polskim”, gdzie początkowo prowadziła dział depeszowy, a później pisała artykuły publicystyczne. Jej twórczość koncentrowała się na problematyce regionu bydgoskiego, jak również na zbrodniach hitlerowskich, które dotknęły mieszkańców Pomorza.
Waleria była nie tylko entuzjastką swojego rodzinnego miasta, ale również znawczynią jego historii. Aktywnie udzielała się w Towarzystwie Miłośników Miasta Bydgoszczy, kierując jego sekcją wydawniczą. W 1969 roku doprowadziła do wydania „Kalendarza Bydgoskiego”, który sama współredagowała, dodając do niego cenne materiały historyczne oraz regionalne ciekawostki. Wybierała także zgłoszone do konkursów wspomnienia, co zaowocowało powstaniem pierwszego tomu „Opowieści bydgoskich” (1970), które zostały opublikowane już po jej śmierci.
W swojej działalności brała udział w wielu organizacjach, takich jak Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich oraz Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, wnosząc ważny wkład w dokumentowanie i upamiętnianie historii.
Zmarła 2 lipca 1969 roku w Bydgoszczy, a jej ciało spoczęło na cmentarzu Nowofarnym.
Życie prywatne
Od 1937 roku była żoną Czesława Drygały, urzędnika mierniczego.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Andrzej Dworski | Jacek Hołub | Tadeusz Belerski | Jerzy Kleyny | Tomasz Sekielski | Jadwiga Kwapich-Mateńko | Paulina Chylewska | Tommy Craze | Bernard Nuszkowski | Zbigniew Urbanyi | Bartłomiej Siwiec | Wojciech Nowakowski (dziennikarz) | Alfred-Ingemar Berndt | Michał Tabaczyński | Jarosław Ziętara | Wojciech Nowacki | Wojciech ChudzińskiOceń: Waleria Drygała