Alfred-Ingemar Berndt

Media i komunikacja

Alfred-Ingemar Berndt, który przyszedł na świat 22 kwietnia 1905 roku w Bydgoszczy, to postać, która zyskała rozgłos dzięki swojej działalności jako dziennikarz i pisarz.

Jego kariera zawodowa obejmowała również kontrowersyjną rolę propagandysty w ministerstwie, które nadzorował Joseph Goebbels, co stawia Berndta w kontekście nazistowskiej propagandy.

W trakcie swojego życia, które zakończyło się tragicznie 28 marca 1945 roku w Veszprém, zdobył stopień SS-Brigadeführera, co podkreśla jego zaangażowanie w struktury władzy związane z reżimem nazistowskim.

Kariera

Alfred-Ingemar Berndt miał interesującą i kontrowersyjną karierę, której początki sięgają 1919 roku, kiedy to uczestniczył w walkach w Grenzschutz-Bataillon III.

W 1923 roku, zdecydował się przyłączyć do NSDAP (Narodowosocjalistyczna Partia Robotnicza Niemiec), uzyskując numer członkowski 1 101 961. Dwa lata później, w 1925 roku, wstąpił do SA (Sturmabteilung), gdzie pełnił czynną służbę aż do 1934 roku.

W okresie 1932–1933 pracował jako dziennikarz w naziście orientowanej gazecie „Der Angriff” (pol. „Atak”). W maju 1933, odegrał kluczową rolę w powstaniu organizacji Bund Deutscher Osten, która miała na celu promowanie ideologii nazistowskiej.

Na początku 1936 roku, Berndt został pracownikiem Ministerstwa Propagandy III Rzeszy, gdzie na polecenie Josepha Goebbelsa prowadził intensywną i brutalną kampanię prasową wymierzoną przeciwko księżom katolickim.

W trakcie II wojny światowej, został wcielony do SS (Schutzstaffel), gdzie nadano mu numer 242 890. Niestety, zakończył swoje życie jako żołnierz SS, ginąc na Węgrzech.

Dzieła

Alfred-Ingemar Berndt, znany ze swojej twórczości, pozostawił po sobie szereg znaczących dzieł, które ukazują jego zaangażowanie i perspektywę w okresie historycznym, w którym tworzył.

  • Wir erleben die Befreiung der Saar (Scherl, Berlin 1935),
  • Vom Arbeitsplatz zum M.-G. Dreyse (Otto Stollberg, Berlin 1936),
  • Vom Kunstrichter zum Kunstdiener (VB-Zeitungsverlag, Berlin 1936),
  • Gebt mir vier Jahre Zeit! – Dokumente zum ersten Vierjahresplan des Führers (Franz Eher Nachf., München 1937),
  • Meilensteine des Dritten Reiches (Franz Eher Nachf., München 1938),
  • Der Marsch ins Großdeutsche Reich (Franz Eher Nachf., München 1939),
  • Der deutsche Osten und die deutsche Kultur (NSDAP-Gauleitung Danzig-Westpreußen, Danzig 1939),
  • Panzerjäger brechen durch! (Franz Eher Nachf., München 1940),
  • Das Lied der Front – Liedersammlung des Großdeutschen Rundfunks (Georg Kallmeyer, Wolfenbüttel 1943),
  • Deutschland im Kampf (Otto Stollberg, Berlin 1944).

Przypisy

  1. lista 324 - SS-Brigadeführerów [online], www.dws-xip.pl [dostęp 17.04.2021 r.]
  2. Wykaz znaczniejszych osób w III Rzeszy walczączych we Freikorpsach [online], www.dws-xip.pl [dostęp 15.11.2017 r.]
  3. Waldemar Kulbat, "Procesy obyczajowe przeciw Kościołowi", Niedziela Ogólnopolska 15/2010. [dostęp 30.05.2011 r.]
  4. Ernst Klee: Alfred-Ingemar Berndt, Eintrag in ders.: Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Wer był was vor und nach 1945. Aktualisierte Ausgabe. Fischer-Taschenbuch-Verlag, Frankfurt am Main 2005 r.

Oceń: Alfred-Ingemar Berndt

★★★★★
Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:20