Przemysław Gierszewski

W swojej karierze sportowej Gierszewski stawiał pierwsze kroki w koszykówce pod czujnym okiem Aureliusza Gościniaka w Szkole Podstawowej nr 26. Jego talent został dostrzeżony, a w 1988 roku, pod wodzą trenera Ryszarda Mogiełki, zdobył wicemistrzostwo Polski juniorów, reprezentując barwy Astorii Bydgoszcz.

W barwach tego klubu Przemysław uczestniczył w rozgrywkach ekstraklasy oraz Pucharu Koracza. W 1996 roku podjął decyzję o transferze do Noteci, gdzie grał przez dwa sezony, jednak po powrocie w 1998 roku, napotkał na liczne problemy finansowe związane z klubem. Pomimo tych trudności, jego determinacja i pasja do koszykówki nigdy nie osłabły, co doprowadziło go do kolejnych wyzwań na boisku.

Po awansie Astorii do I ligi i wykupieniu "dzikiej karty" na grę w ekstraklasie, w 2003 roku Gierszewski, obawiając się o swoje miejsce w składzie, przeszedł do Polpaku Świecie. Po roku powrócił do Astorii, gdzie w sezonie 2004/2005 nie dostawał wielu minut na parkiecie i zdecydował się na grę w drugoligowym Novum.

W 2007 roku, z nową energią, wrócił do Astorii, aby pomóc zespołowi w II lidze, wkrótce zyskując tytuł kapitana drużyny. Jego umiejętności oraz zaangażowanie zostały dostrzegane przez kibiców, co zaowocowało wysokim miejscem w plebiscycie na Sportową Gwiazdę Bydgoszczy 2007. Od sezonu 2008/2009 objął rolę grającego asystenta, współpracując kolejno z Maciejem Borkowskim, a następnie Jarosławem Zawadką oraz Aleksandrem Krutikowem.

Gdy zakończył swoją karierę jako zawodnik, numer "7", z którym występował, został zastrzeżony przez Astorię Bydgoszcz, co podkreśla jego wkład w rozwój klubu. W maju 2014 roku, jako główny trener juniorów, doprowadził zespół do brązowego medalu mistrzostw Polski U-18. Od sezonu 2014/2015 prowadzi drużynę mężczyzn, przyczyniając się do jej rozwoju i sukcesów.

Przemysław Gierszewski to także rodzinny człowiek, syn Hilarego Gierszewskiego, byłego zawodnika oraz trenera Astorii. Posiada żonę Martę oraz dwoje dzieci – córkę Katarzynę i syna Przemysława. Jego życie to nie tylko pasja do koszykówki, ale także miłość do rodziny, którą stawia na pierwszym miejscu.