Bolesław Bonin


Bolesław Bonin to postać, która zapisała się na kartach polskiego sportu, a jego osiągnięcia w żużlu z pewnością zasługują na uwagę. Urodził się 19 sierpnia 1925 roku w Bydgoszczy, gdzie spędził swoje wczesne lata.

Jako żużlowiec, Bonin zyskał uznanie wśród fanów i zdobył liczne tytuły, jednak jego życie zakończyło się tragicznie. Zmarł 11 grudnia 1983 roku w Zalesiu, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które wciąż inspiruje młodsze pokolenia sportowców.

Życiorys

Bolesław Bonin zaczynał swoją przygodę ze sportem motocyklowym oraz żużlowym w czasie powojennym, przynależąc do klubu Polonia Bydgoszcz. Po II wojnie światowej, w 1946 roku, wystartował w swoim pierwszym sezonie, prezentując swoje umiejętności na motocyklach przystosowanych. Jego jazda była nie tylko widowiskowa, ale także pełna odwagi, zaliczając często ryzykowne manewry, co zdobyło mu serca kibiców w rodzinnym mieście. Po zakończonych zawodach niejednokrotnie był noszony na rękach w uznaniu jego talentu, a poza stadionem spotykał się z ciepłym przyjęciem ze strony fanów, którym odwdzięczał się znakomitymi wynikami na torze.

W 1948 roku Polska po raz pierwszy zorganizowała rozgrywki o drużynowe mistrzostwo kraju. W tym sezonie Polonia Bydgoszcz zajęła 3. miejsce w II lidze, a Bolesław Bonin wystąpił w trzech trójmeczach, zdobywając łącznie 23 punkty w 9 biegach. Ten sam rok przyniósł mu pierwsze powołanie do reprezentacji narodowej na mecz z Czechosłowacją, chociaż ostatecznie nie wziął w nim udziału. W 1949 roku klub Polonia przeszedł pod skrzydła milicyjnego Gwardii Bydgoszcz, a Bonin w tym okresie wstąpił do milicji, zdobywając później stopień oficerski.

Gwardia brała udział w rozgrywkach II ligi w latach 1949-1950, a po reorganizacji w 1951 roku, uczestniczyła już w I lidze. W tym zespole Bonin, obok Zbigniewa Raniszewskiego, stał się jednym z kluczowych zawodników. W swoim najlepszym sezonie zdobył pierwszy srebrny medal drużynowych mistrzostw Polski, a w kolejnych latach jeszcze pięć medali: srebrny w 1953 roku i cztery brązowe w latach 1956, 1957, 1960 i 1961.

Debiut w finale indywidualnych mistrzostw Polski przypadł na 1951 rok, gdy zajął VII miejsce we Wrocławiu. Rok później poprawił wynik, zdobywając V miejsce w tej samej lokalizacji. Największy sukces przypadał na 1953 rok, kiedy to znalazł się w końcowej klasyfikacji na II miejscu, co dało mu tytuł wicemistrza Polski. Po tym występie, czwarty i ostatni raz w finale IMP zadebiutował w 1958 roku w Rybniku, osiągając IX miejsce.

W turniejach indywidualnych także odnosił sukcesy. Zajął III miejsce w 1951 roku a w 1953 roku triumfował w memoriałach Alfreda Smoczyka w Lesznie. Dodatkowo, w 1952 roku odniósł zwycięstwo w Criterium Asów w Bydgoszczy. W 1959 roku wystąpił jedynie raz w eliminacjach indywidualnych mistrzostw świata, kończąc na IX miejscu w ćwierćfinale contynentalnym, który miał miejsce w Kranju, wówczas jugosłowiańskim, dzisiaj słoweńskim mieście.

Bolesław Bonin reprezentował barwy Polonii Bydgoszcz aż do zakończenia kariery w 1962 roku. Po zakończeniu rywalizacji nadal pozostał blisko żużlowego środowiska, angażując się w promowanie tego sportu, a w 1968 roku przez jeden sezon pełnił rolę trenera bydgoskiej drużyny.

Jego życie zakończyło się tragicznie 11 grudnia 1983 roku, gdy podczas wypadku na przejeździe kolejowo-drogowym w Zalesiu koło Szubina, samochód, którym wracał z nocnego polowania, zderzył się z pociągiem.

Przypisy

  1. SławomirS. Wojciechowski SławomirS., Sport Milicji i Bezpieki w Bydgoszczy w latach 1945-1990 Historie wybrane, Bydgoszcz 2023, s. 53, ISBN 979-83-931-168-1-2 [dostęp 12.12.2023 r.]
  2. Indywidualne Mistrzostwa Polski 1958. [dostęp 27.11.2010 r.]
  3. Indywidualne Mistrzostwa Polski 1953. [dostęp 27.11.2010 r.]
  4. Indywidualne Mistrzostwa Polski 1952. [dostęp 27.11.2010 r.]
  5. Indywidualne Mistrzostwa Polski 1951. [dostęp 27.11.2010 r.]

Oceń: Bolesław Bonin

Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:17